Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Christus predikt van sijn Herder-ampt ende geestelijcken schaeps-stal. II. Een gespreck Christi met de Ioden van sijn Ampt, ende wat daer op is gevolgt.

I.1

^❧ VOor-waer, voor-waer, Ick segge u: Wie niet door de deure in en gaet in den schaep-stal, maer

❧ Euangelium op den Pinxter dings-dagh.

[fol. 50r]

klimt daer elders in, die is een dief ende moordenaer.

2

Maer die door de deure in-gaet, die is een herder der schapen.

3

Den-selven doet de deur-wachter op, ende de schapen hooren sijne stemme: ende hy roept sijne schapen met namen, ende leydtse uyt.

4

Ende wanneer hy sijne schapen heeft uyt-gelaten, so gaet hy voor haer henen, ende de schapen volgen hem nae: want sy kennen sijne stemme.

5

Maer eenen vreemden en volgen sy niet nae, maer vlieden van hem: want sy en kennen der vreemden stemme niet.

6

Dese spreucke seyde Iesus tot haer: maer sy en verstonden niet, wat het was, dat Hy tot haer seyde.

7

Doe sprack Iesus weder tot haer: Voor-waer, voor-waer, Ick segge u: Ick ben de deure tot de schapen.

8

Alle die voor My gekomen zijn, die zijn dieven ende moordenaers geweest: maer de schapen en hebben nae haer niet gehoort

9

☜Ick ben de deure; ⁺ is’t dat yemant door My in-gaet, die sal saligh worden, ende sal in- ende uyt-gaen, ende weyde vinden☞.

+ Ioh. 14,6.

10

Een dief en komt niet, dan dat hy stele, worge ende verdoe: Ick ben gekomen, dat sy het leven ende overvloedelijck genoegh hebben souden☙.

11

^{* ❧} Ick ben een goet Herder: een goet herder laet sijn leven voor de schapen.

* Psal. 23,1. Ies. 40,11. Ezech. 34,23. cap. 37,24. Mich. 5,4. cap. 7,14. Zach. 11,4. cap. 13,7. 1 Petr. 2,25. cap. 5,4. Ebr. 13,20.

❧ Euangelium op den 2 Son-dagh nae Paeschen, genoemt Misericordias Domini.

12

Maer een huerlinck, die geen herder en is, diens de schapen niet eygen en zijn, siet den wolf komen, ende verlaet de schapen, ende vliedt; ende de wolf grijpt ende verstroyt de schapen.

13

Maer de huerlinck vliedt: want hy is een huerlinck, ende en acht de schapen niet.

14

Ick ben een goet Herder, ende kenne de mijne, ende ben bekent den mijnen.

15

Gelijck als My mijn Vader kent, ⁺ ende Ick kenne den Vader: ende Ick laet mijn leven voor de schapen.

+ Matth. 11,27. Luc. 10,22. Ioh. 6,46. cap. 7,29.

16

Ende Ick hebbe noch andere schapen, die niet en zijn uyt desen stal: ende deselve moet Ick oock toe-brengen; ende sy sullen mijne stemme hooren: ende het sal eene kudde ende een Herder worden☙. ⁺

+ Ezech. 37,24.

17

Daerom heeft my mijn Vader lief, ⁺ om dat Ick mijn leven late, op dat Ick ’t weder neme.

+ Ies. 53,12.

18

☜Niemant en neemt het van my, maer Ick laet het van my selven: Ick hebbe ’t macht te laten, ⁺ ende hebbe ’t macht weder te nemen☞. Soodanigh gebodt hebbe Ick ontfangen van mijnen Vader.

+ Ioh. 2,19.

19

Ende doe wiert’er wederom een twee-dracht onder de Ioden over dese woorden.

20

Vele van haer seyden: Hy heeft den Duyvel, ⁺ ende is uyt-sinnigh; wat hoort ghy nae Hem?

+ Ioh. 7,20. cap. 8.48, 52.

