Lutherse Bijbel (1648)

Het xxviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Paulus doet aen sijn eygen persoone, als oock aen andere, wonder-wercken te Melite. II. Komt te Romen. II. Openbaert aldaer sijne onschult aen de Ioden, ende onder-wijst deselve in de Christelijcke Religie.

I.1

ENde doe wy uyt-quamen, ⁺ verstonden wy, dat het eylant Melite hiet:

+ Act. 27,26.

2

Ende de lieden en bewesen ons geen kleyne vriendschap; onstaken een vyer, ende namen ons alle in, om des regens, die over ons gekomen was, ende om der koude wille.

3

Ende doe Paulus eenen hoop rijseren te samen raepte, ende op ’t vyer leyde; quam een adder van de hitte, ende voer Paulo aen sijne hant.

4

Ende doe de lieden sagen het dier aen sijne hant hangen, spraken sy onder malkanderen: Dese Mensch moet een moordenaer zijn, welcken de wrake niet en laet leven, of hy al schoon de Zee ontgaen is.

5

Maer hy slingerde het dier in ’t vyer, ende hem en gebeurde niet quaets.

6

Ende sy wachteden, wanneer hy swellen soude, ofte doot neder-vallen. ⁺ Maer doe sy lange wachteden, ende sagen, dat hem geen ongemack en gebeurde, wierden sy anders gesint, ende seyden, dat hy een Godt was.

+ Marc. 16,18. Luc. 10,19.

7

Ende in deselve plaetsen hadde de Overste van ’t Eylant, met name Publius, een lant-hoeve; die nam ons aen, ende herberghde ons drie dagen vriendelijck.

8

Ende het geschiedde, dat de Vader van Publius aen de koortse ende aen den rooden-loop lagh: tot dien ginck Paulus in, ende badt, ende leyde de handen op hem, ende maeckte hem gesont.

9

Doe dat geschiedde, quamen oock de andere in het eylant daer-toe, die kranckheden hadden, ende lieten haer gesont maken.

10

Ende sy deden ons groote eere: ende doe wy vertrocken, loeden sy op wat ons van noode was.

11

Ende nae drie maenden voeren wy uyt in een schip van Alexandrien, ’twelck in ’t eylandt over-wintert hadde, ende hadde een teecken der ^a Tweelingen.

a Tweelingen) Die nu een Gesternte aen den Hemel heeten, wierden by de Heydenen gehouden voor Goden, die den schip-lieden genadigh waren, ende heeten Castor ende Pollux.

12

Ende doe wy tot Syracusen quamen, bleven wy drie dagen [daer.]

13

Ende doe wy omme voeren, quamen wy tot Rhegium: ende nae eenen dagh, doe hem de Zuyden-wint verhief, quamen wy des anderen daegs tot Puteolen.

14

Daer vonden wy Broeders, ende wierden van haer gebeden, dat wy daer bleven seven dagen. Ende alsoo quamen wy te Romen.

15

Ende van daer, doe de Broeders van ons hoorden, gingen sy uyt ons te gemoet, tot Appifer, ende Dry-tabernen. Doe Paulus die sagh, danckte hy Godt, ende greep eenen moet.

II.16

DOe wy nu te Romen quamen, leverde de Onder-hooft-man de gevangene den oversten Hooft-man over: maer Paulo wiert geoorlooft te blijven waer hy wilde, met eenen krijgs-knecht die hem bewaerde.

III.17

ENde het geschiedde nae drie dagen, dat Paulus te samen riep de voor-naemste der Ioden. Doe deselve te samen quamen, sprack hy tot haer: Ghy mannen lieve Broeders, ick en hebbe niets gedaen tegen ons’ volck, ⁺ noch tegen de vaderlijcke zeden; ende ben nochtans gevangen uyt Ierusalem overgegeven in der Romeynen handen.

+ Act. 24,12. cap. 25,8.

18

Welcke doe sy my verhoort hadden, wilden sy my los geven; ⁺ dewijle geene oorsake des doods aen my en was.

+ Act. 23,29. cap. 26,31.

19

Maer doe de Ioden daer tegen spraken, wiert ick genootsaeckt my op den Keyser te beroepen: niet als of ick yet hadde mijn volck te beschuldigen.

20

Om deser oorsake wille hebbe ick u gebeden, dat ick u sien ende aen-spreken moghte: ⁺ want om der hope Israëls wille ben ick met dese keten om-vangen.

+ Act. 23,6. cap. 24,21. cap. 26 6, 7. Eph. 6,20. 2 Tim. 1,16.

21

Maer sy spraken tot hem: Wy en hebben noch schrijvens ontfangen uyt Iudea van uwent wegen; noch geen broeder en isser gekomen, die van u yet quaets verkondigt ofte geseyt heeft.

22

Doch wy willen van u hooren, wat ghy gevoelt: want van dese Secte is ons bekent, dat haer op alle plaetsen tegen-gesproken wort.

23

Ende doe sy hem eenen dagh bestemden, quamen vele tot hem in de herberge; den welcken hy uyt-leyde ende betuygde het Rijck Godts, ende predikte haer van Iesu, uyt de Wet Mosis, ende uyt de Propheten, van ’s morgens vroegh tot den avont toe.

24

Ende sommige stemden toe het gene dat hy seyde; maer sommige en geloofden niet.

25

Ende doe sy met malkanderen on-eens waren, gingen sy wegh, als Paulus een woort sprack: Dat wel de heylige Geest geseyt heeft door den Propheet Iesaiam tot onse vaderen,

26

Ende gesproken: ☜Gaet henen tot dit volck, ende segt: ⁺ Met de ooren sult ghy ’t hooren, ende niet verstaen; ende met de oogen sult ghy ’t sien, ende niet erkennen.

+ Ies. 6.9, 10. Matth. 13,14. Marc. 4,12. Luc. 8,10. Ioh. 12,40. Rom. 11,8.

27

Want het herte deses volcks is verstockt, ende sy hooren swaerlijck met de ooren; ende sluymeren met hare oogen: op dat sy niet t’ eeniger tijt en sien met de oogen, ende hooren met de ooren, ende verstandigh worden in ’t herte, ende haer bekeeren; dat Ick haer holpe☞.

28

So zy ’t u kont gedaen, dat den Heydenen gesonden is dit heyl Godts; ende sy sullen ’t hooren.

29

Ende doe hy sulcx sprack, gingen de Ioden wegh, ende hadden veel vragens onder haer-selven.

30

Ende Paulus bleef twee jaren in sijn eygen gehuerde wooninge, ende nam aen alle die tot hem in-quamen.

31

Predikte het Rijck Godts; ende leerde van den Heere Iesu Christo met alle vry-moedigheyt, onverboden.

Eynde der Handelingen der Apostelen.