Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft drie deelen: I. Christus vertroost sijne Iongeren met de belofte van ’t eeuwige leven. II. Spreeckt met deselve van de ware kennisse Godts. III. Belooft hen den H. Geest, ende vermaentse tot liefde ende gehoorsaemheyt. | |
I.1Ga naar margenoot❧ ENde Hy sprack tot sijne Iongeren: Uw’ herte en verschricke niet. Gelooft ghy in Godt, so gelooft ghy oock in My. | |
2☜In mijns Vaders Huys zijn vele wooningen. Wanneer ’t soo en niet | |
[Folio 52v]
| |
ware, so wilde Ick tot u seggen: Ick gae henen, om u de Stede te bereyden☞. | |
3Ende of Ick henen ginge, om u de Stede te bereyden, so wil Ick doch weder-komen, Ga naar margenoot+ ende u tot My nemen; op dat ghy zijt, daer Ick ben. | |
4Ende waer Ick henen gae, dat weet ghy; ende den wegh weet ghy oock. | |
II.5THomas spreeckt tot Hem: Heere, wy en weten niet, waer Ghy henen gaet; ende hoe konnen wy den wegh weten? | |
6Iesus spreeckt tot hem: ☜Ick ben de wegh, Ga naar margenoot+ ende de waerheyt, ende het leven. Ga naar margenoot* Niemant en komt tot den Vader, dan door My☞. | |
7Waer’t dat ghy-lieden My kendet, so kendet ghy oock mijnen Vader: ende van nu aen kent ghy Hem, ende hebt Hem gesien. | |
8Philippus spreeckt tot Hem: Heere, toont ons den Vader; so genoegt ons. | |
9Iesus spreeckt tot hem: Soo lange ben Ick by u-lieden, ende ghy en kent my niet? Ga naar margenoot+ Philippe, wie My siet, die siet den Vader. Hoe seght ghy dan: Toont ons den Vader? | |
10En gelooft ghy niet, Ga naar margenoot+ dat Ick in den Vader, ende de Vader in My is? de woorden, die Ick tot u-lieden spreke, die en spreke Ick niet van my selven: maer de Vader, Ga naar margenoot+ die in my woont, deselve doet de wercken. | |
11Geloovet my, dat Ick in den Vader, ende de Vader in My is: so niet, so geloovet My doch om dier wercken wille. | |
12Voor-waer, voor-waer, Ick segge u: Ga naar margenoot+ Wie in My gelooft, die sal de wercken oock doen, die Ick doe; ende sal grooter dan dese doen; want Ick gae tot den Vader. | |
13☜Ende so wat ghy bidden sult in mijnen Name, Ga naar margenoot+ dat wil Ick doen; op dat de Vader ge-eert worde in den Sone. | |
14So wat ghy bidden sult in mijnen Name, dat wil Ick doen☙☞. | |
16Ende Ick wil den Vader bidden, ende Hy sal u eenen anderen Ga naar margenoota Trooster geven, dat Hy by u blijve eeuwighlijck: | |
17Den Geest der waerheyt, welcken de werelt niet en kan ontfangen; want sy en siet Hem niet, ende en kent Hem niet: maer ghy kent Hem; want Hy blijft by u, ende sal in u zijn. | |
19Het is noch een kleynen tijt, so en sal my de werelt niet meer sien; maer ghy sult my sien: want Ick leve, ende ghy sult oock leven. | |
20In den selven dagh sult ghy bekennen, dat Ick in mijnen Vader ben, ende ghy in My, ende Ick in u. | |
21Wie mijne geboden heeft, ende houdtse, die is’t, die My lief heeft: maer wie My lief heeft, die sal van mijnen Vader bemint worden; ende Ick sal hem lief hebben, ende My hem openbaren. | |
22Iudas, niet de Iscarioth, spreeckt tot Hem: Heere, Ga naar margenootb wat is’t, dat Ghy u ons wilt openbaren, ende niet der werelt? | |
23Ga naar margenoot❧ Iesus antwoordde, ende sprack tot hem: ☜Wie My lief heeft, die sal mijne woorden houden; ende mijn Vader sal hem lief hebben; ende Wy sullen tot hem komen, ende wooninge by hem maken☞. | |
24Maer wie My niet lief en heeft, die en houdt mijne woorden niet. Ga naar margenoot+ Ende het woort dat ghy hoort, en is niet mijn; maer des Vaders, die My gesonden heeft. | |
25Sulcx hebbe Ick tot u gesproken, dewijle dat Ick by u geweest ben. | |
26☜Maer de Trooster, de heylige Geest, welcken mijn Vader senden sal in mijnen Name, Ga naar margenoot+ deselve sal ’t u alles leeren, ende u vermanen aen alle het gene, dat Ick u geseyt hebbe☞. | |
27Den vrede late Ick u; mijnen vrede geve Ick u: niet en geve ick u gelijck de Werelt geeft. Uw’ herte en verschricke niet, ende en vreese hem niet. | |
28Ghy hebt gehoort, dat Ick u geseyt hebbe: Ick gae henen Ga naar margenoot+ ende kome weder tot u. Haddet ghy My lief, so soudet ghy u verblijden, dat Ick geseyt hebbe, Ick gae tot den Vader: want de Vader is grooter dan Ick. | |
29Ende nu hebbe Ick ’t u geseyt, Ga naar margenoot+ eer dattet geschiedt; op dat, wanneer ’t nu geschieden sal, ghy geloovet. | |
30Ick en sal voort-aen niet veel meer met u spreken: want de Vorst deser werelt komt, ende en heeft aen My niet. Ga naar margenoot+ | |
31Maer op dat de werelt bekenne, dat Ick den Vader lief hebbe, Ga naar margenoot+ ende dat Ick Ga naar margenootc alsoo doe, gelijck My de Vader geboden heeft. Staet op, ende laet ons van hier gaen☙. |
|