Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Wat Christus voorder heeft geleden in ’t Richt-huys Pilati. II. Hoe Hy is uyt-geleydt ende gekruyst geworden. III. Wat op sijnen doot is geschiedt.

I.1

DOe nam Pilatus Iesum, ⁺ ende geesselde Hem.

+ Matth. 27,26. Mar. 15,15.

2

Ende de krijgs-knechten vlochten eene kroone van doornen, ende settendense op sijn hooft; ende deden Hem een purpuren kleet aen,

3

Ende spraken: Weest gegroet, lieve Koninck der Ioden. Ende gaven Hem kinne-back-slagen.

4

Doe ginck Pilatus weder uyt, ende sprack tot haer: Siet, ick brenge Hem uyt tot u; op dat ghy bekent, dat ick geen schult aen hem en vinde.

5

Alsoo ginck Iesus uyt, ende droegh een doornen kroone, ende een purpuren kleet. Ende hy spreeckt tot haer: ☜Siet, welck een Mensch☞!

6

Doe Hem de Hooge-priesters ende dienaers sagen, riepen sy, ende spraken: Kruyst [Hem,] kruyst [Hem.]. Pilatus spreeckt tot haer: Neemt ghy Hem, ende kruyst Hem; want ick en vinde geen schult aen Hem.

7

De Ioden antwoordden hem: ⁺ Wy hebben eene Wet, ende nae die Wet moet Hy sterven: want Hy heeft Hem selven tot Godts Soon gemaeckt. ⁺

+ Lev. 24,16.

+ Luc. 22,70. Ioh. 5,18. cap. 10,33.

8

Doe Pilatus dat woort hoorde, vreesde hy hem noch meer;

9

Ende ginck weder binnen in het Richt-huys, ende spreeckt tot Iesum: Van waer zijt Ghy? maer Iesus en gaf hem geen antwoort.

10

Doe sprack Pilatus tot Hem: En spreeckt Ghy met my niet? en weet Ghy niet, dat ick macht hebbe u te kruycigen, ende macht hebbe u los te geven?

11

Iesus antwoordde: Ghy en hadt geene macht over my, en ware sy u niet van boven gegeven: daerom, die my u over-gelevert heeft, die heeft des grooter sonde.

12

Van doen af socht Pilatus Hem los te laten. Maer de Ioden riepen, ende spraken: Laet ghy desen los, so en zijt ghy des Keysers vrient niet: want so wie hem tot eenen Koninck maeckt, die is tegen den Keyser.

13

Doe Pilatus dat woort hoorde, bracht hy Iesum uyt, ende settede hem op den Richter-stoel, in de plaetse, die daer heet, Steen-plaveysel, maer in ’t Ebreeusch Gabbatha.

14

Ende het was de Rust-dagh in de Paeschen, ontrent de seste uyre, ende hy

[fol. 55r]

spreeckt tot de Ioden: Siet, dat is uwe Koninck.

15

Maer sy riepen: Wegh, wegh met dien, kruyst Hem. Pilatus spreeckt tot haer: Sal ick uwen Koninck kruycigen? De Hooge-priesters antwoordden: Wij en hebben geenen Koninck, dan den Keyser.

II.16

DOe leverde hy Hem haer over, ⁺ dat Hy gekruyst wierde. Ende sy namen Iesum, ende leydden Hem wegh.

+ IV. Iesus wort gekruyst. Matt, 27,26. Marc. 15,15. Luc. 23.24, 25.

17

Ende Hy droegh sijn kruys, ⁺ ende ginck uyt tot de plaetse, die daer heet Schedel-stede; welcke in ’t Ebreeusch heet Golgatha:

+ Matt. 27.31, 33. Marc. 15,22. Luc. 23,26, 33.

18

Aldaer kruysten sy Hem, ende met Hem twee andere op beyde zijden; maer Iesum in ’t midden.

19

Ende Pilatus schreef een op-schrift, ⁺ ende settede dat op het kruys; ende was geschreven, ☜Iesus van Nazareth, der Ioden Koninck☞.

+ Matth. 27,37. Marc. 15,26. Luc. 23,38.

20

Dit op-schrift lasen veele Ioden: want de plaetse was nae by de Stadt, daer Iesus gekruyst is. Ende het was geschreven in de Ebreeusche, Griecksche ende Latijnsche sprake.

21

Doe spraken de Hooge-priesters der Ioden tot Pilatum: En schrijft niet, Der Ioden Koninck; maer dat Hy geseyt heeft, Ick ben der Ioden Koninck.

