Lutherse Bijbel (1648)

Het xviij. Capittel.

Heeft ses deelen: I. De gelijckenisse van den onrechtveerdigen Richter. II. De gelijckenisse van den Phariseus ende tollenaer. III. Eene belofte voor de kleyne kinderen. IV. Een gespreck Christi met eenen Schrift-geleerden van de onder-houdinge der geboden Godts. V. Eene prophetie des Heeren van sijn lijden, sterven, ende op-standinge. VI. De historie van sekeren blinden by Iericho.

I.1

ENde Hy seyde haer eene gelijckenisse daer af, ⁺ dat men altijt bidden, ende niet moede worden en soude,

+ Luc. 11.5, 8. Rom. 12,12. Ephes. 6,18. Col. 4,2. 1 Thess. 5,17.

2

Ende sprack: Daer was een Richter in eene stadt, die Godt niet en vreesde, ende geenen Mensch en ontsagh.

3

Ende daer was eene weduwe in deselve stadt, die quam tot hem, ende sprack: Reddet my van mijne weder-partye.

4

Ende hy en wilde lange niet. Maer daer-nae docht hy by hem selven: Hoe-wel ick Godt niet en vreese, ende geenen Mensche en ontsie.

5

Nochtans, dewijle my dese weduwe soo veel moeyte maeckt, wil ickse redden: op dat sy ten laetsten niet en kome, ende my ^a verdoove.

a Verdoove) dat is, Dat sy my niet en plage ende martele; gelijck men seyt van de janckers: Hoe plaegt my de Mensch soo seer!

6

Doe sprack de Heere: Hoort hier, wat de onrechtveerdige Richter seyt!

7

☜Ende soude Godt dan oock niet redden sijne uyt-verkorene, die dagh ende nacht tot Hem roepen, ende soude gedult over haer hebben?

8

Ick segge u: Hy salse kortelijck redden. ⁺ Doch wanneer des Menschen Soon komen sal, meynt ghy, dat Hy oock sal geloove vinden op aerden☞?

+ 1 Tim. 4,1. 2 Tim. 3.1, 2.

II.9

^❧ ENde Hy seyde tot sommige, die haer selven vermaten, dat sy vroom waren, ende verachteden de andere, een sulcke gelijckenisse:

❧ Euangelium op den 11 Son-dagh nae der H. Drie-vuldigheyt.

10

Twee Menschen gingen opwaerts in den Tempel, om te bidden; de een een Phariseus, de ander een tollenaer.

11

De Phariseus stont, ende badt by hem selven alsoo: Ick dancke u, Godt, dat ick niet en ben als de andere lieden, roovers, on-rechtveerdige, over-speelders; ofte oock als dese tollenaer.

[fol. 39v]

12

Ick vaste twee-mael in de weke, ende geve de tienden van al dat ick hebbe.

13

Ende de tollenaer stont van verre, en wilde oock sijne oogen niet op-heffen ten Hemel; maer sloegh aen sijne borst, ende sprack: Godt, weest my sondaer genadigh!

14

Ick segge u: Dese ginck af gerechtveerdigt in sijn huys ^b voor genen. Want ^* ☜wie hem selven verhoogt, die sal vernedert worden; ende wie hem selven vernedert, die sal verhoogt worden☞☙.

b Voor genen) dat is, Gene en is niet gerechtveerdigt, maer verdoemt t’huys gegaen, Ebraismus est, & negativè dicitur, sicut Psal. 118,7. ’t Is goet op den Heere betrouwen, voor’t betrouwen op Vorsten, dat is, niet op Vorsten. Hoc efficit Ebraea litera Mem. alsoo oock Matth. 21.31, 32. Hoeren ende boeven sullen voor u in den Hemel komen, voor u, dat is, ghy niet.

* Matth. 23,12. Luc. 14,11. 1 Petr. 5,5.

III.15

⁺ SY brachten oock jonge kinderkens tot Hem, dat Hyse soude aen-roeren. Maer doe ’t de Iongeren sagen, bestraften sy die.

+ Matth. 19,13. Marc. 10,13.

16

Maer Iesus riepse tot Hem, ende sprack: ☜Laet de kinderkens tot my komen, ende en weert haer niet; want sulcker is het Rijck Godts.

17

Voor-waer Ick segge u; Wie het Rijck Godts niet en ontfangt, als een kint, die en salder niet in komen☞.

IV.18

ENde een Overste vraegde Hem, ende sprack: ⁺⁺ Goede Meester, wat moet ick doen, dat ick het eeuwige leven be-erve?

