Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft ses deelen. I. Christus verantwoort sijne Iongeren, dat sy hadden ayren gepluckt op den Sabbath; als oock Hem selven, dat Hy een verdorde hant op den Sabbath hadde genesen. II. Verkiest twaelf Apostelen. III. Predikt van verscheyden poincten der saligheyt. IV. Verklaert insonderheyt, hoe men vrienden ende vyanden moet lief hebben. V. Stelt voor de gelijckenisse van eenen boom, ende sijne vruchten. VI. Besluyt sijne predicatie met eene nootwendige vermaninge. | |
I.1ENde het geschiedde op eenen Ga naar margenoota Achter-Sabbath, Ga naar margenoot+ dat Hy door ’t koorn ginck, ende sijne Iongeren Ga naar margenoot* pluckten ayren, ende aten, ende wrevense met de handen. | |
2Ende sommige der Phariseën spraken tot haer: Ga naar margenoot+ Waerom doet ghy, dat niet betamelijck en is te doen op de Sabbathen? | |
3Ende Iesus antwoordde, ende sprack tot haer: Ga naar margenoot++ En hebt ghy dat niet gelesen, wat David dede, doe hem hongerde, ende die met hem waren? | |
4Hoe dat hy ten Huyse Godts in-ginck, ende nam de Toon-brooden, ende at, ende gaf oock den genen, die met hem waren; Ga naar margenoot+ die nochtans niemant eten en dorste, dan alleen de Priesters. | |
6Ende het geschiedde op eenen anderen Sabbath, Ga naar margenoot+ dat Hy ginck in de Schole, ende leerde: ende daer was een Mensch, diens rechter-hant was verdort. | |
7Maer de Schrift-geleerden ende Phariseën namen Hem waer, of Hy oock genesen soude op den Sabbath; op dat sy eene sake tot Hem vonden. | |
8Maer Hy merckte hare gedachten, ende sprack tot den Mensch met de dorre hant: Staet op, ende treedt voort. Ende hy stont op, ende tradt daer henen. | |
9Doe sprack Iesus tot haer: Ick vrage u, Wat is betamelijck te doen op de Sabbathen, goet ofte quaet? het leven te behouden, ofte te verderven? | |
10Ende Hy saghse alle ront-om aen, ende sprack tot den Mensch: Streckt uwe hant uyt. Ende hy dede ’t: doe wiert hem sijne hant weder te recht gebracht, gesont als de andere. | |
11Maer sy wierden gantsch uyt-sinnigh, ende spraken te samen met malkanderen, wat sy Hem doen wilden. | |
II.12ENde het geschiedde tot dier tijt, Ga naar margenoot+ dat Hy ginck op eenen bergh, om te bidden; ende Hy bleef over nacht in ’t gebedt tot Godt. | |
13Ende doe ’t dagh wiert, Ga naar margenoot+ riep Hy sijne Iongeren, ende verkoos harer twaelve, dewelcke Hy oock Apostelen noemde: | |
14Simon, welcken Hy Petrum noemde, ende Andream sijnen broeder, Iacobum ende Iohannem, Philippum ende Bartholomeum, | |
15Mattheum ende Thomam, Iacobum Alphei soon, Simon genoemt Zelotes, | |
16Iudam Iacobs soon, ende Iudam Iscarioth den verrader. | |
III.17ENde Hy ginck af met haer, ende tradt op een pleyne in ’t velt, ende de hoop sijner Iongeren, ende een groote menighte des volcks, van alle ’t Ioodsche lant ende Ierusalem, ende Tyro ende Sidon, aen de Zee gelegen; | |
18Die daer gekomen waren om Hem te hooren, Ga naar margenoot+ ende dat sy genesen wierden van hare sieckten; ende die van onreyne geesten om-gedreven wierden, die wierden gesont. | |
19Ende alle het volck begeerde Hem aen te roeren; Ga naar margenoot+ want daer ginck kracht van Hem: ende Hy genasse alle. | |
20Ende Hy hief sijne oogen op over sijne Iongeren, ende sprack: Ga naar margenoot+ ☜Saligh zijt ghy armen; want het Rijck Godts is uwe. | |
21Saligh zijt ghy, ghy die hier hongert; want ghy sult versadigt worden. Saligh zijt ghy, ghy die hier weent; Ga naar margenoot+ want ghy sult lacchen. | |
22Saligh zijt ghy, Ga naar margenoot+ als u de Menschen haten, ende u af-scheyden, ende schelden u, ende verwerpen uwen naem, als eenen boos-ach- | |
[Folio 31v]
| |
tigen, om des Menschen Soons wille. | |
23Verheugt u als-dan, Ga naar margenoot+ ende huppelt; want siet, uwen loon is groot in den Hemel: des-gelijcken deden hare vaders oock den Propheten☞. Ga naar margenoot+ | |