22

Pilatus antwoordde: Wat ick geschreven hebbe, dat hebbe ick geschreven.

23

Maer de krijgs-knechten, doe sy Iesum gekruyst hadden, ⁺ namen sy sijne kleederen, ende maeckten vier deelen, eenen yegelijcken krijgs-knecht een deel; daer toe oock den rock. Maer de rock was ongenaeyt, van boven af gewrocht, door ende door.

+ Matth. 27,35. Marc. 15,24. Luc. 23,34

24

Doe spraken sy onder malkanderen: En laet ons dien niet in-stucken snijden, maer daerom loten, wiens hy zijn sal: op dat vervult wierde de Schrift, die daer seyt: ⁺ ☜Sy hebben mijne kleederen onder haer gedeelt, ende hebben over mijnen rock het lot geworpen☞. Sulcx deden de krijgs-knechten.

+ Psal. 22,19.

25

Ende daer stont by het kruys Iesu sijne Moeder, ⁺ ende sijns Moeders suster, Maria Cleophas wijf, ende Maria Magdalena.

+ Matth. 27,55. Marc. 15,40. Luc. 23,49.

26

Doe nu Iesus sijne Moeder sagh, ende den Ionger daer by staen, dien hy liefhadde, spreeckt Hy tot sijne Moeder: ☜Vrouwe, siet, dat is uw’ soon☞.

27

Daer nae spreeckt Hy tot den Ionger: ☜Siet, dat is uwe Moeder☞. Ende van die uyre aen nam haer de Ionger tot hem.

28

Daer nae als Iesus wiste, dat alles alreede vol-bracht was, op dat de Schrift vervult wierde, ⁺ spreeckt Hy: ☜My dorst☞.

+ Psal. 69,22.

29

Doe stont daer een vat vol azijns: ⁺ ende sy vulden een spongie met azijn, ende leydense om eenen ysop, ende hielden ’t Hem voor den mont.

+ Matth. 27,48.

30

Doe nu Iesus den azijn genomen hadde, sprack Hy: ☜Het is vol-bracht☞. ⁺ Ende neygde het hooft, ende gaf den geest op.

+ Ioh. 17,4.

III.31

MAer de Ioden, dewijle het de Rust-dagh was, op dat de lichamen niet aen het kruys en bleven den Sabbath over (want des selven Sabbaths dagh was groot) baden sy Pilatum, ⁺ dat hare beenen souden gebroken, ende sy af-genomen worden.

+ Lev. 21.22, 23.

32

Doe quamen de krijgs-knechten, ende braken den eersten de beenen, ende den anderen, die met hem gekruyst was.

33

Maer als sy tot Iesum quamen, doe sy sagen, dat Hy alreede gestorven was, so en braken sy Hem de beenen niet.

34

Maer een der krijgs-knechten opende sijne zijde met een speere, ende terstont ginck daer bloet ende water uyt. ⁺

+ 1 Joh. 5,6.

35

Ende die ’t gesien heeft, die heeft het betuygt, ende sijn getuygenisse is waerachtigh. Ende deselve weet, dat hy de waerheyt seyt, op dat oock ghy gelooft.

36

Want sulcx is geschiedt, op dat de Schrift vervult wierde: ⁺ ☜Ghy en sult hem geen been in-stucken breken☞.

+ Exod. 12,46. Num. 9,12.

37

Ende wederom seyt een ander Schrift: ⁺ ☜Sy sullen sien, in welcken sy gesteken hebben☞.

+ Zach. 12,10. Apoc. 1,7.

38

Daer nae badt Pilatum Ioseph van Arimathia, ⁺ (die een Ionger Iesu was, doch heymelijck, uyt vreese voor de Ioden) dat hy mochte het lichaem Iesu af-nemen. Ende Pilatus oorlofde ’t.

+ V. Iesus wort begraven. Matth. 27,57. Marc. 15,41. Luc. 23,50.

39

Ende daer quam oock Nicodemus, ⁺ (die voor-maels by nacht tot Iesum gekomen was,) ende bracht myrrhe ende aloë onder malkanderen, by hondert ponden.

+ Joh. 3,1. cap. 7,50.

40

Doe namen sy het lichaem Iesu, ende bonden dat in lijnen doecken, met speceryen, gelijck de Ioden plegen te begraven.

41

Ende daer was in de plaetse, daer Hy gekruyst wiert, een hof; ende in den hof een nieuw graf, in het welck noyt yemant geleyt en was.

42

Aldaer leyden sy Iesum henen, om des Rust-daegs wille der Ioden; dewijle het graf nae-by was.