Lutherse Bijbel (1648)

Het ix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Paulus wort bekeert ende beroepen. II. De gelegentheyt van de Kercken in Iudea, Samaria, ende Galilea, III. Twee wonder-wercken Petri.

I.1

^❧ ENde Saulus ^a blies noch met dreygen ende moorden tegen de Iongeren des Heeren: ⁺ ende ginck tot den Hoogen-priester,

❧ Epistel op den dagh van Pauli bekeeringe.

a Blies) was hevigh, raesde ende tierde.

+ Act. 8,3. cap. 22,4. cap. 26,9. 1 Cor. 15,9. Gal. 1,13. 1 Tim. 1,13.

2

Ende badt hem om brieven nae Damascum aen de Scholen; op dat, so hy eenige van desen wegh vonde, mannen ende vrouwen, hyse gebonden brengen soude nae Ierusalem.

3

Ende doe hy op den wegh was, ⁺ ende nae by Damascum quam, om-scheen hem onversiens een licht van den Hemel. ⁺

+ Act. 22,6.

+ Act. 26,13.

4

Ende hy viel op de aerde, ende hoorde eene stemme, die sprack tot hem: Saul, Saul, wat vervolgt ghy My?

5

Ende hy sprack: Heere, wie zijt Ghy? De Heere sprack: Ick ben Iesus, dien ghy ^b vervolgt. Het sal u swaer worden tegen den prickel achter uyt te slaen.

b Paulus sine operibus vocatus.

6

Ende hy sprack al bevende ende seer beangst zijnde: ⁺ Heere, wat wilt Ghy, dat ick doen sal? De Heere sprack tot hem: Staet op, ^c ende gaet in de stadt; daer sal men u seggen, wat ghy doen sult.

+ Act. 5,39.

c Paulus vocatus & illuminatus, tamen ad Ananiam mittitur, ut testes habeat, etc.

7

Ende de mannen, die sijne reys-broeders waren, stonden ende waren verslagen; want sy hoorden sijne stemme, ende en sagen niemant.

8

Ende Saulus richtede hem op van de aerde; ende als hy sijne oogen op-dede, en sagh hy niemant. Ende sy namen hem by de hant, ende leydden hem nae Damascum.

9

Ende hy was drie dagen niet siende, ende en at niet, ende en dronck niet.

10

Ende daer was een Ionger te Damascus, met name Ananias, tot dien sprack de Heere in den gesichte: Anania. Ende hy sprack: Hier ben ick, Heere.

11

De Heere sprack tot hem: Staet op, ende gaet henen in de strate, die daer heet de Rechte, ende vraegt in den huyse Iuda nae Saulum met name, ⁺ van Tarsen: want siet, hy bidt.

+ Act. 21,39. cap. 22,3.

12

Ende heeft gesien in den gesichte eenen man, met name Ananias, tot hem in komen, ende de hant op hem leggen, dat hy weder ^d siende worde.

d Non ergo mittitur ut vocetar, sed sanetur.

13

Maer Ananias antwoordde: Heere, ick hebbe van velen gehoort van desen man, hoe veel quaets hy uwen Heyligen gedaen heeft te Ierusalem. ⁺

+ Act. 9,1. cap. 16,9. etc. 1 Cor. 15,9. Gal. 1,13. 1 Tim. 1,13.

14

Ende hy heeft alhier macht van

[fol. 61v]

de Hooge-priesters, om te binden alle die uwen Naem aen-roepen.

15

De Heere sprack tot hem: Gaet henen, want dese is my een uyt-verkoren werck-tuygh, dat hy mijnen Naem drage voor de Heydenen, ende voor de Koningen, ende voor de kinderen van Israël.

16

Ick wil hem toonen, ⁺ hoe veel hy lijden moet om mijn’s Naems wille.

+ Act. 21,11. 2 Cor. 11,23.

17

Ende Ananias ginck henen, ⁺ ende quam in het huys, ende leyde de handen op hem, ende sprack: Lieve broeder Saul, de Heere heeft my gesonden, die u verschenen is op den wegh, dien ghy quaemt, dat ghy weder siende, ende met den heyligen Geest vervult soudet worden.

+ Act. 22,12.

18

Ende terstont viel ’t van sijne oogen als schellen; ende hy wiert weder siende: ende stont op, ende liet hem doopen.

19

Ende nam spijse tot hem, ende sterckte hem. Ende Saulus was sommige dagen by de Iongeren te Damascus;

20

Ende terstont predikte hy Christum in de Scholen, dat deselve Godts Soon is.

