Lutherse Bijbel (1648)

Het xvj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Paulus neemt Timotheum mede op de reyse. II. De H. Geest verhindert Paulum te prediken het Euangelium in sommige plaetsen. III. Pauli gesicht te Troas. IV. Wat Paulus ende Silas te Philippis gedaen hebben; alwaer Lydia bekeert, een waer-seggende geest uyt-gedreven, ende de Cippier bekeert is geworden.

I.1

ENde hy quam tot Derben ende Lystran: ende siet, een ^a Ionger was aldaer, met name Timotheus, eener Ioodscher vrouwe soon, die was geloovigh, maer van eenen Grieckschen vader:

a Ionger) Sonder de Wet ende onbesneden, een recht Heyden, ende nochtans een Christen. 1 Tim. 1,5.

2

Die hadde een goet geruchte by de Broederen, onder die te Lystra ende te Iconien.

3

Desen wilde Paulus met hem laten trecken, ende nam ende besneedt hem om der Ioden wille, die in deselve plaetse waren: ⁺ want sy wisten alle, dat sijn vader was een Grieck geweest.

+ 1 Cor. 9,20. Gal. 2,3.

4

Ende doe sy door de steden trocken, ⁺ gaven sy haer over te houden de ^b ordonnantie, welcke van de Apostelen ende de Outsten te Ierusalem besloten was.

+ Act. 15,20.

b Ordonnantie) van de vryheyt van de Wet, Act. 15,28.

5

Doe wierden de Gemeynten in ’t geloove bevestigt, ende namen dagelijcx toe in ’t getal.

II.6

ENde doe sy door Phrygien ende het lant van Galatien trocken, wiert haer belet van den heyligen Geest, te spreken het Woort in Asien.

7

Ende als sy quamen aen Mysien, versochten sy door Bithynien te reysen; ende de Geest en liet het haer niet toe.

[fol. 65v]

III.8

ENde doe sy voor-by Mysien togen, ⁺ quamen sy af tot Troas.

+ 2 Cor. 2,12.

9

Ende Paulo verscheen een gesichte by der nacht, dat was een man uyt Macedonien, die stont ende badt hem, ende sprack: komt neder in Macedonien, ende helpt ons.

10

Maer als hy dat gesichte gesien hadde, doe sochten wy van stonden aen te reysen in Macedonien, versekert zijnde, dat ons de Heere derwaerts geroepen hadde, om haer het Euangelium te prediken.

11

Doe voeren wy uyt van Troas, ende rechts loops quamen wy nae Samothracien; des anderen daegs nae Neapolin:

12

Ende van daer nae Philippis, welcke is de hooft-stadt des lants van Macedonien, ende eene vry-stadt. Ende wy onthielden ons in dese stadt sommige dagen.

IV.13

OP den dagh der Sabbathen gingen wy buyten voor de stadt, aen het water, daer men plagh te bidden, ende saten neder, ende spraken tot de vrouwen, die daer te samen quamen.

14

Ende een Godt-vreesende vrouwe, met name Lydia, eene purper-kraemster, uyt de stadt der Thyatirers, hoorde toe: der welcker de Heere het herte open dede, dat sy daer acht op hadde, wat van Paulo gesproken wiert.

15

Ende als sy ende haer huys gedoopt wiert, vermaende sy ons, ende sprack: Is’t dat ghy my achtet, dat ick geloovigh ben in den Heere, so komet in mijn huys, ende blijft al-daer. Ende sy dwangh ons.

16

Ende het geschiedde, doe wy tot het gebedt gingen, dat eene dienst-maegt ons ontmoetede, die hadde eenen waerseggenden geest, ende bracht haren heeren veel gewins toe met waer-seggen.

17

Deselve volgde Paulum ende ons over-al nae, riep ende sprack: Dese Menschen zijn Knechten Godts des aller-hooghsten, die u den wegh der saligheyt verkondigen.