++ Matth. 19,16. Marc. 10,17.

19

Maer Iesus sprack tot hem: Wat heet ghy my goet? ☜Niemant en is goet, dan de eenige Godt☞.

20

Ghy weet de geboden wel: ⁺ Ghy en sult geen over-spel doen. Ghy en sult niet dooden. Ghy en sult niet stelen. Ghy en sult geen valsch getuygenisse spreken. Ghy sult uwen vader ende uwe moeder eeren.

+ Exod. 20.13, etc. Deut. 5.10, etc. Rom. 13.9, etc.

21

Ende hy sprack: Dat hebbe ick altemael gehouden van mijne jeugt af.

22

Doe Iesus dat hoorde, sprack Hy tot hem: ^c Een dinck ontbreeckt u noch. Verkoopt al wat ghy hebt, ende geeft het den armen; so sult ghy eenen schat in den Hemel hebben: ende komt, ende volgt my nae.

c Een dinck) dat is, Alles ontbreeckt u, ut supra Matth. 19,16. maer verkoopen is, ut supra Luc. 12,6.

23

Doe hy dat hoorde, wiert hy treurigh: want hy was seer rijck.

24

Maer doe Iesus sagh, ⁺ dat hy treurigh geworden was, sprack Hy: ☜Hoe swaerlijck sullen de rijcken in ’t Rijck Godts komen!

+ Matth. 19,23. Marc. 10,23. 1 Tim. 6,9.

25

Het is lichter, dat een kemel gae door een naelden-ooge, dan dat een rijcke in ’t Rijck Godts kome☞.

26

Doe spraken, die dat hoorden: Wie kan dan saligh worden?

27

Maer Hy sprack: ☜Wat by de Menschen on-mogelijck is, dat is by Godt mogelijck☞.

28

Doe sprack Petrus: ⁺ Siet, wy hebben alles verlaten, ende zijn u nae-gevolgt.

+ Matth. 4,20. cap. 19,27. Marc. 10,28. Luc. 5,11.

29

Ende Hy sprack tot haer: Voor-waer, Ick segge u: Daer en is niemant, die een huys verlaet, oft ouders, ofte broeders, ofte wijf, ofte kinderen, om des Rijcx Godts wille,

30

Die ’t niet veel-voudigh weder en ontfange in desen tijt, ende in de toe-komende Werelt, het eeuwige leven.

V.31

^{❧ *} ENde Hy nam tot Hem de Twaelve, ende sprack tot haer: Siet, wy gaen op nae Ierusalem; ende het sal alles vol-bracht worden, datter geschreven is door de Propheten van des Menschen Soon.

❧ Euangelium op den Son-dagh Quinquagesima.

* Matth. 16,21. cap. 20,17. Marc. 8,31. cap. 10,32. Luc. 9,22. cap. 24,4.

32

Want Hy sal over-gelevert worden den Heydenen; ende Hy sal bespot, ende versmaedt, ende bespogen worden:

33

Ende sy sullen Hem geesselen, ende dooden: ende op den derden dagh sal hy weder op-staen.

34

Maer sy en verstonden daer niet af: ende die reden was haer verborgen, ende en wisten niet, wat dat geseyt was.

VI.35

ENde het geschiedde, ⁺ doe Hy nae by Iericho quam, satter een blinde aen den wegh, ende bedelde.

+ Matth. 20,29. Marc. 10,46.

36

Ende doe hy het volck hoorde, dat daer door henen ginck, vraegde hy, Wat dat ware?

37

Doe verkondigden sy hem, Iesus van Nazareth ginck daer voor by.

38

Ende hy riep, ende sprack: Iesu, Ghy Soon Davids, ontfermt u mijner!

39

Ende die voor aen gingen, bestraften hem, dat hy swijgen soude. Maer hy riep veel meer: Ghy Soon Davids, ontfermt u mijner!

40

Ende Iesus stont stille, ende hiet hem tot Hem brengen. Ende doe sy hem nae by Hem brochten, vraegde Hy hem,

41

Ende sprack: Wat wilt ghy, dat Ick u doen sal? hy sprack: Heere, dat ick sien magh.

42

Ende Iesus sprack tot hem: Weest siende; uw’ geloove heeft u geholpen.

43

Ende terstont wiert hy siende, ende volgde Hem nae, ende prees Godt. Ende alle het volck, dat sulcx sagh, loofde Godt☙.