Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Wort verklaert, hoe de Ioden de gerechtigheyt des geloofs verworpen hebben. II. Worden verhaelt de middelen der saligheyt, dewelcke zijn, ’t Geloof ende het Woort Godts. III. Worden sommige spreucken der H. Schrift by-gebracht, aengaende der Ioden hart-neckigheyt, ende der Heydenen beroepinge.

I.1

LIeve Broeders, mijn’s herten wensch is, ende ick smeecke oock Gode voor Israël, dat sy saligh worden.

2

Want ick geve haer het getuyghenisse, dat sy yveren om Godt, maer met onverstant.

3

Want sy en kennen de gerechtigheyt niet, die voor Godt geldt; ende soecken hare eygene gerechtigheyt op te richten, ende en zijn alsoo der gerechtigheyt, die voor Godt geldt, niet onderdanigh.

4

Want ☜Christus is des Wets eynde, wie in Dien gelooft, die is rechtveerdigh.

5

Moses schrijft wel van de gerechtigheyt, die uyt de Wet komt, ⁺ Welcke Mensch dit doet, die sal ^a daer-in leven.

+ Lev. 18,5.

a Daer in leven) dat is, Hy mijdet door uyterlijcke wercken de uyterlijcke straffe des Wets: maer dat en is niet met allen voor Godt.

6

^* Maer de gerechtigheyt uyt den geloove spreeckt alsoo: En segt niet in uw’ herte, Wie wil op-varen ten ^b Hemel? (dat en is niet anders, dan Christum daer af halen.)

* Deut. 30.12, 13, 14.

b Wie niet en gelooft, dat Christus gestorven ende op-gestaen is, om ons van sonden rechtveerdigh te maken, die spreeckt: Wie is ten Hemel gevaren, ende in de diepte gevaren? ende dat doen de gene, die niet de wercken, ende niet met den geloove willen rechtveerdigh worden, al is ’t dat sy met den monde oock alsoo seggen, maer niet in ’t herte. Emphasis est in verbo, in ’t herte.

7

Ofte wie wil neder-varen in de diepte? (dat en is niet anders, dan Christum van den dooden halen.)

8

Maer wat seyt sy: Het Woort is nae by u; namelijck, in uwen monde, ende in uw’ herte: Dit is het Woort van den geloove, dat wy prediken.

9

^❧ Want is ’t dat ghy met uwen monde bekent Iesum, dat Hy de Heere is; ende gelooft in uw’ herte, dat Hem Godt van den dooden op-geweckt heeft, so wordt ghy saligh.

❧ Epistel op S. Andries dagh. Matth. 10,32.

10

Want is ’t dat men van herten gelooft, so wort men rechtveerdigh; ende is ’t dat men met den monde bekent, so wort men saligh.

11

Want de Schrift spreeckt: ⁺ Wie in Hem gelooft, die en sal niet te schanden worden.

+ Jes. 28,16.

12

Hier en is geen onderscheyt tusschen Ioden ende Griecken: ⁺ daer is een Heere van alle, rijck over alle die Hem aen-roepen.

+ Rom. 3.23, 29. Ephes. 1,7.

13

Want so wie den Naem des Heeren sal aen-roepen, ⁺ die sal saligh worden.

+ Joël 2,32.

II.14

MAer hoe sullen sy aen-roepen, in welcken sy niet en gelooven? Ende hoe sullen sy gelooven, van welcken sy niet gehoort en hebben? Ende hoe sullen sy hooren sonder Predikant?

15

Ende hoe sullen sy prediken, is ’t dat sy niet gesonden en worden?

III.

ALs dan geschreven staet: ⁺ Hoe lieflijck zijn de voeten der gener, die den vrede verkondigen, die het goede verkondigen!

+ Jes. 52,7. Nahum 1,15.

16

Maer sy en zijn niet alle den Euangelio gehoorsaem; want Iesaias spreeckt: Heere, ⁺ wie gelooft onse predikinge?

+ Jes. 53,1.

17

So komt het geloove uyt de predikinge, ende de predikinge door het Woort Godts.

18

Maer ick segge: ⁺ En hebben sy’t niet gehoort? Trouwens, in alle landen is immers haer-lieder geluyt uyt-gegaen, ende in al de Werelt hare woorden☞☙.

+ Psal. 19,5. Jes. 49,6. Col. 1,23.

19

Maer ick segge: En heeft ’et Israël niet bekent? De eerste, Moses, spreeckt: ⁺ ☜Ick wil u doen yveren over dien, dat mijn volck niet en is; ende over een onverstandigh volck wil Ick u vertoornen☞.

+ Deut. 32,21.

20

Ende Iesaias derf wel seggen: ⁺ ☜Ick ben gevonden van de gene, die my niet gesocht en hebben; ende ben verschenen den genen, die nae my niet gevraegt en hebben☞.

+ Ies. 65,1.

21

Maer tot Israël spreeckt Hy: ⁺ ☜Den gantschen dagh hebbe Ick mijne handen uyt-gestreckt tot den volcke, dat hem niet en laet geseggen, ende weder-spreeckt☞.

+ Ies. 65,2.