Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft drie deelen: I. Is eene onderwijsinge van ’t gebedt. II. Van de plaetse des gebedts. III. Van de zedigheyt der vrouwen in ’t gebedt ende den Godts-dienst. | |
I.1☜SO vermane ick nu, dat men voor alle dingen ten eersten doe bidden, gebeden, voor-biddingen, ende danck-seggingen voor alle Menschen, | |
2Voor de Koningen, ende voor alle Overheyt: op dat wy een gerust ende stil leven leyden mogen in alle godt-saligheyt ende eerbaerheyt. | |
3Want sulcx is goet, daer-toe oock aengenaem voor Godt onsen Saligh-maker, | |
4Die daer wil, dat allen Menschen geholpen worde, ende tot kennisse der waerheyt komen. | |
5Want daer is een Godt, ende een Middelaer tusschen Godt ende de Menschen, namelijck, de Mensch Christus Iesus: | |
6Die Hem selven gegeven heeft voor alle ter verlossinge☞, dat sulcx tot sijner tijt gepredikt soude worden: | |
7Ga naar margenoot+ Waer toe ick geset ben een Prediker ende Apostel (Ga naar margenoot* ick segge de waerheyt in Christo, ende en liege niet) een Leeraer der Heydenen, Ga naar margenoot+ in ’t geloove, ende in de waerheyt. | |
II.8SO wil ick nu, dat de mannen bidden in alle plaetsen, ende Ga naar margenoot++ opheffen heylige handen, sonder toorn ende Ga naar margenoota twijffel. | |
III.9DEs-selven gelijcken de vrouwen, dat sy in een cierlijck Ga naar margenoot* kleet met schaemte ende eerbaerheyt haer vercieren, niet met hayr-vlechten, ofte gout, ofte peerlen, ofte kostelijck gewaet: | |
10Maer als ’t den vrouwen betaemt, die daer godt-saligheyt bewijsen, door goede wercken. | |
12Maer een vrouwe en laet ick niet toe, Ga naar margenoot+ dat sy leere; oock niet dat sy des mans heere zy, maer stil zy. | |
13Want Adam is eerst gemaeckt, daer nae Heva. | |
14Ga naar margenoot* Ende Adam en wiert niet verleydt; maer de vrouwe wiert verleydt, ende heeft de over-tredinge in-gevoert: | |
15Maer ☜sy sal saligh worden door kinder-baren, is ’t dat sy Ga naar margenootb blijft in ’t geloove, ende in de liefde, ende in de heyligh-makinge, met de eerbaerheyt☞. |
|