Logo DBNL
Lutherse Bijbel (1648) (2009)

Lutherse Bijbel (1648)

(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Het xxij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. De Hooge-priesters raet-slagen tegen Christum, ende handelen met Iuda den verrader. II. Christus eet met sijne Iongeren het Paesch-lam, ende stelt het H. Avont-mael in. II. Christi lijden in den Hof aen den Olijf-bergh, als oock IV. In ’t Paleys van Caiphas.

I.1

ENde het Feest der soete brooden, + dat daer Paeschen heet, was nae by.

2

Ende de Hooge-priesters ende Schrift-geleerden stonden daer nae, hoe sy Hem dooden souden; ende vreesden haer voor het volck.

3

Ende de Satan was gevaren in Iudas, + genoemt Iscarioth, die daer was uyt het getal der Twaelven.

4

Ende hy ginck henen, ende sprack met de Hooge-priesters, ende met de Hooft-lieden, hoe hy Hem haer wilde over-leveren.

5

Ende sy wierden blijde, ende beloofden hem gelt te geven.

6

Ende hy seyde ’t toe, ende socht ge-legentheyt, dat hy Hem over-leverde sonder op-roer.

II.7

DE dagh nu der soete brooden quam, + op welcken men moeste offeren het Paesch-lam.

8

Ende Hy sondt Petrum ende Iohannem, ende sprack: Gaet henen, bereydet ons het Paesch-lam, op dat wy’t eten.

9

Maer sy spraken tot Hem: Waer wilt Ghy, dat wy ’t bereyden?

10

Hy sprack tot haer: Siet, als ghy in-komt in de stadt, so sal u een Mensch ontmoeten, die draegt een water-kruycke; volget hem nae in ’t huys, daer hy in gaet.

11

Ende segget tot den Huys-heere: De Meester laet u seggen, Waer is de gast-kamer, daer Ick het Paesch-lam in eten magh met mijne Iongeren?

12

Ende hy sal u een groote geplaveyde sale wijsen; aldaer bereydt het.

13

Sy gingen henen, ende vonden ’t, als Hy haer geseyt hadde; ende bereydden het Paesch-lam.

14

Ende doe de uyre quam, + sat Hy neder, ende de twaelf Apostelen met Hem.

15

Ende Hy sprack tot haer: Ick hebbe hertelijck verlangt dit Paesch-lam met u te eten, eer dat Ick lijde.

16

Want Ick segge u, dat Ick voort-aen a niet meer daer van eten en sal, tot dattet vervult worde in ’t Rijck Godts.

17

Ende Hy nam den kelck, danckte, ende sprack: Neemt den selven, ende deelt hem onder u.

18

Want Ick segge u: + Ick en sal niet drincken van ’t gewas des wijn-stocks, tot dat het Rijck Godts kome.

19

☜Ende Hy nam het broot, + + danckte, ende brack het, ende gaf ’t haer, ende sprack: Dat is mijn lichaem, dat voor u gegeven wort. Dat doet tot mijner gedachtenisse.

20

Des-selven gelijcken oock den kelck, nae ’t avont-mael, ende sprack: Dat is de kelck, het nieuwe Testament, in mijnen bloede, dat voor u vergoten wort☞.

21

Doch siet, + de hant mijns verraders is met my over tafel.

22

Ende des Menschen Soon gaet wel henen, + als’t besloten is: doch wee den selven Mensche, door welcken Hy verraden wort!

23

Ende sy begonden te vragen onder haer selven; wie ’t doch ware onder haer, die dat doen soude?

24

❧ Daer stont oock een twist op onder haer, wie onder haer voor de grootste gehouden soude worden.

25

Ende Hy sprack tot haer: + ☜De wereltlijcke Koningen heerschen, ende de Geweldige heet men genadige Heeren:

26

Doch ghy niet alsoo: + maer de grootste onder u sal zijn als de jonckste; ende de voor-naemste, als een dienaer☞.

27

Want wie is de grootste? die aen de tafel sit, ofte die daer dient? En is ’t niet alsoo, + dat die aen de tafel sit? maer Ick ben onder u, als een dienaer.

28

Maer ghy zijt ’et, ghy die by my gebleven zijt in mijne aen-vechtingen.

29

Ende Ick wil u het Rijck bescheyden, + gelijck my mijn Vader bescheyden heeft:

30

Dat ghy eten ende drincken sult aen mijne tafel in mijn Rijck, + ende sitten op stoelen, ende oordeelen de twaelf geslachten Israëls☙.

31

Ende de Heere sprack: Simon, Simon! siet, de Satan heeft u-lieden begeert, dat hy u mocht siften, als de terwe:

32

Maer Ick hebbe voor u gebeden, dat uw’ geloove niet op en houde: ende als ghy u eens bekeert, so sterckt uwe broeders.

33

Maer hy sprack tot Hem: + Heere, ick ben bereydt met u in de gevanckenisse ende in den doot te gaen.

34

Maer Hy sprack: + Petre, Ick segge u, de haen en sal heden niet kraeyen, eer ghy drie-mael verloochent hebt, dat ghy my kent.

35

Ende Hy sprack tot haer: + Soo dickwils als Ick u gesonden hebbe sonder buydel, sonder male, ende sonder schoenen, hebt ghy oock oyt gebreck gehadt? Sy spraken: Noyt geen.

