Lutherse Bijbel (1648)

Het ix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Is de in-leydinge tot de volgende leere van de verwerpinge der Ioden. II. Wort bewesen, dat deselve verwerpinge geensins en strijdt tegen de belofte, welcke Godt aen Abraham gedaen heeft. III. Wort de beroepinge der Heydenen met sommige getuygenissen der H. Schrift bevestigt.

I.1

ICk segge de waerheyt in Christo, ende en liege niet (waer af my getuygenisse geeft mijne conscientie, in den heyligen Geest,)

2

Dat ick groote treurigheyt ende smerte sonder op-houden in mijn herte hebbe.

3

Ick hebbe gewenscht verbannen te zijn van Christo, voor mijne Broederen, die mijne magen zijn nae den vleesche:

4

Die daer zijn van Israël; welcken toe-behoort de kintschap, ende de heerlijckheyt, ende het verbondt, ende de Wet, ende de godts-dienst, ende de beloften:

5

Welcker oock zijn de Vaders,☜uyt welcke Christus af-komt nae den vleesche: die daer Godt is boven alles, gelooft in der eeuwigheyt, ⁺ Amen☞.

+ Rom. 1,25.

II.6

MAer ick en segge sulcx niet, dat Godts Woort daerom uyt zy: want ’t en zijn niet alle Israëliten, die van Israël zijn:

7

Oock niet alle die Abrahams zaet zijn, zijn daerom oock kinderen; maer ☜in Isaac sal u het zaet genoemt zijn☞: ⁺

+ Gen. 21,12.

8

Dat is, dat en zijn Godts kinderen niet, die nae den vleesche kinderen zijn; maer de kinderen der belofte worden voor zaet gerekent.

9

Want dit is een woort der belofte, ⁺ daer Hy spreeckt: ☜Ontrent desen tijt wil Ick komen, ende Sara sal eenen soon hebben☞.

+ Gen. 18,10.

10

Maer niet alleen en is ’t met dien alsoo; maer oock, doe Rebecca van den eenigen Isaac onsen Vader bevrucht wiert, ⁺

+ Gen. 25,21.

11

Eer de kinderen geboren waren, ende noch goet noch quaet gedaen en hadden, op dat het voor-nemen Godts soude bestaen nae de verkiesinge; wiert tot haer geseyt,

12

Niet uyt verdienst der wercken, ⁺ maer uyt genade des Roepers, alsoo: ☜De grootste sal dienstbaer worden den kleynen☞.

+ Gen. 25,23.

13

Als dan geschreven staet: ☜⁺ Iacob hebbe Ick lief gehadt, maer Esau hebbe Ick gehaet☞.

+ Malach. 1.2, 3.

14

Wat willen wy dan hier seggen? Is dan Godt onrechtveerdigh? dat zy verre.

15

Want Hy spreeckt tot Mose: ⁺ ☜Wien Ick genadigh ben, dien ben Ick genadigh; ende wiens Ick my ontferme, diens ontferme Ick my☞.

+ Exod. 33,19.

16

So en leyt’et nu niet aen yemants willen ofte loopen, maer aen Godts ontfermen.

17

Want de Schrift seyt tot Pharao: ⁺ ☜Effen daerom hebbe Ick u verweckt, dat Ick aen u mijne macht bewijsen soude; op dat mijn Naem verkondigt worde in alle landen.

+ Exod. 9,16.

18

So ontfermt Hy Hem nu wiens Hy wil, ⁺ ende verstockt wien Hy wil☞.

+ Exod. 4,21.

19

So segt ghy tot my: Wat beschuldigt Hy ons dan? wie kan sijnen wille weder-staen?

20

Ia lieve Mensch, wie zijt ghy dan, dat ghy met Godt rechten wilt? Spreeckt oock een werck tot sijnen Meester: Waerom maeckt ghy my alsoo?

21

En heeft niet een pot-backer macht, ⁺ uyt eenen klomp te maken een vat ter eeren, ende het ander ter on-eeren?

+ Ies. 45,9. Ier. 18,6.

22

Daerom, doe Godt wilde toorn bewijsen, ende bekent maken sijne macht, heeft Hy met groote verduldigheyt gedragen de vaten des toorns, die daer toe-bereydet zijn ter verdoemenisse.

23

Op dat Hy soude bekent maken den rijckdom sijner heerlijckheyt aen de vaten der barmhertigheyt, ⁺ die Hy bereydet heeft ter heerlijckheyt.

+ 2 Tim. 2.20, 21.

III.24

WElcke Hy geroepen heeft, [namelijck] ons, niet alleen uyt de Ioden, maer oock uyt de Heydenen.

25

Gelijck Hy dan oock door Oseam spreeckt: ⁺ ☜Ick wil dat mijn volck heeten, dat mijn volck niet en was; ende mijne beminde, die de beminde niet en was.

+ Hos. 2,23.

26

Ende het sal geschieden, In de plaet-

[fol. 78r]

se, daer tot haer geseyt wiert: Ghy en zijt mijn volck niet, ⁺ sullen sy kinderen des levendigen Godts genoemt worden.

+ Hos. 1,10.

27

Ende Iesaias roept voor Israël: Al ware het getal der kinderen van Israël gelijck het zant aen de Zee, ⁺ so sal doch het overblijfsel saligh worden.

+ Jes. 10,22.

28

Want daer sal een verderven ende stuyten geschieden ter gerechtigheyt: ende de Heere sal dat selve ^a stuyten doen op Aerden.

a Stuyten) Of wel het meerder-deel af-valt ende ongeloovigh blijft, so en sal Hyse nochtans niet alle soo vallen laten, maer de over-blijvende behouden, ende door deselve sijn Woort ende genade dies te rijckelijcker uyt-breyden, daer door sy rechtveerdigh ende heerlijck worden.

29

^* Ende als Iesaias te voren seyt: Waer ’t dat ons de Heere Zebaoth geen zaet en hadde laten over-blijven, so waren wy als Sodoma geworden, ende gelijck als Gomorra☞.

* Jes. 1,9.

30

Wat willen wy nu hier seggen? [dat willen wy seggen:] De Heydenen, die niet en hebben nae de gerechtigheyt gestaen, hebben de gerechtigheyt verkregen: maer [ick segge van] de gerechtigheyt, die uyt den geloove komt.

31

Maer Israël heeft nae de Wet der gerechtigheyt gestaen, ende en is tot de Wet der gerechtigheyt niet gekomen.

32

Waerom dat? daerom, dat sy’t niet uyt den geloove, maer als uyt de wercken des Wets soecken: want sy hebben haer gestooten aen den Steen des ^b aen-loopens.

b Aen-loopens) Christus maeckt sonder de wercken rechtveerdigh, dien en gelooven sy niet: alsoo stooten sy haer aen Hem, ende ergeren sich.

33

^* Alsser geschreven staet: ☜Siet daer, Ick legge in Zion eenen Steen des aen-loopens, ende eene Steen-rotse der ergernisse: ende wie in Hem gelooft, die en sal niet te schanden worden☞.

* Jes. 8,14. cap. 28,16. Luc. 2,34. 1 Petr. 2,8.