Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Vermaent den Apostel tot eene Christelijcke sorgvuldigheyt, om de genade Godts te behouden. II. Vergelijckt hy den Sabbath des O. Testaments met de ruste des Euangeliums. III. Vermaent hy, dat men de eeuwige ruste in ’t Woort Godts moet soecken.

I.1

SO laet ons nu vreesen, dat wy de belofte, om in te komen tot sijne ruste, niet en versuymen, ende niemant van ons achter en blijve.

2

Want het is ons oock verkondigt, gelijck als genen: maer het Woort der predikinge en holp gene niet, doe die niet en geloofden, die ’t hoorden.

3

Want wy, wy die gelooven, gaen in de ruste, als Hy spreeckt: ⁺ Dat Ick swoer in mijnen toorn, Sy en souden tot mijne ruste niet komen.

+ Psal. 95,11.

II.

ENde trouwens, doe de wercken van ’t begin des Werelts gemaeckt waren,

4

Sprack Hy op eene plaetse van den sevensten dagh alsoo: ⁺ ☜Ende Godt rustede op den sevensten dagh van alle sijne wercken☞.

+ Gen. 2,2. Exod. 20,11.

5

Ende hier op dese plaetse wederom: ⁺ ☜Sy en sullen tot mijne ruste niet komen☞.

+ Psal. 95,11.

6

Nae dien ’t nu noch voor-handen is, dat sommige sullen tot de selve komen: ende de gene, dien ’t ten eersten verkondigt is, en zijn daer toe niet gekomen, om des ongeloofs wille:

7

So bestemt hy wederom eenen dagh, nae sulcken langen tijt, ende seyt door David: ⁺ Heden, als geseyt is, heden, so ghy sijne stemme hooren sult, so en verstockt uwe herten niet.

+ Psal.95,8.

8

Want indien Iosua haer tot ruste gebracht hadde, so en soude Hy daer nae van eenen anderen dagh niet geseyt hebben.

9

Daerom isser noch eene ruste voor-handen den volcke Godts.

10

Want wie tot sijne ruste gekomen is, ⁺ die rust oock van sijne wercken, gelijck als Godt van de sijne.

+ Apoc. 14,13.

[fol. 117r]

III.11

SO laet ons nu neerstigheyt doen, ⁺ om in te komen tot dese ruste: op dat niet yemant en valle in dat selve exempel des ongeloofs.

+ 2 Pet. 1,5.

12

☜Want het Woort Godts is levendigh ende krachtigh, ⁺ ende scherper dan eenigh twee-snijdende sweert, ende ^* door-dringt, tot dat scheydt ziele ende geest, oock merch ende been; ende is een Richter der gedachten ende sinnen des herten,

+ Joh. 6,63. Rom. 1,16. Jes. 49,2. Eph. 6,17.

* Apoc. 1,16. cap. 2,16. cap. 19,15. Act. 2,37.

13

Ende daer en is geene creature voor Hem onsichtbaer: ⁺ maer alle dinck is bloot ende ontdeckt voor sijne oogen☞; van dien spreken wy.

+ Psal. 7,10. Jer. 16,17. cap. 23,24.