21

De andere spraken: Dat en zijn geene woorden een’s besetenen. Kan de Duyvel oock der blinden oogen op-doen?

II.22

ENde het wiert Kerck-wyinge te Ierusalem, ende het was Winter.

23

Ende Iesus wandelde in den Tempel, ⁺ in ’t voor-huys Salomons.

+ 1 Reg. 6,3. Act. 3,11. cap. 5,12.

24

Doe om-ringden Hem de Ioden, ende spraken tot Hem: ^a Hoe lange houdt Ghy onse ziele op? zijt Ghy Christus, so segt ’et ons vry uyt.

a Hoe lange) Dat spreken sy uyt een valsch herte, op dat sy Hem verklagen ende om-brengen mochten, indien Hy Hem bekende Christus te zijn, tegen het verbodt.

25

Iesus antwoordde haer: Ick hebbe ’t u geseyt, ende ghy en geloovet niet. ^* De wercken, die Ick doe in mijn’s Vaders Name, die getuygen van My.

* Ioh. 5,36.

26

Maer ghy en geloovet niet: want ghy en zijt van mijne schapen niet, als Ick u geseyt hebbe.

27

Want ☜mijne schapen hooren mijne stemme, ⁺ ende Ick kennese; ende sy volgen My;

+ Ioh. 8,47.

28

Ende Ick geve haer het eeuwige leven: ⁺ ende sy en sullen nimmer-meer vergaen; ende niemant en salse My uyt mijne hant rucken.

+ Ioh. 6,39. cap. 17,12. cap. 18,9.

29

De Vader, diese My gegeven heeft, is grooter dan alle dinck; ende niemant en kanse uyt mijn’s Vaders hant rucken.

30

Ick ende de Vader zijn een☞. (Ioh. 5,19. cap. 14,9. cap. 17,5.)

31

^* Doe namen de Ioden wederom steenen op, dat sy Hem steenigden.

* Ioh. 8,59. cap. 11,8.

32

Iesus antwoordde haer: Vele goede wercken hebbe Ick u getoont van mijnen Vader; om welck werck van deselve steenigt ghy my?

33

De Ioden antwoordden Hem, ende spraken: Om des goeden wercks wille en steenigen wy u niet, maer om der Godts-lasteringe wille; ⁺ ende dat Ghy een Mensch zijt, ende maeckt u selven eenen Godt.

+ Ioh. 5,18.

34

Iesus antwoordde haer: En staet ’er niet geschreven in uwe Wet: ⁺ Ick hebbe geseyt, ghy zijt Goden?

+ Psal. 82,6.

35

Is’t dat Hy die Goden noemt, tot welcke het Woort Godts geschiedde; ende de Schrift en kan doch niet gebroken worden:

36

Segt ghy dan tot dien, ⁺ dien de Vader geheyligt, ende in de Werelt gesonden heeft: Ghy lastert Godt, ⁺ om dat Ick segge, Ick ben Godts Soon?

+ Ioh. 6,27.

+ Ioh. 5,17.

37

En doe Ick de wercken mijn’s Vaders niet, ⁺ so en gelooft My niet:

+ Ioh. 15,24.

38

Maer doe Ickse, so gelooft doch de wercken, en wilt ghy My niet gelooven: op dat ghy bekent ende gelooft, dat de Vader in My is, ende Ick in Hem.⁺

+ Ioh. 14,11. cap. 17,21.

39

Sy sochten wederom Hem te grijpen; ⁺ maer Hy ontginck haer uyt hare handen,

+ Luc. 4,29. Ioh. 8,49.

40

Ende toogh weder henen op gene zijde des Iordaens, aen de plaetse, ⁺ daer Iohannes te vooren gedoopt hadde; ende bleef aldaer.

+ Ioh. 1,28. cap. 3,23.

41

Ende vele quamen tot Hem, ende spraken: Iohannes en dede geen teecken;

[fol. 50v]

maer alles wat Iohannes van desen geseyt heeft, dat is waer.

42

Ende vele geloofden aldaer in Hem.