Lutherse Bijbel (1648)

Het xx. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Pauli reyse van Ephesen nae Troas, alwaer hy II. predikt, ende Eutychum verweckt. III. Sijne reyse van Troas nae Mileten; alwaer hy IV de Outsten van Ephesen ontbiedt, ende sijn af-scheydt van haer neemt, met een ernstige vermaninge.

I.1

DOe nu den op-loop op-gehouden hadde, ⁺ riep Paulus de Iongeren tot hem, ende segendese, ende ginck uyt om in Macedonien te reysen.

+ 1 Tim. 1,3.

2

Ende doe hy deselve landen door-toogh, ende haer met vele woorden vermaent hadde, quam hy in Griecken-lant.

3

Ende vertoefde [aldaer] drie maenden. Maer doe hem de Ioden lagen leyden, als hy in Syrien wilde varen, wiert hy van sinne, weder om te keeren door Macedonien.

4

Ende daer trocken met hem tot in Asien, Sopater van Berrhoën; ende van Thessalonica, Aristarchus ende Secundus, ende Gajus van Derben, ende Timotheus: ende uyt Asien, Tychicus ende Trophimus.

5

Dese gingen voor henen, ende verwachteden ons te Troas.

6

Maer wy scheepten nae de Paeschdagen van Philippis, tot op den vijfsten dagh, ende quamen by haer te Troas, ende onthielden ons daer seven dagen.

II.7

ENde op eenen Sabbath, ⁺ doe de Iongeren tesamen quamen, om het broot te breken, predikte haer Paulus, ende wilde des anderen daegs uyt-reysen; ende vertrock het woort tot den midder-nacht toe.

+ Act. 2,46.

8

Ende daer waren vele fackelen op den solder, daer sy vergadert waren.

9

Ende daer sat een Iongelinck, met name Eutychus, in een venster, ende viel in eenen diepen slaep, terwijle Paulus sprack; ende wiert van den slaep over-wonnen, ende viel neder van den derden solder, ende wiert doot op-genomen.

10

Ende Paulus ginck af, ende viel op hem, om-vingh hem, ende sprack: En maeckt geen geruchte; want sijne ziele is in hem.

11

Doe ginck hy boven, ende brack het broot, ende at, ende sprack veel met haer, tot dat de dagh aen-brack; ende alsoo vertrock hy.

12

Ende sy brachten den Iongelinck levendigh, ende wierden niet weynigh getroost.

III.13

MAer wy trocken voor uyt op het schip, ende voeren nae Asson; ende wilden aldaer Paulum in-nemen: want hy hadde ’t alsoo bevolen, ende hy wilde te voet gaen.

14

Als hy hem nu by ons voegde tot Asson, namen wy hem in, ende quamen tot Mitylenen.

15

Ende van daer scheepten wy, ende quamen des anderen daegs tegen Chios over; ende des volgenden daegs leyden wy aen tot Samos, ende bleven in Trogylion; ende des naesten daegs quamen wy tot Mileten.

16

Want Paulus hadde besloten Ephesen voor-by te schepen, op dat hy niet en soude in Asien den tijt verslijten: want hy haestede hem op den Pincster-dagh te Ierusalem te zijn, ⁺ so het hem mogelick ware.

+ Act. 2. 4, 12.

IV.17

MAer van Mileten sondt hy nae Ephesen, ende liet roepen de Outsten van de Gemeynte.

18

Ende als die tot hem quamen, sprack hy tot haer: Ghy weet, van den eersten dagh af, doe ick in Asien ben gekomen, ⁺ hoe ick altijt by u geweest ben,

+ Act. 19,10.

19

Dienende den Heere met alle ootmoedigheyt, ende met vele tranen, ende aen-vechtingen, die my over-gekomen zijn van de Ioden, die my lagen leyden.

20

Hoe ick niets onthouden en hebbe dat daer nuttelijck is, dat ick u niet en soude verkondigt, ende u geleert hebben, openbaerlijck ende in ’t bysonder.

21

Ende hebbe betuygt, beyde den Ioden ende den Griecken, de boete tot Godt, ende het geloove in onsen Heere Iesum Christum.

22

Ende nu siet, ick in den Geest gebonden zijnde, vare henen nae Ierusalem, niet wetende wat my aldaer ontmoeten sal:

23

Dan dat de heylige Geest in alle steden betuygt, ende spreeckt: Banden

[fol. 68r]

ende droeffenissen verwachteden my aldaer.

24

Maer ick en achte dier geen; ⁺ ick en houde oock mijn leven selve niet dierbaer, op dat ick vol-eynde mijnen loop met vreugden, ende het ampt, dat ick ontfangen hebbe van den Heere Iesu, ⁺ om te betuygen het Euangelium van de genade Godts.

+ Act. 21,13.

+ Gal. 1,1. Tit. 1,3.

25

Ende nu siet, ick weet, dat ghy mijn aen-gesicht niet meer sien en sult, alle die, door welcke ick getrocken ben, ende gepredikt hebbe het Rijck Godts.

26

Daerom betuyge ick u op desen dagh van heden, dat ick reyn ben van aller bloet.

27

Want ick en hebbe u niet onthouden, dat ick niet verkondigt en hadde alle den raet Godts.

28

☜So hebt nu acht op u selven, ⁺ ende op de gantsche kudde, onder welcke u de heylige Geest geset heeft tot Bisschoppen, om te weyden de Gemeynte Godts, ⁺ welcke Hy door sijn eygen bloet verworven heeft☞.

+ 1 Pet. 5,2.

+ Eph. 1,7. Col. 1,14. 1 Pet. 1,19. Apoc. 5,9.

29

Want dat weet ick, ⁺ dat nae mijn af-scheyt sullen onder u komen grouwelijcke wolven, die de kudde niet verschoonen en sullen.

+ Matth. 7,15. 2 Pet. 2,1.

30

Oock uyt u selven sullen op-staen mannen, die daer verkeerde leeringen spreken, om de Iongeren nae haer te trecken.

31

Daerom zijt wacker, ende denckt daer aen, dat ick niet af-gelaten en hebbe, drie iaren lanck, dagh ende nacht eenen yegelijcken met tranen te vermanen.

32

Ende nu, lieve broeders, ick bevele u Gode, ende den Woorde sijner genaden; die daer machtigh is om u op te bouwen, ende te geven de erffenisse onder alle die geheyligt worden.

33

Ick en hebbe van u niemants silver, ⁺ noch gout, noch kleet begeert.

+ 1 Cor. 9,12. 2 Cor. 11,9. cap 12,13.

34

Want ghy weet selve, ⁺ dat my dese handen tot mijne nootdruft, ende der gener die met my geweest zijn, gedient hebben.

+ Act. 18,3. Cor. 4,12. 1 Thes. 2,9. 2 Thes. 3,8.

35

Ick hebbe ’t u altemael getoont, Dat men alsoo arbeyden moet, ende de swacken op-nemen; ende gedencken aen het woort des Heeren Iesu, dat Hy geseyt heeft: ☜Geven is saliger, dan ontfangen☞.

36

Ende als hy sulcx geseyt hadde, ⁺ knielde hy neder, ende badt met haer allen.

+ Act. 21,5.

37

Ende daer wiert veel geweens onder haer allen, ende sy vielen Paulo om den hals, ende kusten hem:

38

Aller-meest bedroeft zijnde over het woort, dat hy seyde, Sy en souden sijn aengesicht niet meer sien. Ende geleydden hem in het schip.