Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft twee deelen: I. Pauli verantwoordinge voor den Raet te Ierusalem; als oock sijn levens gevaer. II. Hoe hy uyt soodanigh gevaer verlost, ende nae Cesarien is gebracht geworden. | |
I.1ENde Paulus sagh den Raet aen, ende sprack: Ghy mannen lieve Broeders, ick hebbe met alle goede conscientie gewandelt voor Godt, Ga naar margenoot+ tot op desen dagh. | |
2Maer de Hooge-priester Ananias beval den genen die om hem stonden, dat sy hem op den mont souden slaen. | |
3Doe sprack Paulus tot hem: Godt sal u slaen, ghy gewittede wandt; sit ghy, Ga naar margenoot+ ende oordeelt my nae de Wet, ende heet my slaen tegen de Wet? | |
4Ende die daer by stonden, spraken: Scheldt ghy den Hoogen-priester Godts? | |
5Ende Paulus sprack: Lieve Broeders, ick en wiste’t niet, dat hy de Hooge-priester is. Want daer staet geschreven: ☜Den Oversten uw’s volcx en sult ghy niet vloecken☞. Ga naar margenoot+ | |
6Ende als Paulus wiste, dat het een deel Sadduceën was, ende het ander deel Phariseën, riep hy in den Raet: Ghy mannen lieve Broeders, Ga naar margenoot+ ick ben een Phariseus, ende eens Phariseus soon; ick worde aen-geklaegt om der hoope ende op-standinge der dooden wille. | |
7Ende doe hy dat seyde, wiert’er een op-roer onder de Phariseën ende Sadduceën, ende de menighte deelde haer. | |
[Folio 69v]
| |
8Want de Sadduceën seggen, Ga naar margenoot+ datter geene op-standinge en is, noch Engel, noch geest: maer de Phariseën belijden ’t beyde. | |
9Ende daer wiert een groot geroep. Ende de Schrift-geleerden van der Phariseën partye stonden op, streden ende spraken: Ga naar margenoot+ Wy en vinden niet quaets aen desen Mensch. Maer heeft een geest oft een Engel met hem gesproken, Ga naar margenoot+ so en konnen wy met Godt niet strijden. | |
II.10ENde doe de op-roer groot wiert, vreesde de Over-hooft-man, dat sy Paulum mochten verscheuren; ende hiet het krijgs-volck af-gaen, Ga naar margenoot+ ende hem van haer rucken, ende in’t leger brengen. | |
11Ende des anderen daegs in der nacht stont de Heere by hem, ende sprack: Hebt eenen goeden moet, Paule; want gelijck ghy van My te Ierusalem getuygt hebt, alsoo moet ghy oock te Romen getuygen. | |
12Ende doe’t nu dagh wiert, Ga naar margenoot+ maeckten sommige Ioden eene t’ samen rottinge, ende verbanden haer selven, noch te eten noch te drincken, tot dat sy Paulum gedoodt hadden. | |
13Ende daer warender meer dan veertigh, die sulck verbondt maeckten: | |
14Die traden tot de Hooge-priesters ende Outsten, ende spraken: Wy hebben ons hert verbannen, niet te nutten, tot dat wy Paulum gedoodt hebben. | |
15So doet nu kont den Over-hooft-man, ende den Raet, dat hy hem morgen tot u brenge, als of ghy hem beter wildet verhooren: maer wy zijn bereydt hem te dooden, eer dan hy voor u komt. | |
16Maer doe Paulus susters-soon dien aen-slagh hoorde, quam hy daer, ende ginck in ’t leger, ende verkondigde ’t Paulo. | |
17Ende Paulus riep tot hem eenen van de Onder-hooft-lieden, ende sprack: Desen Iongelinck brengt henen tot den Over-hooft-man; want hy heeft hem wat te seggen. | |
18Die nam hem aen, ende bracht hem tot den Over-hooft-man, ende sprack: De gebonden Paulus riep my tot hem, ende badt my, dat ick desen Iongelinck tot u soude brengen; die u wat te seggen heeft. | |
19Doe nam hem de Over-hooft-man by der hant, ende weeck aen een bysonder plaetse, ende vraegde hem: Wat is ’t dat ghy my hebt te seggen? | |
20Ende hy sprack: Ga naar margenoot+ De Ioden zijn eens geworden om u te bidden, dat ghy morgen Paulum voor den Raet laet brengen, als of sy hem beter wilden verhooren. | |
21Maer en betrouwt haer niet: want meer dan veertigh mannen van haer nemen hem waer, die haer-selven verbannen hebben, noch te eten noch te drincken, tot dat sy Paulum gedoodt hebben; ende sy zijn nu bereydt, ende wachten op uwe belofte. | |
22Doe liet de Over-hooft-man den Iongelinck van hem, ende geboodt hem, dat hy ’t niemant seggen en soude, dat hy hem sulcx geopenbaert hadde. | |
23Ende riep tot hem twee Onder-hooft-lieden, ende sprack: Rustet twee hondert krijgs-knechten uyt, dat sy nae Cesarien trecken, ende tseventigh ruyters, ende twee hondert schutters, tegen de derde uyre des nachts. | |
24Ende bereydt de beesten, dat sy Paulum daer op setten, ende brengen hem bewaert tot Felix den Lant-voogt. | |
25Ende hy schreef eenen Brief deses in-houts. | |
26Claudius Lysias, den machtighsten Lant-voogt Felix, vreugde te voren! | |
27Desen man hadden de Ioden gegrepen Ga naar margenoot+ ende wilden hem gedoodt hebben: doe quam ick met den krijgs-volck daer by, ende ruckte hem van haer; ende verstont, dat hy een Romeyn is. | |
28Ende doe ick wilde weten de oorsake, waerom sy hem beschuldigden, leydde ick hem in haren Raet. | |
29Doe bevondt ick, dat hy beschuldigt wiert van de vragen harer Wet; maer geene aen-klage en hadde, des doots ofte der banden weerdigh. | |
30Ende doe ’t voor my quam, dat sommige Ioden hem lagen leyden, so sondt ick van stonden aen tot u; ende ontboodt de aen-klagers oock, dat sy voor u seggen souden, wat sy tegen hem hadden. Vaert wel! | |
31De krijgs-knechten, gelijck haer bevolen was, namen Paulum, ende brachten hem in der nacht nae Antipatris. | |
32Ende des anderen daegs lieten sy de ruyters met hem trecken, ende keerden wederom tot het leger. | |
33Doe die tot Cesarien quamen, leverden sy den brief den Lant-voogt over, ende stelden Paulum oock voor hem. | |
34Doe de Lant-voogt den brief las, vraegde hy, uyt wat lant hy ware? ende doe hy verstont, dat hy uyt Cilicien was; | |
35Sprack hy: Ick sal u verhooren, wanneer uwe aen-klagers oock hier zijn. Ende hiet hem bewaren in ’t Richt-huys Herodis. |
|