Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel.

Prijst den Apostel de liefde in drie deelen, als namelijck van wegen I. Hare nootwendigheyt: I. Nuttigheyt, ende III. uyt-nementheyt.

I.1

^❧ WAer’t dat ick met Menschen ende met Engelen tongen sprake, ende en hadde de liefde niet; so ware ick een luydende metael, ofte een klinckende belle.

❧ Epistel op den Son-dagh Quinquagesima.

2

Ende waer’t dat ick propheteren konde, en wiste alle verborgentheden, ende alle kennisse: ende hadde ^a alle geloove, ^* also dat ick bergen versettede, ende en hadde de liefde niet, so en ware ick niets.

a Alle geloove) Hoe-wel alleen het geloove rechtveerdigh maeckt, als S. Paulus over-al drijft: doch so de liefde niet en volgt, so soude het geloove niet recht zijn, of het schoon wonderen dede.

* Matt. 17,20.

3

Ende waer’t dat ick al mijne have den armen gave, ende liet mijn lichaem verbranden, ende en hadde de liefde niet; so en ware ’t my niet nut.

II.4

DE liefde is lanck-moedigh ende vriendelijck: de liefde en is niet af-gunstigh: de liefde en bedrijft geen moet-wille, sy en blaest haer niet op:

5

⁺ Sy en stelt haer niet ^b ongeschicktelijck, sy en soeckt het hare niet, sy en laet haer niet verbitteren, sy en trachtet niet nae schade:

+ 1 Cor. 10,24. Phil. 2,4.

b Ongeschicktelijck) Gelijck de toornige, stuersche, ende onverduldige koppen doen.

6

Sy en verblijdt haer niet der ongerechtigheyt, maer sy verblijdt haer der waerheyt:

7

Sy verdraegt alle dingen, sy gelooft alle dingen, sy hoopt alle dingen, sy lijdt alle dingen.

III.8

DE liefde en wort ^c niet moede: al is ’t dat de prophetien ophouden sullen, ende de spraken op-houden sullen, ende de kennisse oock op-houden sal.

c Niet moede) dat is, Sy en laet niet af goet te doen, men doe haer lief ofte leet: sy en wort niet moede, maer houdt vast aen met wel-doen, ende en wort niet verandert.

9

☜⁺⁺ Want ons’ weten is ^d stuck-werck, ende ons’ proheteren is stuck-werck:

++ Phil. 3,12.

d Stuck-werck) Hoe-wel wy in’t geloove alles hebben, ende erkennen, wat Godt is, ende ons geeft: so is nochtans dat selve erkennen noch stuck-werck, ende onvolkomen tegen de toe-komende klaerheyt.

10

Maer wanneer komen sal het vol-komen, so sal het stuck-werck op-houden☞.

11

Doe ick een kint was, doe sprack ick als een kint, ende was kloeck als een kint, ende hadde kindsche voor-nemingen: maer doe ick een man wiert, leyde ick af wat kindsch was.

12

^* ☜Wy sien nu door eenen spiegel in een doncker woort; maer dan van aen-gesicht tot aen-gesicht: ⁺ nu kenne ick ’t stuck-wijse; maer dan sal ick ’t kennen, gelijck als ick gekent ben.

* 2 Cor. 3,18. cap. 5,7.

+ 1 Cor. 8,3. Gal. 4,9.

13

Maer nu blijft Geloove, Hope, Liefde, dese drie; maer de Liefde is de ^e grootste onder haer☞ ☙.

e De grootste) De liefde en maeckt niet rechtveerdigh, maer het geloove Rom. 1,17. maer dewijle het geloove ende de hoope tegen Godt handelen, ende slechts het goede ontfangen, daer toe op-houden moeten: maer de liefde tegen den Naesten handelt, ende slechts goet doet, daer-toe eeuwigh blijft, so is sy grooter, dat is, wijder, dadiger ende waerachtiger.