Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Verdedigt Paulus sijne leere ende sijn ampt tegen de valsche Apostelen. II. Weder-legt hy sommige verkeerde redenen, ende het ontijdige oordeel der verleydden.

I.1

ICk Paulus nu vermane u door de sacht-moedigheyt ende goedertierenheyt Christi; ick die tegenwoordigh zijnde onder u geringh ben, maer in ’t af-wesen ben ick stout tegen u.

2

Ick bidde dan, dattet my niet van nooden en zy, tegenwoordigh zijnde stoutelijck te handelen, ende de koenheyt te gebruycken, die men my op-leyt, tegen sommige, die ons achten, als of wy nae vleeschelijcke wijse wandelden.

3

Want als is’t dat wy in den vleesche wandelen, so en strijden wy nochtans niet nae vleeschelijcke wijse:

4

Want de wapenen onser ridderschap en zijn niet vleeschelijck, maer machtigh voor Godt, om te verstooren de bevestingen;

5

Daer wy mede verstooren de aen-slagen, ende alle hooghte, die haer verheft tegen de kennisse Godts; ende nemen gevangen alle verstandt onder de gehoorsaemheyt Christi:

6

Ende zijn bereydt om te wreken alle ongehoorsaemheyt, wanneer uwe gehoorsaemheyt vervult is.

II.7

OOrdeelt ghy nae ’t aensien? Verlaet hem yemant daer op, dat hy Christo toe-behoort, die dencke sulcx wederom by hem selven, dat, gelijck als hy Christo toe-behoort, wy alsoo oock Christo toe-behooren.

8

Ende indien ick my oock wat meer soude beroemen van onse macht, ⁺ welcke ons de Heere gegeven heeft, u te beteren, ende niet te verderven, so en soude ick niet te schande worden.

+ 2 Cor. 12,6. cap. 13,10.

9

[Maer dat segge ick] op dat ghy u niet en laet duncken, als of ick u hadde willen verschricken met brieven.

10

Want de brieven (seggen sy) zijn swaer ende sterck; maer de tegenwoordigheyt des lichaems is swack, ende de reden verachtelijck.

11

Wie een soodanigh is, die dencke, dat, gelijck wy zijn met woorden in de brieven in ’t af-wesen; soo durven wy oock wel zijn met der daet tegenwoordigh.

12

Want wy en durven ons onder de gene niet rekenen ofte tellen, die haer selven prijsen: maer dewijle sy haer by haer selven meten, ende houden alleen [wat] van haer selven, so en verstaen sy niets.

13

Maer wy en beroemen ons niet boven de mate; maer alleen nae de mate des regels, daer ons Godt mede af-gemeten heeft de mate, om oock tot u toe te reycken.

14

Want wy en ^a varen niet te wijt, als of wy tot u toe niet gereyckt en hadden: want wy zijn immers oock tot u gekomen met den Euangelio Christi.

a Varen) Wy en wilden ons niet te wijt beroemen, waer ’t dat wy niet tot u toe gekomen en waren; gelijck gene doen, haer beroemende van vreemden arbeyt, die onse is.

15

Ende en beroemen ons niet boven de mate in vreemden arbeydt: ende hebben hope, wanneer nu uw’ geloove in u wast, dat wy nae onsen regel willen wijder komen;

16

Ende het Euangelium oock prediken den genen, die op gene zijde van u [woonen:] ende ons niet beroemen in ’t gene, dat met eenen vreemden regel bereydt is.