36

Doe sprack Hy tot haer: Maer nu, wie eenen buydel heeft, die neme hem; des-selven gelijcken oock de male: maer wie niet en heeft, die verkoope sijn kleedt, ende koope een sweert.

37

Want Ick segge u: Dat moet oock noch aen my vol-bracht worden, dat geschreven staet: + ☜Hy is onder de quaet-doenders gerekent. Want wat van my geschreven is, dat heeft een eynde☞.

38

Ende sy spraken: Heere, siet, hier zijn twee sweerden. Ende Hy sprack tot haer: b Het is genoegh.

III.39

* ENde Hy ginck uyt nae sijne gewoonte aen den Olijf-bergh: + ende sijne Iongeren volgden Hem nae aen deselve plaetse.

40

Ende als Hy daer henen quam, sprack Hy tot haer: Biddet, op dat ghy niet in aen-vechtinge en valt.

41

+ Ende Hy scheydde Hem van haer af, ontrent eenen steen-worp, ende knielde neder, badt,

42

Ende sprack: ☜Vader, wilt Ghy, so neemt desen kelck van my; doch niet mijnen, maer uwen wille geschiede☞.

43

Ende Hem verscheen een Engel van den Hemel, ende sterckte Hem.

44

Ende het quam, dat Hy met den doot worstelde, ende badt heftiger. Ende sijn sweet wiert als droppelen bloets, die vielen op de aerde.

45

Ende Hy stont op van’t gebedt, ende quam tot sijne Iongeren, ende vondtse slapende van treurigheyt.

46

Ende sprack tot haer: Wat slaept ghy? Staet op, ende biddet, op dat ghy niet in aen-vechtinge en valt.

47

Ende doe Hy noch sprack, siet, + de schare, ende eene van de Twaelve, genoemt Iudas, ginck voor haer henen, ende naeckte tot Iesum, om Hem te kussen.

48

Ende Iesus sprack tot hem: Iuda, verraedt ghy des Menschen Soon met eenen kus?

49

Maer doe die by Hem waren sagen, watter worden wilde, spraken sy tot Hem: Heere, sullen wy met den sweerde daer onder slaen?

50

Ende een uyt haer sloegh des Hoogen-priesters knecht, + ende hieuw hem sijn rechter oore af.

51

Maer Iesus antwoordde, ende sprack: Laetse doch c soo verre geworden. Ende Hy roerde sijn oore aen, ende heelde hem.

52

* Ende Iesus sprack tot de Hooge-priesters, ende d Hooft-lieden des Tempels, ende de Outsten, die tegen Hem gekomen waren: Ghy zijt als tot eenen moordenaer met sweerden ende met stocken uyt-gegaen.

53

Ick ben dagelijcx by u in den Tempel geweest, ende ghy en hebt geene hant aen my geslagen; maer dit is uwe uyre, ende de macht der duysternisse.

IV.54

* ENde sy grepen Hem, + ende leydden Hem, ende brachten Hem in des Hoogen-priesters huys. Ende Petrus volgde van verre.

55

+ Doe staken sy een vyer aen, midden in ’t paleys, ende saten daer te samen: ende Petrus sat onder haer.

56

Doe sagh hem eene dienst-maegt sitten by ’t licht, ende sagh effen op hem, ende sprack tot hem: Dese was oock met Hem.

57

Maer hy verloochende Hem, ende sprack: Wijf, ick en kenne Hem niet.

58

Ende over een kleyne wijle sagh hem een ander, ende sprack: Ghy zijt oock een van dien. Maer Petrus sprack: Mensch, ick en ben ’t niet.

59

Ende over eene wijle, ontrent eene uyre, bevestigde ’t een ander, ende sprack: Voor-waer, dese was oock met Hem; want hy is een Galileer.

60

Maer Petrus sprack: Mensch, ick en weet niet wat ghy segt. Ende terstont, doe hy noch sprack, kraeyde de haen.

61

Ende de Heere keerde Hem om, ende sagh Petrum aen. Ende Petrus dacht aen des Heeren woort, als Hy tot hem geseyt hadde: + Eer de haen kraeyt, sult ghy my drie-mael verloochenen.

62

Ende Petrus ginck uyt, ende weende bitterlijck.

63

Ende de mannen, + die Iesum hielden, bespotteden Hem, ende sloegen Hem,

64

Bedeckten Hem, ende sloegen Hem in ’t aen-gesicht, ende vraegden Hem, ende spraken: Propheteert, wie is ’t die u sloegh?

65

Ende vele andere lasteringen seyden sy tegen Hem.

66

* Ende als ’t dagh wiert, vergaderden haer de Outsten des volcx, de

Hooge-priesters ende Schrift-geleerden, ende leydden Hem op voor haren Raet,

67

Ende spraken: Zijt Ghy Christus? segt ’et ons. Maer Hy sprack tot haer: Segge Ick ’t u, so en gelooft ghy ’t niet:

68

Ende vrage Ick, so en antwoordt ghy niet; ende en laet my doch niet los.

69

Daerom van nu aen sal des Menschen Soon sitten ter rechter-hant der kracht Godts. +

70

Doe spraken sy alle: Zijt Ghy dan Godts Soon? Hy sprack tot haer: Ghy segt ’et; want Ick ben ’t.

71

Ende sy spraken: + Wat behoeven wy meer getuygenisse? wy hebben ’t selve gehoort uyt sijnen mont.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs