Lutherse Bijbel (1648)

Het xx. Capittel.

Heeft ses deelen: I. Christus beantwoordt der Hoogen-priesters vrage, aengaende sijn gewelt ende ampt. II. Verhaelt de gelijckenisse van d’ ontrouwe wijn-gaerdeniers. III. Antwoordt op de vrage, Of men den Keyser moet schattinge geven. IV. Spreeckt met de Sadduceën van de op-standinge der dooden. V. Vraegt, wie Christus zy? VI. Waerschouwt het volck voor de Schrift-geleerden.

I.1

ENde het geschiedde in een van die dagen, ⁺ doe Hy het volck leerde in den Tempel, ende predikte het Euangelium: doe traden tot Hem de Hooge-priesters ende Schrift-geleerden met de Outsten,

+ Matth. 21,23. Marc. 11,27.

2

Ende seyden tot Hem, ende spraken: Segt ons, Uyt wat macht doet Ghy dat? ofte, wie heeft u die macht gegeven?

3

Ende Hy antwoordde, ende sprack tot haer: Ick wil u oock een woort vragen, segt ’et my:

4

De Doope Iohannis, was die van den Hemel, ofte van de Menschen?

5

Maer sy dachten by haer selven, ende spraken: Seggen wy, Van den Hemel; so sal Hy seggen, Waerom en hebt ghy hem dan niet gelooft?

6

Maer seggen wy, Van de Menschen; so sal ons alle het volck steenigen: want sy staen daer op, dat Iohannes een Propheet zy.

7

Ende sy antwoordden: Sy en wisten ’t niet, van waer die was.

8

Ende Iesus sprack tot haer: So en segge Ick u oock niet, uyt wat macht Ick dat doe.

II.9

ENde Hy begon den volcke te seggen dese gelijckenisse: ⁺ Een Mensch plantede eenen wijn-bergh, ende verhuerde hem den wijn-gaerdeniers, ende toogh buyten ’s lants eenen langen tijt.

+ Matth. 21,33. Marc. 12,11.

10

Ende tot sijner tijt sondt hy eenen knecht tot de wijn-gaerdeniers, dat sy hem gaven van de vrucht des wijn-bergs: maer de wijn-gaerdeniers sloegen hem, ende lieten hem ledigh van haer.

11

Ende boven dat, sondt hy noch eenen anderen knecht: maer sy sloegen den selven oock, ende deden hem versmaetheyt aen, ende lieten hem ledigh van haer.

12

Ende boven dat, sondt hy den derden: maer sy verwondden dien oock, ende stieten hem daer uyt.

13

Doe sprack de Heere des wijn-bergs: Wat sal ick doen? ick wil mijnen lieven soon senden; misschien, als sy dien sien, sullen sy hem ontsien.

14

Maer doe de wijn-gaerdeniers den soon sagen, dachten sy by haer selven, ende spraken: Dese is de erf-genaem; komet, laet ons hem dooden, op dat het erve onse zij.

15

Ende sy stieten hem uyt voor den wijn-bergh, ende doodden hem. Wat sal nu de Heere des wijn-bergs den selven doen?

16

Hy sal komen, ende dese wijn-gaer-deniers verdoen, ende sijnen wijn-bergh anderen verhueren. Doe sy dat hoorden, spraken sy: Dat zy verre!

17

Maer Hy saghse aen, ende sprack: ⁺ Wat is dan dat, datter geschreven staet: ☜De Steen, dien de Bouw-lieden verworpen hebben, is tot eenen Hoeck-steen geworden?

+ Psal. 118,22. Ies. 8,14. cap. 28,16. Matth. 21,42. Marc. 12,10. Act. 4,11. Rom. 9,33. 1 Petr. 2.4, 7.

18

Wie op desen Steen valt, die sal verplettert worden; maer op wien Hy valt, dien sal Hy vermorselen☞.

19

Ende de Hooge-priesters ende Schrift-geleerden stonden daer-nae, hoe sy de handen aen Hem sloegen ter selver uyre, ende vreesden haer voor ’t volck; want sy verstonden, dat Hy op haer dese gelijckenisse geseyt hadde.

III.20

ENde sy namen Hem waer, ⁺ ende sonden lage-leggers uyt, die haer souden stellen, als of sy vroom waren; op dat sy Hem in de reden vingen, daer mede sy Hem mochten over-leveren der Overheyt ende gewelt des Lant-voogts.

+ Matth.22,15. Marc. 12,13.

