Lutherse Bijbel (1648)

Het xxv. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Festi reyse van Cesarien nae Ierusalem, ende sijne weder-komste. II. Pauli verantwoordinge voor Festo. III. Paulus wort aen-geklaegt, ende gestelt voor den Koninck Agrippa.

I.1

DOe nu Festus in ’t lant gekomen was, toogh hy nae drie dagen van Cesarien op nae Ierusalem.

2

Doe verschenen voor hem de Hooge-priesters, ende de voor-naemste der Ioden, tegen Paulum, ende vermaenden hem;

3

Ende baden om gunst tegen hem, dat hy hem liet roepen nae Ierusalem: ende leyden hem lagen, dat sy hem onderwegen om-brengen mochten.

4

Doe antwoordde Festus, dat Paulus immers te Cesarien bewaert wierde; maer dat hy soude korts [weder derwaerts] trecken.

5

Die nu onder u (sprack hy) konnen, die laet mede af-reysen, ende den man verklagen, so daer yet aen hem is.

6

Doe hy nu by haer meer dan tien dagen geweest hadde, reysde hy af nae Cesarien.

II.

ENde des anderen daegs settede hy hem op den Richter-stoel, ende hiet Paulum halen.

7

Ende doe deselve daer quam, traden ront-om de Ioden, die van Ierusalem af-gekomen waren, ende brachten vele ende sware klaghten op tegen Paulum, dewelcke sy niet en konden bewijsen.

8

Dewijle hy hem verantwoordde: ⁺ Ick en hebbe my noch aen der Ioden Wet, noch aen den Tempel, noch aen den Keyser besondigt.

+ Act. 24,12. cap. 28,17.

9

Maer Festus wilde den Ioden eene gunst bewijsen, ende antwoordde Paulo, ende sprack: Wilt ghy op nae Ierusa-

[fol. 70v]

lem, ende u aldaer hier over voor my laten oordelen?

10

Ende Paulus sprack; Ick stae voor des Keysers gericht, daer sal ick my laten oordeelen. Den Ioden en hebbe ick geen leet gedaen, gelijck ghy oock op ’t beste weet.

11

Maer hebbe ick yemant leet gedaen, ⁺ ende yet des doots weerdig gehandelt, so en weygere ick my niet te sterven: maer en isser dier geen, daer sy my af verklagen, so en kan my niemant haer over-geven. Ick beroepe my op den Keyser.

+ Act. 18,14.

12

Doe sprack Festus met den Raet, ende antwoordde: Op den Keyser hebt ghy u beroepen; tot den Keyser sult ghy trecken.

III.13

ENde nae sommige dagen quamen de Koninck Agrippas ende Bernice tot Cesarien, om Festum te ontfangen.

14

Ende doe sy vele dagen aldaer geweest waren, leyde Festus den Koninck den handel van Paulo voor, ende sprack: ⁺ [Hier] is een man van Felix gevangen achter-gelaten:

+ Act. 24,27.

15

Om wiens wille de Hooge-priesters ende Outsten der Ioden voor my verschenen, doe ick te Ierusalem was, ende baden om vonnisse tegen hem.

16

Den welcken ick antwoordde: ☜Het en is der Romeynen wijse niet, dat een Mensch over-gelevert worde ter doot, eer dat de verklaegde sijne aen-klagers tegen-woordigh hebbe, ende ruymte krijge, om hem tegen de aen-klaghte te verantwoorden☞.

17

Doe sy nu hier te samen quamen, en maeckte ick geen uyt-stel, ende sat des anderen daegs te recht, ende hiet den man voort-brengen.

18

Van welcken, doe de aen-klagers voort-traden, en brachten sy geene van de oorsaken voort, die ick vermoedde.

19

⁺ Maer sy hadden sommige vragen tegen hem, van haer by-geloove, ende van eenen verstorvenen Iesu; van welcken Paulus seyde, dat Hy leefde.

+ Hoe spottelijck ende verachtelijck spreeckt de hooveerduge Heyden van Christo ende ons’ geloove!

20

Maer doe ick my der vrage niet en verstont, sprack ick: Of hy wilde nae Ierusalem reysen, ende aldaer hem daer over laten oordelen?

21

Maer doe Paulus hem beriep, dat hy op des Keysers kennisse bewaert wierde; so hiet ick hem bewaren, tot dat ick hem tot den Keyser senden soude.

22

Ende Agrippas sprack tot Festum: Ick wilde dien Mensch oock geerne hooren. Ende hy sprack: Morgen sult ghy hem hooren.

23

Ende des anderen daegs, doe Agrippas ende Bernice quamen met groote pronckerye; ende gingen in het Richthuys, met de Hooft-lieden ende voornaemste mannen der stadt: ende doe ’t Festus hiet, wiert Paulus gebracht.

24

Ende Festus sprack: Lieve Koninck Agrippa, ende alle ghy mannen, ghy die met ons hier zijt, daer siet ghy dien, om welcken my de gantsche me-nighte der Ioden aen-gesproken heeft, beyde te Ierusalem, ende oock hier; ende roepen, dat hy niet langer en behoort te leven.

25

Maer ick, doen ick vernam, dat hy niet gedaen en hadde, dat des doodts weerdigh ware, ⁺ ende hy oock selve hem op den Keyser beriep, hebbe ick besloten hem te senden.

+ Act. 23,9. cap. 26,31.

26

Van welcken ick niet sekers en hebbe, dat ick den Heere schrijve: daer-om hebbe ick hem laten voort-brengen voor u-lieden, ende aller-meest voor u, Koninck Agrippa; op dat ick, nae gedaene onder-soeckinge, wat hebben magh, dat ick schrijve.

27

Want het dunckt my een ongeschickt dinck te zijn, eenen gevangenen te senden, ende geene oorsake tegen hem te kennen te geven.