Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Philippus, Petrus ende Iohannes prediken te Samaria. II. De Kamerlinck uyt Mooren-lant wordt bekeert, ende gedoopt.

I.1

ENde Saulus hadde een welbehagen aen sijnen doot. ⁺ Ende daer verhief haer tot dier tijt een groote vervolginge over de Gemeynte te Ierusalem. ⁺ Ende sy verstroyden haer alle in de landen van Iudea ende Samaria, behalven de Apostelen.

+ Act. 12,20.

+ Act. 11,19.

2

Ende Godt-vruchtige mannen beschickten Stephanum, ende maeckten een groote rouw-klaghte over hem.

3

Ende Saulus verstoorde de Gemeynte, ⁺ ginck hier ende daer in de huysen, ende trock mannen ende vrouwen voort, ende leverdese over in de gevanckenisse.

+ Act. 9,1. cap. 22,4. cap. 26,9. 1 Cor. 15,9. Gal. 1,13. 1 Tim. 1,13.

4

Die nu verstroyt waren, ⁺ gingen ront-om, ende predikten het Woort.

+ Act. 11,19.

5

Ende Philippus quam af in eene stadt in Samaria, ende predikte haer van Christo.

6

Ende het volck hoorde eendrachtelijck ende vlijtelijck toe, wat Philippus seyde; ende sagen de teeckenen, die hy dede.

7

Want de onreyne geesten voeren uyt vele besetene met groot geroep: ⁺ oock vele gichtige ende kreupele wierden gesont gemaeckt.

+ Marc. 16,17. Act. 5,16. cap. 16,18. cap. 19.11.

8

Ende daer wiert een groote blijdschap in de selve stadt.

9

Maer daer was een man, met name Simon, die te voren in deselve stadt tooverye bedreef, ende betooverde het volck van Samaria, ende gaf voor, dat hy wat groots was.

10

Ende sy sagen alle op hem, beyde kleyn ende groot, ende spraken: Dese is de kracht Godts, die daer groot is.

11

Ende sy sagen daerom op hem, om dat hyse eenen langen tijt met sijne tooverye betoovert hadde.

12

Maer doe sy de predicatien Philippi geloofden van het Rijck Godts, ende van den Name Iesu Christi, lieten haer doopen beyde mannen ende vrouwen.

13

Doe wiert oock deselve Simon geloovigh, ende liet hem doopen, ende hieldt hem by Philippo. Ende als hy sagh de teeckenen ende daden, die daer geschiedden, verwonderde hy hem.

14

^❧ Doe nu de Apostelen hoorden te Ierusalem, dat Samaria het Woort Godts aen-genomen hadde, sonden sy tot haer Petrum ende Iohannem.

❧ Epistel op den Pinxter-dings-dagh.

15

Welcke, doe sy af quamen, baden sy over haer, dat sy den heyligen Geest ontfingen.

16

(Want Hy en was noch op niemant gevallen; maer sy waren alleen gedoopt in den Name Christi Iesu)

17

Doe leyden sy de handen op haer, ende sy ontfingen den heyligen Geest☙.

18

Maer doe Simon sagh, dat de heylige Geest gegeven wiert, wanneer de Apostelen de handen op-leyden, soo boodt hy haer gelt aen,

19

Ende sprack: Geeft my oock die macht, dat, so ick yemant de handen oplegge, deselve den heyligen Geest ontfange.

20

Maer Petrus sprack tot hem: Dat ghy verdoemt wordet met uw’ gelt, ⁺ om dat ghy meynt, ^a Godts gave worde door gelt verkregen.

+ Matth. 10,8.

a At Papatus omnia vendit pecunia.

[fol. 61r]

21

Ghy en sult noch deel noch lot hebben aen dit woort: want uw’ herte en is niet op-recht voor Godt.

22

Daerom doet boete voor dese uwe boosheyt; ende bidt Godt, of u mocht vergeven worden de tuck uw’s herten.

23

Want ick sie, dat ghy zijt vol bitter galle, ende te samen geknoopt met ongerechtigheyt.

24

Doe antwoordde Simon, ende sprack: Bidt ghy-lieden den Heere voor my, op dat dier geen over my en kome, daer ghy-lieden afgeseyt hebt.

25

Ende sy, doe sy betuygt ende gesproken hadden het Woort des Heeren, keerden sy wederom nae Ierusalem, ende predikten het Euangelium velen vlecken van Samarien.

II.26

ENde de Engel des Heeren sprack tot Philippum, ende seyde: Staet op, ende gaet tegen ’t Zuyden, op de strate, die van Ierusalem af-gaet nae Gaza, die daer woest is.

27

Ende hy stont op, ende ginck henen. Ende siet, een man uyt Mooren-lant, een Kamerlinck ende Geweldige der Koninginne Candaces in Mooren-lant, welcke was over alle hare schat-kameren, ⁺ die was gekomen te Ierusalem om aen te bidden:

+ Joh. 12,20.

28

Ende toogh weder nae huys, ende sat op sijnen wagen, ende las den Propheet Esaiam.

29

Ende de Geest sprack tot Philippum: Gaet toe, ende maeckt u by desen wagen.

30

Doe liep Philippus toe, ende hoorde, dat hy den Propheet Esaiam las, ende sprack: Verstaet ghy oock wat ghy leest?

31

Ende hy sprack: Hoe kan ick, so my niet yemant en onder-richt? ende vermaende Philippum, dat hy op-treden, ende by hem sitten soude.

32

Ende het in-houdt der Schrift, die hy las, ⁺ was dit: ☜Hy is als een schaep ter slachtinge geleydt, ende stille als een lam voor sijnen scheerder, alsoo en heeft Hy sijnen mont niet op-gedaen.

+ Jes. 53.7, 8.

33

In sijne nederigheyt is sijn oordeel verheven. Ende wie sal sijns ^b levens lengde uyt-spreken? want sijn leven is van de Aerde wegh-genomen☞.

b Levens lengde) dat is, hoe lange Hy regeren sal, dat is, eeuwighlijck.

34

Doe antwoordde de Kamerlinck Philippo, ende sprack: Ick bidde u, van wien spreeckt de Propheet sulcx? van hem selven, ofte van yemant anders?

35

Ende Philippus dede sijnen mont op, ende begon van dese Schrift, ende predikte hem [het Euangelium van] Iesu.

36

Ende als sy over wegh reysden, quamen sy aen een water. Ende de Kamerlinck sprack: Siet, daer is water; wat hindert het, dat ick my late doopen?

37

Ende Philippus sprack: Gelooft ghy van gantscher herten, so magh ’t wel geschieden. Hy antwoordde, ende sprack: Ick geloove, dat Iesus Christus Godts Soon is.

38

Ende hy hiet den wagen stille houden: ende sy klommen af in het water, beyde Philippus ende de Kamerlinck: ende hy doopte hem.

39

Ende doe sy opklommen uyt het water, ruckte de Geest des Heeren Philippum wegh; ende de Kamerlinck en sagh hem niet meer. Ende hy reysde vrolijck sijne strate.

40

Maer Philippus wiert gevonden tot Asdod, ende wandelde ront-om, ende predikte allen steden het Euangelium, tot dat hy quam te Cesarien.