24Maer daer en tegen wee u rijcken; Ga naar margenoot+ Ga naar margenoot* want ghy hebt uwen troost wegh. | |
25Wee u, ghy die vol zijt; want ghy sult hongeren: wee u, ghy die hier lacht; want ghy sult weenen ende huylen. Ga naar margenoot+ | |
26Wee u, wanneer alle-man wel van u spreeckt: des-gelijcken deden hare vaders oock den valschen Propheten. | |
IV.27MAer Ick segge u, Ga naar margenoot+ ghy die toe-hoort: ☜Hebt lief uwe vyanden; doet wel den genen, die u haten. | |
29Ende wie u slaet op d’eene wange, Ga naar margenoot+ dien biedt oock d’ andere; ende wie u den mantel neemt, dien en weert oock den rock niet. | |
30Wie u bidt, Ga naar margenoot+ dien geeft; ende wie u het uwe neemt, daer en eyscht ’et niet weder. | |
31Ende ☜gelijck ghy wilt, Ga naar margenoot+ dat u de lieden doen sullen, alsoo doet ghy haer oock☞. | |
32Ende is ’t dat ghy lief hebt, Ga naar margenoot+ die u lief hebben, wat danck hebt ghy daer af? want de sondaers hebben oock lief hare lief-hebbers. | |
33Ende wanneer ghy uwen wel-doenders wel-doet, wat danck hebt ghy daer af? want de sondaers doen dat selve oock. | |
34Ende wanneer ghy leent, Ga naar margenoot+ van dien ghy hopet weder te ontfangen, wat danck hebt ghy daer af? want de sondaers leenen den sondaren oock; op dat sy even-gelijck weder ontfangen. | |
35Maer veel meer hebt lief uwe Ga naar margenootb vyanden; doet wel, ende leent, dat ghy daer niet voor en hopet: so sal uwen loon groot zijn, ende ghy sult kinderen des Aller-hoogsten zijn; want Hy is goedertieren over de ondanckbare ende boosachtige. | |
37En Ga naar margenoot* oordeelt niet, so en wordt ghy niet geoordeelt: en verdoemt niet, so en wordt ghy niet verdoemt: vergeeft, so wort u vergeven. | |
38Ga naar margenoot+ Geeft, so wort u gegeven: een volle, gedruckte, geschudde, ende Ga naar margenoot++ over-vloedige mate sal men in uwen schoot geven: want effen met die mate, daer ghy mede metet, sal men u weder meten. | |
39Ende Hy seyde haer eene gelijckenisse: Ga naar margenoot+ Magh oock een blinde eenen blinden den wegh wijsen? en sullen sy niet alle beyde in den gracht vallen? | |
40Ga naar margenoot* De Ga naar margenootc Ionger en is niet boven sijnen Meester: wanneer de Ionger is als sijn Meester, so is hy vol-komen. | |
41Ga naar margenoot+ Maer wat siet ghy eenen splinter in uwes broeders ooge, ende den balck in uw’ ooge en wordt ghy niet gewaer? | |
42Oft, hoe kont ghy seggen tot uwen broeder: Houdt stille, broeder, ick wil den splinter uyt uw’ ooge trecken; ende ghy en siet selve den balck in uw’ ooge niet? ghy huychelaer, Ga naar margenoot+ treckt eerst den balck uyt uw’ ooge; ende besiet dan, dat ghy den splinter uyt uwes broeders ooge treckt☙. | |
V.43WAnt ’t en is geen goede boom, Ga naar margenoot+ die quade vrucht draegt; ende geen quade boom, die goede vrucht draegt. | |
44Een yegelijcke boom wort aen sijn eygen vrucht bekent: Ga naar margenoot+ want men en leest geene vijgen van de doornen; so en leest men oock geene druyven van de hagen. | |
45☜Een goet Mensch brengt wat goets voort uyt den goeden schat sijns herten; Ga naar margenoot+ ende een quaet Mensch brengt wat quaets voort uyt den quaden schat sijns herten: want waer af het herte vol is, Ga naar margenoot+ daer af gaet de mont over☞. | |
47Ga naar margenoot* Wie tot My komt, ende hoort mijne redenen, ende doetse, dien wil Ick u toonen, wien hy gelijck is. | |
48Hy is gelijck eenen Mensche, die een huys bouwde, ende groef diep, ende leyde den gront op de steen-rotse. Maer doe een water-vloet quam, doe sloegh de stroom tegen ’t huys aen, ende en mogt ’et niet bewegen: want het was op de steen-rotse gegrondt. | |
49Maer wie hoort, ende niet doet, die is gelijck eenen Mensche, die een huys bouwde op de aerde sonder gront; ende de stroom sloegh daer tegen aen, ende het viel terstont, ende dat huys kreegh een groote scheure. |
|