Lutherse Bijbel (1648)

Het xvij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Een bericht van de ergernisse, broederlijcke bestraffinge ende versoeninge, van ’t geloove, etc. II. De historie van de tien melaetschen. III. Van ’t genaden-rijck Christi, ende sijne laetste toe-komste ten oordeel.

I.1

MAer Hy sprack tot sijne Iongeren: ⁺ Het is onmogelijck, datter geene ergernissen en komen: maer wee dien, door welcken sij komen!

+ Matth. 18,7. Marc. 9,42.

2

Het ware hem nutter, dat men eenen meulen-steen aen sijnen hals hinge, ende worpe hem in de Zee, dan dat hy eenen van dese kleyne ergert.

3

Wacht u. ⁺ ☜Is ’t dat uwe broeder aen u sondigt, so bestraft hem; ende is’t dat hy hem betert, so vergeeft het hem.

+ Matth. 18,15. Jac. 5,19.

4

Ende waer ’t dat hy seven-mael ’s daegs aen u sondigde, ⁺ ende seven-mael ’s daegs weder tot u quame, ende sprake: Het berouwt my; so sult ghy ’t hem vergeven☞.

+ Matth. 18,21.

5

Ende de Apostelen spraken tot den Heere: Sterckt ons het geloove.

6

Maer de Heere sprack: ⁺ Is ’t dat ghy een geloof hebt als een mostaert-koorn, ende segt tot desen moer-besie-boom: Treckt u uyt, ende verset u in de Zee; so sal hy u gehoorsaem zijn.

+ Matth. 17,20. cap. 21,21. Marc. 11,23.

7

Wie isser onder u, die eenen knecht heeft, die hem ploegt, oft het vee weydt, wanneer hy t’ huys komt van den velde, dat hy hem segge: Gaet terstont henen, ende set u aen de tafel?

8

En is ’t niet alsoo? dat hy tot hem seyt: Maeckt gereedt, dat ick t’ avont ete, schort u, ende dient my, tot dat ick ete ende drincke; daer-nae sult ghy oock eten ende drincken.

9

Danckt hy oock den selven knecht, dat hy ^a gedaen heeft, wat hem bevolen was? Ick en meyne ’t niet.

a Gedaen) Hier spreeckt Christus op ’t aller-eenvoudighste van uyterlijcke wercken nae der Menschen wijse: want anders en kan voor Godt niemant doen soo veel als hy schuldigh is, die Hem aen de wercken niet en laet vergenoe-gen.

10

^* Alsoo oock ghy, ☜wanneer ghy gedaen hebt al wat u bevolen is, so spreket: Wy zijn onnutte knechten! wy hebben

* 1 Cor. 9,16.

[fol. 39r]

gedaen, dat wy te doen schuldigh waren☞.

II.11

^❧ ENde het geschiedde, doe Hy reysde nae Ierusalem, toogh Hy midden door Samarien ende Galileen.

❧ Euangelium op den 14 Son-dagh nae der H. Drie-vuldigheyt.

12

Ende als Hy in een vlecke quam, ontmoeteden Hem tien melaetsche mannen, die stonden van verre,

13

Ende verhieven hare stemmen, ende spraken: Iesu, lieve Meester, ontfermt u onser!

14

Ende doe Hyse sagh, sprack Hy tot haer: ⁺ Gaet henen, ende toont u den Priesteren. Ende het geschiedde, doe sy henen gingen, wierden sy reyn.

+ Lev. 13,2. cap. 14,2. Matth. 8,4.

15

Maer een van haer, doe hy sagh, dat hy gesont geworden was, keerde hy wederom, ende prees Godt met luyder stemme:

16

Ende viel op sijn aen-gesicht tot sijne voeten, ende danckte Hem: ende dat was een Samaritaen.

17

Maer Iesus antwoordde, ende sprack: En zijnder niet tien reyn geworden? waer zijn dan de negen?

18

En isser niemant anders gevonden, die wederom keerde, ende gave Godt de eere, dan dese vreemdelinck?

19

Ende Hy sprack tot hem: Staet op, gaet henen; uw’ geloof heeft u geholpen☙.

III.20

ENde doe Hy gevraegt wiert van de Phariseën: Wanneer komt het Rijck Godts? antwoordde Hy haer, ende sprack: Het Rijck Godts en komt niet met ^b uyterlijck gelaet.

b Uyterlijck) dat is, Godts Rijck en staet niet in wercken, die aen plaetse, spijse, kleederen, tijt, ofte persoonen gebonden zijn; maer in ’t geloove ende liefde vrij.

21

^* Men en sal oock niet seggen: Siet, hier ofte daer is het. Want siet, het Rijck Godts is inwendigh in u.

* Matth. 24,23. Marc. 13,21. Luc. 21.7, 8.

22

Ende Hy sprack tot de Iongeren: De tijt sal komen, dat ghy sult begeeren te sien eenen dagh des Menschen Soons, ende en sult hem niet sien.

23

⁺ Ende sy sullen tot u seggen: Siet hier, siet daer. En gaet niet henen, ende en volgt oock niet.

+ Matth. 24,23. Marc. 13,21.

24

Want gelijck de blixem boven van den Hemel blixemt, ende lichtet over al dat onder den Hemel is: alsoo sal des Menschen Soon in sijnen dagh zijn.

25

Maer te vooren moet Hy veel lijden, ende verworpen worden van dit geslachte.

26

Ende gelijck ’t geschiedde ten tijden Noë, ⁺ soo sal ’t oock geschieden in de dagen des Menschen Soons:

+ Gen. 6,2. cap. 7.7, 10. Matth. 24.37, 38. 1 Petr. 3,20.

27

Sy aten, sy droncken; sy trouwden, sy wierden ten houwelijck uyt-gegeven, tot op den dagh, doe Noë in de Arke ginck, ende de Sond-vloet quam, ende verdedese alle.

28

Des-selven gelijcken, ⁺ gelijck ’t geschiedde ten tijden Lots: Sy aten, sy droncken; sy kochten, sy verkochten; sy planteden, sy bouwden.

+ Gen. 19.24, 25.

29

Maer op den dagh, doe Lot uyt Sodoma ginck, doe regende ’t vyer ende swavel van den Hemel, ende verdedese alle.

30

Op dese wijse sal ’t oock toe-gaen op den dagh, wanneer des Menschen Soon sal geopenbaert worden.

31

In den selven dagh, ⁺ wie op het dack is, ende sijn huys-raet in ’t huys, die en dale niet neder, om den selven te halen. Des-selven gelijcken, wie op’t velt is, die en keere niet om nae ’t gene, dat achter hem is.

+ Matth. 24,17.

32

☜Gedenckt aen Lots wijf. ⁺

+ Gen. 19,26.

33

Wie daer soeckt sijne ziele te behouden, ⁺ die salse verliesen; ende wiese verliesen sal, die salse ten leven helpen☞.

+ Matth. 10,39. cap. 16,25. Marc. 8,35. Luc. 9,24. Ioh. 12,25.

34

^* Ick segge u: In der selver nacht sullender twee op een bedde liggen; d’een sal aen-genomen, de ander sal verlaten worden.

* Matth. 24.40, 41. 1 Thess. 4,17.

35

Twee sullender met malkanderen malen; d’eene sal aen-genomen, d’andere sal verlaten worden.

36

Ende sy antwoordden, ende spraken tot Hem: Heere, waer? Ende Hy sprack tot haer: ⁺ Waer het aes is, daer vergaderen haer oock de arenden.

+ Iob 39,33. Matth. 24,28.