Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Roemt Paulus sijne getrouwigheyt ende neerstigheyt tegen de valsche Apostelen. II. Verklaert hy de oorsake, waerom sijn ampt by vele te vergeefs zy. III. Beschrijft hy den staet van de Apostelen ende alle getrouwe Leeraers, waer by oock de vertroostinge gestelt wort.

I.1

DAerom, dewijle wy soodanigh ampt hebben, nae dat ons barmhertigheyt geschiedt is, so en worden wy niet moede:

2

Maer vermijden oock ^a heymelijcke schande, ende en gaen niet om met schalckheyt, en vervalschen oock Godts Woort niet, ⁺ maer met openbaringe der waerheyt; ende bewijsen ons wel tegen aller Menschen conscientien voor Godt.

a Heymelijcke schande) Hy raeckt de valsche Apostelen, dewelcke van buyten schoon schijnen, maer van binnen zijn sy vol van onreynigheyt Matth. 23.25, 27.

+ 2 Thess. 2.3, 5.

II.3

☜IS nu ons’ Euangelium bedeckt, so is’t in de gene, die verloren worden, bedeckt:

4

By dewelcke de ^b Godt deser werelt der ongeloovigen sinnen verblindt heeft, dat sy niet en sien het klare licht des Euangeliums van de klaerheyt Christi; dewelcke is het evenbeelt Godts☞.

b Godt) De Duyvel is des werelts Vorst ende Godt, want sy dient hem, ende is onder hem.

5

Want wy en prediken niet ons selven, maer Iesum Christum, dat Hy de Heere is; maer wy uwe knechten, om Iesu wille.

6

Want ☜Godt, ^* die daer hiet het licht uyt de duysternisse schijnen, die heeft eenen klaren schijn in onse herten gegeven, dat door ons ^c ontstaen soude de verlichtinge van de kennisse der klaerheyt Godts in ’t ^d aengesicht Iesu Christi.

* Gen. 1,3.

c Ontstaen soude) dat is, Wy sullen lichten ende prediken, hoe men Godts genade, in Christo ons betoont, erkennen sal. Andere mogen de wercken ende wet lichten, etc.

d Aengesicht) de kennisse Christi; niet het aengesicht Mosis, ’t welck is de kennisse des Wets. Want door Christum kennen wy Godt Joh. 6.68, 69.

7

^❧ Maer wy hebben sulcken schat in aerden vaten, ^* op dat de uyt-nemende kracht zy Godts, ende niet van ons☞.

❧ Epistel op Bartholomei dagh.

* 1 Cor 2,5. 2 Cor 12,9.

III.8

WY hebben over-al droeffenisse, maer wy zijn niet beangst: ons is bange, maer wy en vertsagen niet:

9

Wy lijden vervolginge, maer wy en worden niet verlaten: wy worden ver-druckt, maer wy en vergaen niet:

10

⁺ Ende ☜dragen altijt om het sterven des Heeren Iesu aen ons’ lichaem; op dat oock het leven des Heeren Iesu aen ons’ lichaem openbaer worde☞☙.

+ 2 Tim 2.11, 12.

[fol. 89v]

11

Want wy, ⁺ die leven, worden altoos in den doot gegeven om Iesu wille; op dat oock het leven Iesu openbaer worde aen ons’ sterflijck vleesch.

+ Psal. 44,23. Rom. 8,36. 1 Cor. 4,9. cap. 15,31.

12

Daerom so is nu de doot machtigh in ons, maer het leven in u.

13

Maer dewijle wy den-selven Geest des geloofs hebben; nae datter geschreven staet, ⁺ ☜ Ick geloove, daerom spreke ick: so gelooven wy oock, daerom so spreken wy oock☞;

+ Psal. 116,10.

14

Ende weten, ⁺ dat de gene, die den Heere Iesum op-geweckt heeft, ons oock op-wecken sal door Iesum, ende sal ons daer-stellen met u.

+ 1 Cor. 6,14.

15

Want het geschiedt altemael om uwent wille; ⁺ op dat de over-vloedige genade, door veler danck-segginge, Godt rijckelijcken prijse.

+ 2 Cor. 1,6. 2 Tim. 2,10.

16

Daerom en worden wy niet moede; maer al is ’t dat onse uyt-wendige Mensch verderft, so wort doch de in-wendige van dage tot dage vernieuwt.

17

☜Want onse droeffenisse, ⁺ die tijdelijck ende licht is, werckt een eeuwige ende boven alle mate gewichtige heerlijckheyt,

+ Rom. 8,18. 2 Thess. 1,7. 2 Tim. 4,8.

18

Ons, wy die niet en sien op het sichtbare, maer op het on-sichtbare: want wat sichtbaer is, dat is tijdelijck; maer wat on-sichtbaer is, dat is eeuwigh☞.