Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdVOOR-REDEN op den eersten SEND-BRIEF PETRI D.M.L.DEsen Send-brief heeft S. Petrus tot de bekeerde Heydenen geschreven, ende vermaentse in ’t geloove bestandigh te zijn, ende toe te nemen, door allerley lijden ende goede wercken.In ’t 1 Cap. sterckt hy haer geloove door de goddelijcke belofte ende kracht der toe-komender saligheyt. Ga naar margenoot+ Ende wijst aen, hoe deselve niet van ons verdient, maer te vooren door de Propheten verkondigt zy: daerom sullen sy nu in een nieuw wesen heylighlijck leven, ende des ouden vergeten, als die nieuw geboren zijn door het levendige ende eeuwige Woort Godts. In ’t 2 leert hy het Hooft ende den Hoeck-steen Christum erkennen, Ga naar margenoot+ ende dat sy, als oprechte Priesters, haer selven Godt sullen op-offeren, gelijck Christus Hem selven geoffert heeft. Ende begint allerley staten te onder-wijsen. Ten eersten leert hy in ’t gemeyn, dat men de wereltlijcke Overheyt sal onderdanigh zijn: ende daer-nae in ’t bysonder, dat de knechten haren heeren sullen onderworpen zijn, ende onrecht van haer lijden, om Christi wille, die oock onrecht voor ons geleden heeft. In ’t 3 leert hy, Ga naar margenoot+ dat de vrouwen sullen gehoorsaem zijn oock den ongeloovigen mannen; ende dat sy haer heylighlijck sullen vercieren. Item, de mannen, dat sy hare vrouwen sullen dulden ende verdragen. Ende daer-nae in ’t gemeyn, dat sy onder malkanderen ootmoedigh, verduldigh, ende vrientlijck sullen zijn, gelijck Christus voor onse sonden geweest is. In ’t 4 leert hy, Ga naar margenoot+ dat men het vleesch met nuchterheyt, waken, matigheyt, bidden, bedwingen, ende met Christi lijden troosten ende stercken sal. Ende onder-wijst het geestelijcke Regiment, hoe dat men alleen Godts Woort ende wercken drijven, ende een yegelijck den anderen met sijne gaven gedienstigh zijn sal: ende ons niet verwonderen, maer vrolijck zijn sullen, al is ’t dat wy lijden moeten om Christi Naems wille. In ’t 5 vermaent hy de Bisschoppen ende Priesters, Ga naar margenoot+ hoe sy leven ende het volck weyden sullen. Ende waerschouwt ons voor den Duyvel, als dewelcke sonder op-houden ons over-al nae-gaet. |
|