Logo DBNL
Lutherse Bijbel (1648) (2009)

Lutherse Bijbel (1648)

(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Het xj. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Iesus leert sijne Iongeren bidden. II. Predikt van des gebedts kracht ende verhooringe. III. Drijft eenen stommen Duyvel uyt, ende verantwoordt sulcx tegen sijne lasteraers. IV. Antwoordt den genen, die een teecken van den Hemel begeerden. V. Is by eenen Phariseus te gast, ende doet eene scherpe boet-predicatie.

I.1

ENde het geschiedde, dat Hy was op eene plaetse, ende badt: ende doe Hy op-gehouden hadde, sprack een van sijne Iongeren tot Hem: Heere, leert ons bidden, gelijck oock Iohannes sijne Iongeren leerde.

2

Ende Hy sprack tot haer: + Wanneer ghy biddet, so segget: ☜Onse Vader in den Hemel. Uwen Naem worde geheyligt. Uw’ Rijck kome. Uwen wille geschiede op Aerden, als in den Hemel.

3

Geeft ons altoos ons’ dagelijcx broot.

4

Ende vergeeft ons onse sonden; want oock wy vergeven allen, die ons schuldigh zijn. Ende en leydt ons niet in versoeckinge. Maer verlost ons van den quaden☞.

II.5

ENde Hy sprack tot haer: Wie isser onder u, die eenen vrient heeft, ende ginck tot hem ter midder-nacht, ende sprack tot hem: Lieve vrient, leent my drie brooden;

6

Want mijn vrient is tot my gekomen van den wegh; ende ick en hebbe niet, dat ick hem voor-legge.

7

Ende hy daer-binnen soude ant-woorden, ende spreken: En maeckt my geene onruste, de deure is al-reede toe-gesloten, ende mijne kinderkens zijn by my in de kamer; ick en kan niet op-staen, ende u geven.

8

Ick segge u, Al is ’t dat hy niet op en staet, ende geeft hem, om dat hy sijn vrient is; so sal hy doch om sijns onbeschaemden janckens wille op-staen, ende hem geven soo veel als hy behoeft.

9

Ende Ick segge u oock: ☜Biddet, so wort u gegeven; soecket, + so sult ghy vinden; kloppet aen, so wort u op-gedaen.

10

Want wie daer bidt, die ontfangt; ende wie daer soeckt, die vindt; ende wie daer aen-klopt, dien wort op-gedaen.

11

Waer bidt onder u een soon den vader om broot, + die hem daer eenen steen voor biede? ende indien hy om eenen visch bidt, die hem een slange voor den visch biede?

12

Oft indien hy om een ey bidt, die hem eenen scorpioen daer voor biede?

13

Ist dat ghy dan, ghy die quaet zijt, kont uwen kinderen goede gaven geven; hoe veel te meer sal de Vader in den Hemel den heyligen Geest geven den genen, die Hem bidden☞.

III.14

❧ ENde Hy dreef eenen Duyvel uyt, die was stom. Ende het geschiedde, doe de Duyvel uyt-voer, doe sprack de stomme: ende het volck verwonderde haer.

15

Maer sommige van haer spraken: + Hy drijft de Duyvelen uyt door Beel-zebub den oversten der Duyvelen.

16

Ende de andere versochten Hem, + ende begeerden een teecken van Hem van den Hemel.

17

Maer Hy bekende hare gedachten, + ende sprack tot haer: ☜Een yegelijck Rijck, indien ’t met hem-selven on-eens wort, dat wort woest; ende ’t een huys valt op ’t ander☞.

18

Is dan de Satan oock met hem selven on-eens; hoe sal sijn Rijck bestaen? dewijle ghy segt: Ick drijve de Duyvelen uyt door Beel-zebub.

19

Maer is ’t dat Ick de Duyvelen door Beel-zebub uyt-drijve; door wien drijvense uwe kinderen uyt? daerom sullen sy uwe richters zijn.

20

Maer is’t dat Ick door den Vinger Godts de Duyvelen uyt-drijve, so komt immers het Rijck Godts tot u.

21

Wanneer een stercke gewapende sijn paleys bewaert, so blijft het sijne met vreden.

22

Maer wanneer een stercker over hem komt, + ende overwint hem, so neemt hy hem sijn harnasch, daer hy hem op verliet, ende deelt den roof uyt.

23

☜Wie met my niet en is, + die is tegen my; ende wie met my niet en vergadert, die verstroyt☞.

24

Wanneer de onreyne geest van den Mensche uyt-vaert, + so door-wandelt hy dorre plaetsen, soeckt ruste, ende en vindtse niet; so spreeckt hy: Ick wil

wederom keeren in mijn huys, daer ick uyt gegaen ben.

25

Ende als hy komt, so vindt hy ’t met besemen gekeert, ende verciert.

26

Dan gaet hy henen, ende neemt seven geesten tot hem, die erger zijn dan hy selve: + ende wanneer sy daer in komen, woonen sy daer; ende het wort daer nae met den selven Mensche erger, dan te vooren.

27

Ende het geschiedde, doe Hy sulcx sprack, hief een wijf onder ’t volck hare stemme op, ende sprack tot Hem: Saligh is het lijf, dat u gedragen heeft; ende de borsten, die Ghy gesogen hebt!

28

Maer Hy sprack: + ☜Ia saligh zijn de gene, die het Woort Godts hooren ende bewaren☞☙.

IV.29

MAer het volck drongh daer toe; doe begon Hy, ende seyde: Dit is een quade aert; die begeert een teecken, ende haer en wort geen teecken gegeven, + dan alleen het teecken des Propheten Ione.

30

Want gelijck Ionas een teecken was den Niniviten; alsoo sal des Menschen Soon zijn desen geslachte.

31

De Koninginne van ’t Zuyden sal voort-treden voor ’t Oordeel, + met de lieden van dit geslacht, ende salse verdoemen: want sy quam van der Werelt eynden, om te hooren de wijsheyt Salomons; ende siet, hier is meer dan Salomon.

32

De lieden van Ninive sullen voort-treden voor’t Oordeel met dit geslacht, ende sullen ’t verdoemen: want sy deden boete nae de predicatie Ione; ende siet, + hier is meer dan Ionas.

33

Niemant en ontsteeckt een licht, + ende settet in een heymelijcke plaetse, oock niet onder eenen schepel; maer op den kandelaer: op dat, wie daer in-gaet, het licht sie.

34

Het ooge is des lichaems licht; + wanneer nu uw’ ooge eenvoudigh zijn sal, so is uw’ geheel lichaem licht; maer is’t dat uw’ ooge een schalck zijn sal, so is oock uw’ lichaem duyster.

35

Daerom siet toe, dat niet het licht in u duysternisse en zy.

36

Wanneer nu uw’ lichaem geheel licht is, dattet geen stuck van de duysternisse en heeft, so sal ’t geheel licht zijn, ende sal u verlichten, als een klaren blixem.

V.37

ENde doe Hy noch sprack, badt Hem een Phariseus, dat Hy met hem het middagh-mael ate. Ende Hy ginck in, ende settede Hem aen de tafel.

38

Doe dat de Phariseus sagh, + verwonderde hy hem, dat Hy Hem voor ’t eten niet gewasschen en hadde.

39

Maer de Heere sprack tot hem: + Ghy Phariseën reynigt het buytenste van de bekers ende schotelen; maer uw’ binnenste is vol van roof ende boosheyt.

40

Ghy sotten, meynt ghy, dattet binnen reyn zy, wanneer het buyten reyn is?

41

Doch geeft aelmoessen van ’t gene, dat voor handen is; siet, so is ’t u alles reyn.

42

Maer wee u Phariseën, + dat ghy vertiendt de munte ende ruyte, ende allerley moes-kruyt; ende * gaet voor-by het oordeel, ende de liefde Godts! dit soude men doen, ende gene niet laten.

43

Wee u Phariseën, + dat ghy geerne boven aen-sit in de Scholen, ende wilt gegroet zijn op de marckt!

44

Wee u Schrift-geleerden ende Phariseën, + ghy huychelaers, dat ghy zijt als de bedeckte doode graven, daer de lieden over loopen, ende en kennense niet!

45

Doe antwoordde een van de Schrift-geleerden, ende sprack tot Hem: Meester, met die woorden versmaedt Ghy ons oock.

46

Maer Hy sprack: + Ende wee oock u Schrift-geleerden! want ghy beladet de Menschen met ondraeglijcke lasten; ende ghy en roertse niet met eenen vinger aen.

47

Wee u! + want ghy bouwet der Propheten graven; maer uwe vaders hebbense gedoodt.

48

So betuygt ghy trouwens, ende bewilliget in uwer vaderen wercken: want sy dooddense, ende ghy bouwet hare graven.

49

Daerom spreeckt de Wijsheyt Godts: + Ick wil Propheten ende Apostelen tot haer senden; ende der-selven sullen sy sommige dooden, ende vervolgen:

50

Op dat ge-eyscht worde van dit geslacht aller Propheten bloet, dat vergoten is, sedert dat der Werelt gront geleyt is;

51

Van Abels bloet aen, + tot op het bloet * Zacharie, die om-quam tusschen den Altaer ende den Tempel. Ia Ick segge u: Het sal ge-eyscht worden van dit geslachte.

52

Wee u Schrift-geleerden! + want ghy hebt den sleutel der kennisse: ghy en komt ’er niet in, ende weert den genen, die daer in willen.

53

Ende doe Hy sulcx tot haer sprack, begonden de Schrift-geleerden ende Phariseën hart op Hem te dringen, ende Hem met menigerley vragen den mont te stoppen.

54

Ende loerden op Hem, ende sochten, of sy yet bejagen konden uyt sijnen mont, dat sy eene sake tot Hem hadden.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs