Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Begrijpt een bericht van de valsche Leeraers, in vier deelen: I. Worden sy beschreven. II. Wort de goddelijcke straffe over deselve voor-gestelt met exempelen. III. Klaegt den Apostel voorder over de gelegentheyt der valsche Leeraers. IV. Verhaelt hy het groote gevaer van de gene, die de valsche Leeraers volgen.

I.1

MAer daer waren oock valsche Propheten onder het volck, gelijck oock onder u zijn sullen valsche Leeraers, ⁺ die beneven in-voeren sullen verderffelijcke Secten, ende ^* verloochenen den Heere, ⁺ die haer gekocht heeft, ende sullen over haer selven brengen een ⁺⁺ snelle verdoemenisse:

+ Matth. 24,11. Marc. 13,12. 1 Tim. 4,1.

* Jud. v. 4.

+ Act. 2,28. 2 Cor. 6,20. cap. 7,23.

++ Hos. 13,9.

2

Ende vele sullen nae-volgen hare verderffenisse. Door welcke de wegh der waerheyt sal gelastert worden,

3

Ende door gierigheyt met versierde woorden sullen sy aen u handteeren:

II.

OVer welcke het oordeel van langen tijt af niet versuymigh is, ende hare verdoemenisse en slaept niet.

4

Want is ’t dat Godt de Engelen, die gesondigt hebben, niet verschoont en heeft; ⁺ maer heeftse met ketenen der duysternisse ter Hellen verstooten, ende over-gegeven, dat sy tot het oordeel behouden worden:

+ Jud. v. 4.

5

Ende en heeft niet verschoont de voorige Werelt, ⁺ maer bewaerde Noë den Prediker der gerechtigheyt sijn achtster, ⁺ ende bracht de Sond-vloet over de Werelt der godt-loosen:

+ Gen. 7,7. 1 Petr. 3,20.

+ Gen. 7,23.

6

Ende heeft de steden Sodoma ende Gomorra tot asschen gemaeckt, ⁺ om-gekeert ende verdoemt: ⁺ daer-mede een

+ Gen. 19.24, 2. Deut. 29,23. Hos. 11,8.

+ Jud. v. 7.

[fol. 112v]

exempel geset den godt-loosen, die nae-maels komen sullen:

7

Ende heeft verlost den rechtveerdigen Lot, ⁺ dien de schandelijcke lieden alle leet aen-deden met haren ontuchtigen wandel.

+ Gen. 19.5, 8.

8

Want dewijle hy rechtveerdigh was, ende onder haer woonde, dat hy ’t sien ende hooren moeste, quelden sy de rechtveerdige ziele dagh op dagh met hare on-rechtveerdige wercken.

9

☜De Heere weet de Godt-saligen uyt de versoeckinge te verlossen; maer de on-rechtveerdigen te behouden tot den Dagh des oordeels, om te pijnigen☞.

10

Maer aller-meest de gene, die daer wandelen nae den vleesche, in de onreyne lust, ⁺ ende de heerschappyen verachten, stout, eygen-sinnigh, haer niet en ontsien de Majesteyten te lasteren:

+ Iud. v. 8.

11

Daer doch de Engelen, ⁺ die grooter sterckte ende macht hebben, niet en verdragen het lasterlijcke oordeel tegen haer van den Heere.

+ Iud. v. 9.

III.12

MAer sy zijn gelijck de on-vernuftige dieren, ⁺ die van nature daer toe geboren zijn, dat sy gevangen ende geslachtet worden, lasteren daer sy niet af en weten, ende sullen in haer verderflijck wesen vergaen,

+ Iud. v. 10.

13

Ende den loon der ongerechtigheyt daer af brengen: ⁺ sy achten ’t voor wel-lust de tijdelijcke weelde, sy zijn schand-vlecken ende smetten, pralen van uwe ^a aelmoessen, brassen met het uwe:

+ Iud. v. 12.

a Aelmoessen) De Stichten ende Prebenden, daer voor sy niet met al en doen, spotten uwer daer toe. Want eutryphontes heeten propriè, qui pro ludo & deliciis habent. Die der lieden als der Sotten spotten tot hare schade, willen daer-toe hare sonden ongestraft hebben.

14

Hebben oogen vol over-spels, en laten haer de sonde niet weeren, locken aen haer de lichtveerdige zielen, hebben een herte door-dreven met gierigheyt, vervloeckte lieden,

15

^* Verlaten den rechten wegh, ende gaen dwalende, ende volgen nae den wegh Balaams, des soons Bosor, welcke lief hadde den loon der ongerechtigheyt:

* Num. 22.5, 7.

16

⁺ Maer hy hadde eene bestraffinge sijner over-tredinge: namelijck, het stomme lastbare dier sprack met Menschen stemme, ende weerde des Propheten dwaesheyt.

+ Num. 22,32. Iud. v. 12.

17

Dat zijn fonteynen sonder water, ⁺ ende wolcken van den dwarrel-wint om-dreven, ⁺ den welcken behouden is een donckere duysternisse in eeuwigheyt.

+ Prov. 25,14. Iud. v. 12.

+ Iud. v. 13.

IV.18

WAnt sy spreken hoogh-moedige woorden, ⁺ die ydel zijn; ende verwecken door ^b ontucht tot vleeschelijcke lust de gene, die recht ontloopen waren, ende nu in dwalinge wandelen:

+ Iuc. v. 13.

b Ontucht) Gelijck de Paus door ’t verbieden van het houwelijck de Werelt vervult heeft met een geheel moet-willigh leven, ende grouwelijcke vleeschelijke sonden.

19

Ende belooven haer vryheyt, daer ⁺ sy selve knechten der verderffenisse zijn: want ☜van wien yemant over-wonnen is, diens knecht is hy geworden.

+ Ioh. 8,34. Rom. 6,16.

20

Want is ’t dat sy ontvloden zijn de onsuyverheyt des werelts, door de kennisse des Heeren ende Saligh-makers Iesu Christi, maer worden wederom in deselve gevlochten ende over-wonnen; ⁺ so is met haer het laetste erger geworden, dan het eerste.

+ Matth. 12,45. Luc. 11,26.

21

Want het ware haer beter, dat sy den wegh der gerechtigheyt niet gekent en hadden, dan dat sy hem kennen, ende haer af-keeren van het heylige gebodt, dat haer gegeven is.

22

Haer is over-gekomen het waerachtige Spreeck-woort: De hont eet weder, dat hy gespogen heeft. Ende de gewasschene seuge wentelt haer weder in ’t slijck☞.