21

Ende sy vraegden Hem, ende spraken: Meester, wy weten, dat ghy oprecht spreeckt ende leert, ende en acht geens Menschen aen-sien; ⁺ maer Ghy leert den wegh Godts recht.

+ Ies. 11,3.

22

Is ’t recht, dat wy den Keyser schattinge geven, ofte niet?

23

Maer Hy merckte hare listigheyt, ende sprack tot haer: Wat versoeckt ghy my?

24

Toont my den penninck. Wiens beelt ende op-schrift heeft hy? Sy antwoordden, ende spraken: Des Keysers.

25

Ende Hy sprack tot haer: ⁺ ☜So gevet den Keyser, wat des Keysers is; ende Gode, wat Godts is☞.

+ Matth. 17,25. Rom. 13,7.

26

Ende sy en konden sijn woort niet berispen voor ’t volck, ende verwonderden haer over sijne antwoort, ende swegen stille.

IV.27

DOe traden tot Hem sommige der Sadduceën ⁺ (welcke daer houden, datter geene op-standinge en zy) ende vraegden Hem,

+ Matth. 22,23. Marc. 12,18. Act. 23,8.

28

Ende spraken: ⁺ Meester, Moses heeft ons geschreven, Is ’t dat yemants broeder sterft, die een wijf heeft, ende sterft sonder erf-genamen, so sal sijn broeder het wijf nemen, ende sijnen broeder zaet verwecken.

+ Deut. 25,5.

29

Nu warender seven broeders; de eerste nam een wijf ende sterf sonder erf-genamen.

30

Ende de tweede nam dat wijf, ende sterf oock sonder erf-genamen.

31

Ende de derde namse: desselven gelijcken alle seven, ende en lieten geene kinderen nae, ende storven.

32

Ten laetsten nae allen sterf oock het wijf.

33

Nu in de op-standinge, wiens wijf sal sy zijn onder dien? want alle seven hebbense tot een wijf gehadt.

34

Ende Iesus antwoordde, ende sprack tot haer: De kinderen deser Werelt trouwen, ende worden ten houwelijck uyt-gegeven:

[fol. 41r]

35

Maer welcke weerdigh zijn sullen gene werelt te verkrijgen, ende de op-standinge van den dooden, die sullen noch trouwen, noch ten houwelijck uyt-gegeven worden.

36

Want sy en konnen voort-aen niet sterven: want sy zijn den Engelen gelijck, ende Godts kinderen; ⁺ dewijle sy kinderen zijn der op-standinge.

+ 1 Joh. 3,2.

37

Maer dat de dooden weder op-staen, ⁺ heeft oock Moses beduydt by den bosch, als hy den Heere heet eenen Godt Abrahams, ende eenen Godt Isaacs, ende eenen Godt Iacobs.

+ Exod. 3,6. Act. 7,32. Ebr. 11,16.

38

☜Godt nu en is niet der dooden, maer der levendigen Godt: want sy leven Hem alle☞.

39

Doe antwoordden sommige der Schrift-geleerden, ende spraken: Meester, Ghy hebt recht geseyt.

40

Ende sy en dorsten Hem voort-aen niet meer vragen.

V.41

ENde Hy sprack tot haer: ⁺ Hoe seggen sy, Christus zy Davids Soon?

+ Matth. 22,42. Marc. 12,35.

42

Ende David selfs spreeckt in ’t Psalm-boeck: ⁺ ☜De Heere heeft geseyt tot mijnen Heere, Set u tot mijne rechter-hant,

+ Psal. 110,1. Act. 2,34. 1 Cor. 15,25. Ebr. 1,13. cap. 10,13.

43

Tot dat Ick legge uwe vyanden tot een voet-banck uwer voeten☞.

44

David noemt Hem eenen Heere; hoe is Hy dan sijn Soon?

VI.45

DOe nu alle het volck toe-hoorde, sprack Hy tot sijne Iongeren:

46

Wacht u voor de Schrift-geleerden, ⁺ die daer willen wandelen in lange kleederen, ende laten haer geerne groeten op de marckt, ende sitten geerne boven aen in de Scholen, ende over tafel.

+ Matth. 23.5, 6. Marc. 12.38. 39 Luc. 11,43.

47

Sy eten der weduwen huysen op, ⁺ onder den schijn van lange gebeden; die sullen dies te swaerder verdoemenisse ontfangen.

+ Matth. 23,14. Marc. 12,40. 2 Tim. 3,6. Tit, 1,11.