21

Ende sy ontsetteden haer alle die ’t hoorden, ende spraken: En is dat niet de gene, die te Ierusalem verstoorde [alle] die desen Naem aen-roepen; ende daerom hier gekomen, dat hyse gebonden soude brengen tot de Hooge-priesteren?

22

Maer Saulus wiert meer ende meer krachtiger, ende over-tuygde de Ioden die te Damascus woonden, ende beweerde, dat dese de Christus is☙.

23

Ende nae vele dagen hielden de Ioden eenen raet te samen, dat sy hem dooden souden.

24

Maer het wiert Saulo te kennen gegeven, ⁺ dat sy hem lagen leyden. Ende sy hielden dagh ende nacht wacht by de poorten, dat sy hem dooden souden.

+ 2 Cor. 11,32.

25

Doe namen hem de Iongeren by nacht, ende deden hem door de muere, ende lieten hem in een mande af.

26

Doe nu Saulus te Ierusalem quam, ⁺ versocht hy hem by de Iongeren te voegen; ende sy vreeseden haer alle voor hem, en geloofden niet, dat hy een Ionger was.

+ Act. 22,17.

27

Maer ^e Barnabas nam hem tot hem, ⁺ ende leydde hem tot de Apostelen, ende vertelde haer, hoe hy op den wegh den Heere gesien, ende dat hy men Hem gesproken, ende hoe hy te Damascus den Naem Iesu vry gepredikt hadde.

e Testimonium oportet habere propter falsos fratres.

+ Act. 22,17.

28

Ende hy was by haer, ende ginck uyt ende in te Ierusalem, ende predikte den Naem des Heeren Iesu vry.

29

Hy sprack oock, ende bevraegde hem met de Griecken: maer sy leyden op hem toe, dat sy hem dooden souden.

30

Doe dat de broeders gewaer wierden, geleydden sy hem nae Cesarien, ende schickten hem nae Tarsen.

II.31

SO hadde nu de Gemeynte vrede door gantsch Iudea, ende Galilea ende Samaria, ende wiert gesticht, ende wandelde in de vreese des Heeren, ende wiert vervult met den troost des heyligen Geestes.

III.32

ENde het geschiedde, doe Petrus over-al door-toogh, dat hy oock tot de Heyligen quam, die tot Lydda woonden.

33

Aldaer vondt hy eenen man, met nam Eneas, die acht jaren lanck te bedde gelegen hadde, die was gichtigh.

34

Ende Petrus sprack tot hem: Enea, Iesus Christus make u gesont; staet op, ende maeckt u bedde selve. Ende terstont stont hy op.

35

Ende hem sagen alle, die te Lydda ende te Sarona woonden, die ^f bekeerden haer tot den Heere.

f Verbo, sine lege & operibus.

36

Ende tot Ioppe was eene ^g Iongerinne, met name Tabea, ’t welck vertaelt heet een Rhee: die was vol goeder wercken ende aelmoessen, die sy dede.

g Iongerinne) Eerst is sy geloovigh ende eene Iongerinne, daer-nae doet sy veel goets.

37

Ende het geschiedde op den selven tijt, dat sy kranck wiert, ende sterf. Doe wiesschen sy deselve, ende leydense op den solder.

38

Dewijle nu Lydda nae by Ioppe is, doe de Iongeren hoorden, dat Petrus aldaer was, sonden sy tot hem, ende vermaenden hem, dat hy hem niet en liet verdrieten tot haer te komen.

39

Ende Petrus stont op, ende quam met haer. Ende als hy daer gekomen was, brachten sy hem op den solder: ende alle weduwen traden ront-om hem, weenden, ende toonden hem de rocken ende kleederen, welcke de Rhee maeckte, terwijle dat sy by haer was.

40

Ende doe Petrus [haer] alle uytgedreven hadde, knielde hy neder, badt, ende keerde hem tot het lichaem, ende sprack: Tabea, staet op. Ende sy dede hare oogen op. Ende doe sy Petrum sagh, sat sy weder neder.

41

Ende hy gaf haer de hant, ende richtedese op, ende riep de Heyligen, ende de weduwen, ende steldese daer levendigh.

42

Ende het wiert bekent door geheel Ioppe. Ende vele wierden ^h geloovigh in den Heere.

h Verbo, sine lege & operibus.

43

Ende het geschiedde, dat hy langen tijt tot Ioppe bleef by eenen Simon, die een leer-touwer was.