Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft twee deelen: I. Pauli verantwoordinge voor den Koninck Agrippa. II. Wat Festus ende Agrippa daer van hebben geoordeelt. | |
I.1ENde Agrippas sprack tot Paulum: Het is u geoorlooft voor u selven te spreken. Doe verantwoordde hem Paulus, ende reckte de hant uyt. | |
2Het is my seer lief, lieve Koninck Agrippa, dat ick my heden voor u verantwoorden sal, van alles daer ick van de Ioden om beschuldigt worde. | |
3Aller-meest, dewijle ghy weet alle zeden ende vragen der Ioden: daerom bidde ick u, dat ghy my verduldelijck wilt hooren. | |
4’t Is waer, mijn leven van jeugt op, hoe ick dat van aen-begin onder dit volck te Ierusalem geleyt hebbe, weten alle Ioden. | |
5Die my te vooren gekent hebben als sy ’t wilden getuygen. Want ick ben een Phariseus geweest; welcke is de strengste Secte onses Godts-diensts. | |
6Ende nu stae ick, ende worde aen-geklaegt over de hope aen de beloftenisse, die van Godt tot onse Vaders geschiedt is. | |
7Tot welcke onse twaelf geslachten met Godts-dienst dagh ende nacht geduerighlijck hopen te komen. Van dese hope wegen worde ick, lieve Koninck Agrippa, van de Ioden beschuldigt. | |
8Waerom wort het voor ongelooflijck by u-lieden geoordeelt, dat Godt de dooden op-weckt? | |
9Ick meynde oock wel by my selven, Ga naar margenoot+ dat ick tegen den Naem Iesu van Nazareth vele doen moeste. | |
10Als ick dan oock te Ierusalem gedaen hebbe, doe ick vele Heyligen in de gevanckenisse sloot: daer ick van de Hooge-priesters macht over ontfingh: ende als sy gedoodt wierden, holp ick het oordeel spreken. | |
11Ende door alle Scholen pijnigde ickse dickwils, ende dwangse te lasteren; ende was boven maten uyt-sinnigh tegen | |
[Folio 71r]
| |
haer, ende vervolgdese oock tot in de vreemde steden. | |
12Waer over, doe ick oock nae Damascum reysde, met macht ende bevel van de Hooge-priesters, | |
13Midden op den dagh, lieve Koninck, sagh ick op den wegh, dat een licht van den Hemel, Ga naar margenoot+ klaerder dan der Sonnen glans, my ende die met my reysden, omscheen. | |
14Ende doe wy alle ter aerden neder vielen, hoorde ick eene stemme tot my spreken, die seyde in ’t Ebreeusch: Saul, Saul, wat vervolgt ghy My? het sal u swaer zijn, tegen den prickel achter uyt te slaen. | |
15Ende ick sprack: Heere, wie zijt Ghy? Hy sprack: Ick ben Iesus, dien ghy vervolgt. | |
16Maer staet op, ende treedt op uwe voeten: want daer-toe ben Ick u verschenen, dat ick u ordineere tot eenen Dienaer ende getuyge van ’t gene dat ghy gesien hebt, ende dat Ick u noch wil verschijnen laten. | |
17Ende Ick ☜wil u verlossen van dit volck, ende van de Heydenen, onder welcke Ick u nu sende, | |
18Om op te doen hare oogen, dat sy haer bekeeren van de duysternisse tot het licht, Ga naar margenoot+ ende van het gewelt des Satans tot Godt; om te ontfangen de vergevinge der sonden, ende het erve met de gene, die geheyligt worden door het geloove in My☞. | |
19Daerom, lieve Koninck Agrippa, en was ick der hemelsche verschijninge niet ongeloovigh: | |
20Maer verkondigde ten eersten dien te Damascus, Ga naar margenoot+ ende te Ierusalem, ende in alle contreyen des Ioodschen lants, oock den Heydenen, Dat sy souden boete doen, ende haer bekeeren tot Godt, ende doen op-rechte wercken der boete. | |
21Om dies wille hebben my de Ioden in den Tempel gegrepen, Ga naar margenoot+ ende onderstonden my te dooden: | |
22Maer door de hulpe Godts is my geluckt, ende ick stae op tot desen dagh; ende getuyge beyde den kleynen ende den grooten, ende en segge niets buyten het gene, dat de Propheten geseyt hebben, dattet geschieden soude, ende Moses: | |
23Dat Christus soude lijden, Ga naar margenoot+ ende de Eerste zijn uyt de op-standinge van den dooden, ende verkondigen een licht den volcke, ende den Heydenen. | |
II.24DOe hy nu sulcx tot verantwoordinge gaf, sprack Festus met luyder stemme: Paule, ghy raest; de groote konst maeckt u rasende. | |
25Maer hy sprack: Mijn machtighste Feste, ick en rase niet; maer ick spreke waerachtige ende verstandige woorden. | |
26Want de Koninck weet sulcx wel, tot welcken ick vry-moedighlijck spreke: want ick achte, dat hem geen van dien verborgen en is; want sulcx en is in geenen hoeck geschiedt. | |
27Gelooft ghy, Koninck Agrippa, den Propheten? ick weet, dat ghy gelooft. | |
28Ende Agrippas sprack tot Paulum: Daer en scheelt niet veel aen, ghy over-reedt my, dat ick een Christen worde. | |
29Ende Paulus sprack: Ick wenschte voor Godt, het schille aen veel oft aen weynigh, dat niet alleen ghy, maer alle die my heden hooren, soodanige wierden, als ick ben; uyt-genomen dese banden. | |
30Ende doe hy dat geseyt hadde, stont de Koninck op, ende de Lant-voogt, ende Bernice, ende die met hen saten; | |
31Ende weken aen eene zijde, spraken met malkanderen, ende seyden: Ga naar margenoot+ Dese Mensch en heeft niet gedaen, dat des doodts ofte der banden weerdigh is. | |
32Maer Agrippas sprack tot Festum: Ga naar margenoot+ Dese Mensch hadde konnen los gegeven worden, indien hy hem op den Keyser niet beroepen en hadde. |
|