Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Pauli verantwoordinge voor den Raet te Ierusalem; als oock sijn levens gevaer. II. Hoe hy uyt soodanigh gevaer verlost, ende nae Cesarien is gebracht geworden.

I.1

ENde Paulus sagh den Raet aen, ende sprack: Ghy mannen lieve Broeders, ick hebbe met alle goede conscientie gewandelt voor Godt, ⁺ tot op desen dagh.

+ Act. 24,16.

2

Maer de Hooge-priester Ananias beval den genen die om hem stonden, dat sy hem op den mont souden slaen.

3

Doe sprack Paulus tot hem: Godt sal u slaen, ghy gewittede wandt; sit ghy, ⁺ ende oordeelt my nae de Wet, ende heet my slaen tegen de Wet?

+ Matth. 23,27. Deut. 17,9.

4

Ende die daer by stonden, spraken: Scheldt ghy den Hoogen-priester Godts?

5

Ende Paulus sprack: Lieve Broeders, ick en wiste’t niet, dat hy de Hooge-priester is. Want daer staet geschreven: ☜Den Oversten uw’s volcx en sult ghy niet vloecken☞. ⁺

+ Exod. 22,18.

6

Ende als Paulus wiste, dat het een deel Sadduceën was, ende het ander deel Phariseën, riep hy in den Raet: Ghy mannen lieve Broeders, ⁺ ick ben een Phariseus, ende eens Phariseus soon; ick worde aen-geklaegt om der hoope ende op-standinge der dooden wille.

+ Act. 26,5. Philipp. 3,5.

7

Ende doe hy dat seyde, wiert’er een op-roer onder de Phariseën ende Sadduceën, ende de menighte deelde haer.

[fol. 69v]

8

Want de Sadduceën seggen, ⁺ datter geene op-standinge en is, noch Engel, noch geest: maer de Phariseën belijden ’t beyde.

+ Matth. 22,23. Marc. 12,18. Luc. 20,27.

9

Ende daer wiert een groot geroep. Ende de Schrift-geleerden van der Phariseën partye stonden op, streden ende spraken: ⁺ Wy en vinden niet quaets aen desen Mensch. Maer heeft een geest oft een Engel met hem gesproken, ⁺ so en konnen wy met Godt niet strijden.

+ Act. 25,25. cap. 26,31.

+ Act. 5,39.

II.10

ENde doe de op-roer groot wiert, vreesde de Over-hooft-man, dat sy Paulum mochten verscheuren; ende hiet het krijgs-volck af-gaen, ⁺ ende hem van haer rucken, ende in’t leger brengen.

+ Act. 21,34.

11

Ende des anderen daegs in der nacht stont de Heere by hem, ende sprack: Hebt eenen goeden moet, Paule; want gelijck ghy van My te Ierusalem getuygt hebt, alsoo moet ghy oock te Romen getuygen.

12

Ende doe’t nu dagh wiert, ⁺ maeckten sommige Ioden eene t’ samen rottinge, ende verbanden haer selven, noch te eten noch te drincken, tot dat sy Paulum gedoodt hadden.

+ Act. 23. 21, 29, 30.

13

Ende daer warender meer dan veertigh, die sulck verbondt maeckten:

14

Die traden tot de Hooge-priesters ende Outsten, ende spraken: Wy hebben ons hert verbannen, niet te nutten, tot dat wy Paulum gedoodt hebben.

15

So doet nu kont den Over-hooft-man, ende den Raet, dat hy hem morgen tot u brenge, als of ghy hem beter wildet verhooren: maer wy zijn bereydt hem te dooden, eer dan hy voor u komt.

16

Maer doe Paulus susters-soon dien aen-slagh hoorde, quam hy daer, ende ginck in ’t leger, ende verkondigde ’t Paulo.

17

Ende Paulus riep tot hem eenen van de Onder-hooft-lieden, ende sprack: Desen Iongelinck brengt henen tot den Over-hooft-man; want hy heeft hem wat te seggen.

18

Die nam hem aen, ende bracht hem tot den Over-hooft-man, ende sprack: De gebonden Paulus riep my tot hem, ende badt my, dat ick desen Iongelinck tot u soude brengen; die u wat te seggen heeft.

19

Doe nam hem de Over-hooft-man by der hant, ende weeck aen een bysonder plaetse, ende vraegde hem: Wat is ’t dat ghy my hebt te seggen?

20

Ende hy sprack: ⁺ De Ioden zijn eens geworden om u te bidden, dat ghy morgen Paulum voor den Raet laet brengen, als of sy hem beter wilden verhooren.

+ Act. 23,12.

21

Maer en betrouwt haer niet: want meer dan veertigh mannen van haer nemen hem waer, die haer-selven verbannen hebben, noch te eten noch te drincken, tot dat sy Paulum gedoodt hebben; ende sy zijn nu bereydt, ende wachten op uwe belofte.

22

Doe liet de Over-hooft-man den Iongelinck van hem, ende geboodt hem, dat hy ’t niemant seggen en soude, dat hy hem sulcx geopenbaert hadde.

23

Ende riep tot hem twee Onder-hooft-lieden, ende sprack: Rustet twee hondert krijgs-knechten uyt, dat sy nae Cesarien trecken, ende tseventigh ruyters, ende twee hondert schutters, tegen de derde uyre des nachts.

24

Ende bereydt de beesten, dat sy Paulum daer op setten, ende brengen hem bewaert tot Felix den Lant-voogt.

25

Ende hy schreef eenen Brief deses in-houts.

26

Claudius Lysias, den machtighsten Lant-voogt Felix, vreugde te voren!

27

Desen man hadden de Ioden gegrepen ⁺ ende wilden hem gedoodt hebben: doe quam ick met den krijgs-volck daer by, ende ruckte hem van haer; ende verstont, dat hy een Romeyn is.

+ Act. 21,33.

28

Ende doe ick wilde weten de oorsake, waerom sy hem beschuldigden, leydde ick hem in haren Raet.

29

Doe bevondt ick, dat hy beschuldigt wiert van de vragen harer Wet; maer geene aen-klage en hadde, des doots ofte der banden weerdigh.

30

Ende doe ’t voor my quam, dat sommige Ioden hem lagen leyden, so sondt ick van stonden aen tot u; ende ontboodt de aen-klagers oock, dat sy voor u seggen souden, wat sy tegen hem hadden. Vaert wel!

31

De krijgs-knechten, gelijck haer bevolen was, namen Paulum, ende brachten hem in der nacht nae Antipatris.

32

Ende des anderen daegs lieten sy de ruyters met hem trecken, ende keerden wederom tot het leger.

33

Doe die tot Cesarien quamen, leverden sy den brief den Lant-voogt over, ende stelden Paulum oock voor hem.

34

Doe de Lant-voogt den brief las, vraegde hy, uyt wat lant hy ware? ende doe hy verstont, dat hy uyt Cilicien was;

35

Sprack hy: Ick sal u verhooren, wanneer uwe aen-klagers oock hier zijn. Ende hiet hem bewaren in ’t Richt-huys Herodis.