Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Verklaert Paulus, waerom hy voor sijne komste heeft eenen brief voor-uyt gesonden. II. Vermaent hy den boetveerdigen bloet-schender weder aen te nemen. III. Verhaelt hy sijne sorgvuldigheyt voor de Kercke van Corinthen. IV. Doet hy eene danck-segginge voor den wasdom des Euangeliums.

I.23

MAer ick roepe Godt aen tot een getuyge op mijne ziele, dat ick u verschoont hebbe daer-in, dat ick niet weder tot Corinthen gekomen en ben.

24

Niet dat wy Heeren zijn over uw’ geloove; maer wy zijn helpers uwer vreugde: want ghy staet in ’t geloove.

1

Maer ick dacht sulcx by my selven, ⁺ dat ick niet wederom in treurigheyt tot u komen en soude.

+ Het II Cap. Gr.

2

Want indien ick u treurigh make, wie isser die my sal vrolijck maken, dan de gene die van my bedroeft wort?

3

Ende dat selve hebbe ick u geschreven, ⁺ op dat ick niet, wanneer ick quame, treurigh zijn en moeste, over welcke ick my met recht soude verblijden; nademael ick tot u allen betrouwe, dat mijne vreugde uwer aller vreugde is.

+ 2 Cor. 12,21.

4

Want ick schreef u in groote droeffenisse ende angst des herten, met vele tranen: niet dat ghy soudt bedroeft worden; maer op dat ghy de liefde soudt erkennen, dewelcke ick sonderlingh tot u hebbe.

II.5

MAer is ’t dat yemant eene droefheyt aen-gericht heeft, ⁺ die en heeft niet ^a my bedroeft, dan ten deele; op dat ick u niet alle en besware.

+ 1 Cor. 5,1.

a My) dat is, Hy en heeft my niet over u bedroeft, maer u: want dat ick bedroeft geweest ben, dat en is niet om mijnent wille, maer om uwent wille geschiedt.

6

Het is nu ^b genoegh, dat deselve van velen alsoo bestraft is:

b Genoegh) Hier spreeckt Hy van den genen, dien hy hier voren in den 1 Send-brief cap. 5. bestraft, ende den Duyvel wilde geven: beveelt, dat men hem weder sal aen-nemen, nae de gedane straffe.

7

So dat ghy hem nu voort-aen dies te meer vergeeft, ende troostet; op dat hy niet in al te groote treurigheyt en versincke.

8

Daerom vermane ick u, dat ghy de liefde aen hem bewijst.

9

Want daerom hebbe ick u oock geschreven, op dat ick erkennen soude, of ghy op-recht zijt, om gehoorsaem te zijn in alle stucken.

10

Maer wien ghy yet vergeeft, dien vergeve ick oock: want oock ick, is’t dat ick yemant yet vergeve, dat vergeve ick om uwent wille, in Christi stede:

11

Op dat wy niet bedrogen en worden van den Satan; want ons en is niet on-bekent, wat hy in den sin heeft.

III.12

MAer doe ick tot Troas quam, ⁺ om te prediken het Euangelium Christi, ende my eene deure op-gedaen was in den Heere;

+ 1 Cor. 16,9.

13

En hadde ick geene ruste in mijnen geest, doe ick Titum mijnen Broeder niet en vondt: maer ick nam mijn af-scheydt van haer, ende voer uyt in Macedonien.

IV.14

MAer Godt zy gedanckt, die ons altijt d’ over-winninge geeft in Christo, ende openbaert den reuck sijner kennisse door ons, in alle plaetsen.

[fol. 89r]

15

☜Want wy zijn Gode een goeden reuck Christi, beyde onder de gene die saligh worden, ende onder de gene die verloren worden:

16

Desen eenen reuck des doots ter doot; maer genen eenen reuck des levens ten leven. Ende wie is daer-toe bequaem☞?

17

Want wy en zijn niet gelijck sommiger vele, die het Woort Godts ^c vervalschen; maer als uyt louterheyt, ende als uyt Gode, voor Gode, sprecken wy in Christo.

c Vervalschen) Om des buycx ende der gierigheyt wille, gelijck een herbergier den wijn vervalscht.