Lutherse Bijbel (1648)

Het xij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Beschrijft den Apostel een sonderlinge openbaringe. II. Prijst hy sijn Apostelschap. III. Belooft hy sijne komste.

I.1

HEt roemen en is my immers niet nut: doch wil ick komen op de gesichten ende openbaringen des Heeren.

2

Ick kenne eenen Mensch in Christo, voor veertien jaren, (is hy in het lichaem geweest, so en weet ick ’t niet; oft is hy buyten het lichaem geweest, so en weet ick ’t oock niet, Godt weet ’et) deselve wiert ontruckt tot in den derden Hemel.

3

Ende ick kenne den-selven Mensch, (of hy in het lichaem, ofte buyten het lichaem geweest zy, en weet ick niet, Godt weet ’et.)

4

Hy wiert ontruckt in ’t Paradijs, ende hoorde on-uyt-sprekelijcke woorden, die geen Mensch geseggen en kan.

5

Daer wil ick my af beroemen; ⁺ maer van my selven en wil ick my niet beroemen, dan mijner swackheyt.

+ 2 Cor. 11,30.

6

Ende al wilde ick my beroemen, so en dede ick daerom niet dwaselijck; want

[fol. 92r]

ick wilde de waerheyt seggen: maer ick onthoude my dies, op dat my niemant hooger en achte, dan hy aen my siet, ofte van my hoort.

7

Ende op dat ick my der hooge openbaringen niet en soude verheffen, so is my gegeven een ^a pael in ’t vleesch; namelijck, des Satans Engel, die my met vuysten slae, op dat ick my niet en soude verheffen.

a Pael) En heet hier niet des vleesches aen-vechtinge tot onkuysheyt, maer een groote plage ende schrick van den Duyvel. Want een pael is, daer men de lieden aen gespit, gekruyst, ofte gehangen heeft, etc.

8

Daer over ick den Heere drie-mael gesmeeckt hebbe, dat hy van my soude wijcken.

9

Ende Hy heeft tot my geseyt: ☜Laet u aen mijne genade genoegen; want ^b mijne kracht is in de swacken machtigh☞. Daerom wil ick my op ’t alder-liefste beroemen mijner swackheyt, op dat de kracht Christi by my woone☙.

b Mijne kracht) Met dese woorden troostet Christus al de gene, die in swackheyt ofte lijden zijn: want Hy en kan sijne sterckte in ons niet bewijsen, ’t en zy dat wy swack zijn ende lijden.

10

Daerom ben ick goets moets in swackheden, in versmaetheden, in nooden, in vervolgingen, in angsten, om Christi wille. Want als ick swack ben, so ben ick sterck.

II.11

ICk ben een dwaes geworden met het beroemen; ⁺ daer hebt ghy my toe gedwongen. Want ick soude van u gepresen worden: aengesien dat ick niet minder en ben, ⁺ dan de hooge Apostelen zijn; ⁺ hoe-wel dat ick niets en ben.

+ 2 Cor. 11,1.

+ 2 Cor. 11,5.

+ 1 Cor. 4,9. cap. 15.8, 9. Eph. 3,8.

12

^* Want daer zijn immers een’s Apostels teeckenen onder u geschiedt, met alle verduldigheyt, met teeckenen, ende met wonderen, ende met daden.

* 1 Cor. 9,2. 2 Cor. 4,2. cap. 6,4. cap. 11,6.

13

Wat isser, daer ghy minder in zijt, dan de andere Gemeynten? behalven dat ick selve u niet en hebbe beswaert. ⁺ Vergeeft my dese sonde.

+ 2 Cor. 11,9.

III.14

SIet, ick ben bereydt ten derden-mael tot u te komen, ende en wil u niet beswaren: want ick en soecke niet het uwe, maer u. Want ☜de kinderen en sullen den ouders geene schatten vergaderen, maer de ouders den kinderen☞.

15

Maer ick wil geheel geerne geven, ende gegeven worden voor uwe zielen: hoe-wel dat ick u gantsch seer beminne, ende nochtans weynigh bemint worde.

16

Maer laet ’et alsoo zijn, dat ick u niet en hebbe beswaert; maer dewijle ick listigh was, hebbe ick u met listigheyt gevangen.

17

Hebbe ick oock yemant verongelijckt door yemant van de gene, ⁺ die ick tot u gesonden hebbe?

+ 2 Cor. 7,2.

18

Ick hebbe Titum vermaent, ⁺ ende met hem gesonden eenen Broeder. Heeft u Titus oock verongelijckt? Hebben wy niet in eenen Geest gewandelt? Hebben wy niet in eenderley voet-stappen gegaen?

+ 2 Cor. 8.18, 22.

19

Laet ghy u wederom duncken, dat wy ons verantwoorden? Wy spreken in Christo voor Godt: maer dat alles geschiedt, mijne Liefste, tot uwer beteringe.

20

Want ick vreese, ⁺ wanneer ick kome, dat ick u niet en sal vinden, als ick wil; ende dat ghy my oock niet en sult vin-den, als ghy wilt: datter geen twist, benijdinge, toorn, gekijf, achter-klap, oor-blasinge, op-geblasentheyt, ende op-roer en zy:

+ 1 Cor. 4,21. 2 Cor. 13.2, 10.

21

Dat ick niet wederom en kome, ende my mijn Godt verootmoedige by u, ende moete rouw dragen over vele, die te voren gesondigt, ende geene boete gedaen en hebben voor de onreynigheyt, ende hoererye, ende dertelheyt, die sy bedreven hebben.