Lutherse Bijbel (1648)

Het xj. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Christus verweckt den dooden Lazarum. II. De Ioden beraed-slagen ende besluyten den Christum te dooden.

I.1

ENde daer lagh een kranck, met name Lazarus, van Bethanien, ⁺ in de vlecke Marie ende harer suster Marthe.

+ Luc. 10,38.

2

(Ende Maria was de gene, ⁺ die den Heere gesalft hadde met salve, ende sijne voeten gedroogt met haren hayre; der selver broeder Lazarus lagh kranck.)

+ Matth. 26,6. Marc. 14,3. Luc. 7,37. Ioh. 12,3.

3

Doe sonden sijne susters tot Hem, ende lieten Hem seggen: Heere, siet, dien Ghy lief hebt, die leyt kranck.

4

Doe Iesus dat hoorde, ⁺ sprack Hy: Die kranckheyt en is niet ter doot, maer ter eere Godts; dat de Soon Godts daer door ge-eert worde.

+ Ioh. 9,3. cap. 11,40.

5

Ende Iesus hadde Martham, ende hare suster, ende Lazarum lief.

6

Als Hy nu hoorde, dat hy kranck was, bleef Hy twee dagen in de plaetse, daer Hy was.

7

Daer nae spreeckt Hy tot sijne Iongeren: Laet ons weder in Iudeam trecken.

8

Sijne Iongeren spraken tot Hem: Meester, ⁺ laetstent wilden de Ioden u steenigen; ende wilt Ghy weder derwaerts trecken?

+ Joh. 8,59. cap. 10,31.

9

Iesus antwoordde: En zijnder niet des daegs twaelf uyren? wie des daegs wandelt, die en stoot hem niet: want hy siet het licht deser Werelt.

10

Maer wie des nachts wandelt, die stoot hem: want daer is geen licht in hem.

11

Sulcx seyde Hy, ende daer nae spreeckt Hy tot haer: Lazarus onse vrient slaept; maer Ick gae henen, dat Ick hem op-wecke.

12

Doe spraken sijne Iongeren: Heere, slaept hy, so wort het beter met hem.

13

Maer Iesus sprack van sijnen doot: maer sy meynden, dat Hy sprack van den lichamelijcken slaep.

14

Doe seyde ’t haer Iesus vry uyt: Lazarus is gestorven;

15

Ende Ick ben blijde om uwent wille, dat Ick daer niet geweest en ben, op dat ghy geloovet: maer laet ons tot hem trecken.

16

Doe sprack Thomas, ⁺ die genoemt is Tweelinck, tot de Iongeren: Laet ons mede trecken, dat wy met Hem sterven.

+ Joh. 20,42.

17

Doe quam Iesus, ende vondt hem, dat hy al-reede vier dagen in ’t graf gelegen hadde.

18

(Ende Bethanien was nae by Ierusalem, by vijf-tien velt weegs.)

19

Ende vele Ioden waren tot Martham ende Mariam gekomen, om haer te troosten over haren broeder.

20

Als Martha nu hoorde, dat Iesus komt, gaet sy Hem te gemoet; maer Maria bleef in ’t huys sitten.

21

Doe sprack Martha tot Iesum: Heere, waert Ghy hier geweest, mijn broeder en ware niet gestorven.

22

Maer ick weet oock noch, dat, wat Ghy van Godt bidt, dat sal u Godt geven.

23

Iesus spreeckt tot haer: Uwe broeder sal weder op-staen.

24

Martha spreeckt tot Hem: Ick weet wel, ⁺ dat hy weder op-staen sal in de op-standinge ten jongsten dage.

+ Dan. 12,2. Luc. 14,14. Joh. 5,29.

25

Iesus spreeckt tot haer: ⁺ ☜Ick ben de op-standinge ende het leven; ^* wie in My gelooft, die sal leven, al waert dat hy oock storve:

+ Joh. 1,4. cap. 5,24. cap. 14,6.

* Joh. 3.16, 36. cap. 6,47. 1 Joh. 5,10.

26

⁺ Ende wie daer leeft, ende gelooft in My, die en sal nimmer-meer sterven☞. Gelooft ghy dat?

+ Joh. 6,51.

27

Sy spreeckt tot Hem: Heere, ja, ick geloove, dat Ghy zijt Christus de Soon Godts, die in de Werelt gekomen is.

28

Ende doe sy dat geseyt hadde, ginck sy henen, ende riep hare suster Mariam heymelijck, ende sprack: De Meester is daer, ende roept u.

29

Deselve, als sy dat hoorde, stont sy haestelijck op, ende quam tot Hem.

30

Want Iesus en was noch niet in de vlecke gekomen; maer was noch in de plaetse, daer Hem Martha was te gemoet gekomen.