18

Sulcx dede sy menigen dagh: maer dit was Paulo moeylijck, ende hy keerde hem om, ende sprack tot den geest: Ick gebiede u in den Name Iesu Christi, dat ghy van haer uyt-vaert. Ende hy voer uyt ter selver uyre.

19

Doe nu hare heeren sagen, dat de hope haers gewins uyt-gevaren was, namen sy Paulum ende Silan, trockense op de marckt voor de Oversten,

20

Ende leyddense tot de Hooft-lieden, ende spraken: Dese Menschen verwerren onse stadt, ende zijn Ioden.

21

Ende verkondigden eene wijse, welcke ons niet niet en betaemt aen te nemen, noch te doen; dewijle wy Romeynen zijn.

22

Ende het volck wiert beroert tegen haer; ende de Hooft-lieden lieten haer de kleederen af-trecken, ⁺ ende hietense geesselen.

+ 2 Cor. 11,25. 1 Thess. 2,2.

23

Ende doe syse wel gegeesselt hadden, wierpen syse in de gevanckenisse; ende geboden den stock-meester, dat hyse wel bewaren soude.

24

Die nam soodanigh gebodt aen, ende wierpse in de binnenste gevanckenisse, ende leyde hare voeten in den stock.

25

Ende ontrent de midder-nacht baden Paulus ende Silas, ende loofden Godt: ende de gevangene hoordense.

26

Ende daer wiert snellijck een groote aerd-bevinge, alsoo dat de fondamenten der gevanckenisse haer beweegden: ende van stonden aen wierden alle deuren op-gedaen, ende aller banden los.

27

Als nu de stock-meester uyt den slaep ontsprangh, ende sagh de deuren der gevanckenisse op-gedaen, trock hy het sweert uyt, ende wilde hem selven dooden: want hy meynde, dat de gevangene ontvloden waren.

28

Maer Paulus riep luyde, ende sprack: En doet u geen quaet; want wy zijn alle hier.

29

Ende hy eyschte een licht, ende sprangh daer in, ende wiert seer bevende, ende viel Paulo ende Sila te voeten;

30

Ende leyddese uyt, ende sprack: ⁺ [Lieve] Heeren, wat sal ick doen, dat ick saligh worde?

+ Dese man wordt immers oock sonder de wercken ende Wet vroom, door ’t geloove.

31

Sy spraken: Gelooft in den Heere Iesum Christum; so wordt ghy ende uw’ huys saligh.

32

Ende sy seyden hem het Woort des Heeren, ende allen die in sijn huys waren.

33

Ende hy namse tot hem in deselve uyre des nachts, ende wiesch haer de stramen af: ende hy liet hem doopen, ende alle de sijne, terstont;

34

Ende leyddese in sijn huys, ende settede haer eene tafel voor; ende verheugde hem met sijnen gantschen huyse, dat hy in Godt geloovigh geworden was.

35

Ende doe ’t dagh wiert, sonden de Hooft-lieden de stadts-dienaers, ende spraken: Laet die Menschen gaen.

36

Ende de Stock-meester verkondigde dese reden Paulo: De Hooft-lieden hebben hier gesonden, dat ghy sult los zijn. Nu treckt uyt, ende gaet henen met vrede.

37

Maer Paulus sprack tot hem: Sy hebben ons sonder recht ende oordeel openbaerlick gegeesselt, wy die nochtans Romeynen zijn, ende in de gevanckenisse geworpen; ende souden ons nu heymelick uyt-stooten? Niet alsoo: maer laetse selve komen, ende ons uyt-leyden.

38

De stadts-dienaers verkondigden dese woorden den Hooft-lieden. Ende sy vreesden haer, doe sy hoorden, dat sy Romeynen waren;

39

Ende quamen, ende vermaendense, ende leyddense uyt, ende badense, dat sy uyt de stadt trecken souden.

40

Doe gingen sy uyt de gevanckenisse, ende gingen tot Lydia: ende doe sy de Broeders gesien ende getroost hadden, trocken sy uyt.

[fol. 66r]