31

De Ioden, die by haer in ’t huys waren, ende haer troosteden, doe sy Mariam sagen, dat sy haestelijck op-stont, ende uyt-ginck, volgden sy haer nae, ende spraken: Sy gaet henen tot het graf, dat sy aldaer weene.

32

Als nu Maria quam, daer Iesus was, ende Hem sagh, viel sy tot sijne voeten, ende sprack tot Hem: Heere, waert Ghy hier geweest, mijn broeder en ware niet gestorven.

33

Alsse Iesus sagh weenen, ende de Ioden oock weenen, die met haer quamen, vergrimde Hy in den geest, ende bedroefde Hem selven,

34

Ende sprack: Waer hebt ghy Hem geleyt? sy spraken tot Hem: Heere, komt ende siet ’et.

35

Ende Iesu gingen de oogen over.

36

Doe spraken de Ioden: Siet, hoe lief heeft Hy hem gehadt!

37

Maer sommige van haer spraken: En konde Hy, ⁺ die den blinden de oogen op-gedaen heeft, niet maken, dat oock dese niet en storve?

+ Ioh. 9.6, 7.

38

Ende Iesus vergrimde wederom in Hem selven, ende quam tot het graf: ende het was eene speloncke, ende een steen daer op geleyt.

39

Iesus sprack: Neemt den steen af. Martha de suster des verstorvenen spreeckt tot Hem: Heere, hy stinckt al; want hy heeft vier dagen gelegen.

40

Iesus spreeckt tot haer: En hebbe Ick u niet geseyt, Waer’t dat ghy ge-

[fol. 51r]

loofdet, ghy soudt de heerlijckheyt Godts sien?

41

Doe namen sy den steen af, daer de verstorvene lach. Ende Iesus hief sijne oogen opwaerts, ende sprack: Vader, Ick dancke u, dat Ghy My verhoort hebt.

42

Doch Ick weet, dat Ghy my altijt verhoort: ⁺ maer om des volks wille, dat ront-om staet, segge Ick’t; op dat sy gelooven, dat Ghy my gesonden hebt.

+ Ioh. 12,30.

43

Doe Hy dat geseyt hadde, riep Hy met luyder stemme: Lazare, komt uyt.

44

Ende de verstorvene quam uyt, gebonden met graf-doecken aen voeten ende handen, ende sijn aen-gesicht om-wonden met eenen sweet-doeck. Iesus spreeckt tot haer: Ontbindt hem, ende laet hem gaen.

45

Vele nu der Ioden, die tot Mariam gekomen waren, ende sagen wat Iesus dede, geloofden in Hem.

46

Maer sommige van haer gingen henen tot de Phariseën, ende seyden haer, wat Iesus gedaen hadde.

II.47

DOe vergaderden de Hooge-priesters ende de Phariseën eenen Raet, ⁺ ende spraken: Wat doen wy? Dese Mensch doet vele teeckenen.

+ Ioh. 12,19.

48

Laten wy Hem alsoo [geworden,] so sullen sy alle in Hem gelooven: so komen dan de Romeynen, ende nemen ons lant ende lieden.

49

Maer een van haer, Caiphas, die des-selven jaers Hooge-priester was, ⁺ sprack tot haer: Ghy en weet niet,

+ Ioh. 18,14.

50

Noch en bedenckt niet: het is ons beter, dat een Mensch sterve voor het volck, dan dat het gantsche volck verderve.

51

Maer sulcx en sprack hy niet van hem selven; maer dewijle hy des-selven jaers Hooge-priester was, propheteerde hy: ☜want Iesus soude sterven voor het volck;

52

Ende niet voor het volck alleen, maer dat Hy de kinderen Godts, die verstroyt waren, ⁺ te samen brochte☞.

+ Eph.2.14, etc.

53

Van dien dagh aen raed-slaegden sy, hoe sy Hem doodden.

54

Maer Iesus en wandelde niet meer vry onder de Ioden; maer ginck van daer in eene contreye, nae by de woestijne, in eene stadt, genoemt Ephrem, ende verkeerde aldaer met sijne Iongeren.

55

Ende der Ioden Paeschen was nae-by, ende vele gingen op nae Ierusalem, uyt die contreye, voor Paeschen, op dat sy haer reynigden.

56

Doe stonden sy, ende vraegden nae Iesum, ende spraken met malkanderen in den Tempel: Wat dunckt u, dat Hy niet en komt op ’t Feest?

57

Maer de Hooge-priesters ende Phariseën hadden een gebodt laten uyt-gaen: So yemant wiste waer Hy was, dat hy ’t te kennen gave; op dat sy Hem grepen.