Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft vier deelen: I. Van Christi geboorte, ende hare openbaringe. II. Van sijne besnijdinge. III. Van sijne voor-stellinge in den Tempel, ende wat van Simeon ende Hanna geschiedt zy. IV. Hoe het kint Iesus verloren, ende in den Tempel weder zy gevonden geworden. | |
I.1Ga naar margenoot❧ ENde het geschiedde te dier tijt, datter een Gebodt van den Keyser Augusto uyt-ginck, dat de geheele Werelt Ga naar margenoota geschat wierde. | |
2Ende dese schattinge was de aller-eerste; ende geschiedde ter tijt, doe Cyrenius Lant-voogt in Syrien was. | |
3Ende alle-man ginck, dat hy hem liete schatten, een yegelijck in sijne stadt. | |
4Doe maeckte hem Ioseph oock op uyt Galilea, uyt de stadt Nazareth, in ’t Ioodsche lant, Ga naar margenoot+ tot de stadt Davids, die daer heet Beth-lehem; daerom, dat hy van den Huyse ende geslachte Davids was: | |
5Op dat hy hem liete schatten met Maria sijnen onder-trouwden wijve, die bevrucht was. | |
6Ende als sy aldaer waren, quam de tijt, dat sy baren soude. | |
7Ende sy baerde haren eersten Soon, Ga naar margenoot+ ende wondt Hem in windelen, ende leyde Hem in eene kribbe: want sy en hadden anders geene plaetse in de herberge. | |
8Ende daer waren herders in de selve contreye op ’t velt, by de hutten, die hoedden des nachts hare kudde. | |
9Ende siet, des Heeren Engel tradt tot haer, ende de klaerheyt des Heeren omscheense; ende sy vreesden seer. | |
10Ende de Engel sprack tot haer: ☜En vreest u niet; siet, ick verkondige u groote vreugde, die allen volcke geschieden sal. | |
11Want u is heden de Heylant geboren, welcke is, Christus de Heere in de stadt Davids☞. | |
12Ende dat hebt tot een teecken: Ghy sult het Kint vinden in windelen gewonden, ende in eene kribbe liggen. | |
13Ende terstont was daer by den Engel de menighte der Hemelscher heyr-scharen, die loofden Godt, Ga naar margenoot+ ende spraken: | |
14☜Eere zy Godt in de hooghte, ende vrede op Aerden, ende den Menschen een Ga naar margenootb wel-behagen☙☞! | |
15Ende doe de Engelen van haer ten Hemel voeren, spraken de herders onder malkanderen: Laet ons nu gaen nae Beth-lehem, ende sien de geschiedenisse, die daer geschiedt is, die ons de Heere kont gedaen heeft. | |
16Ende sy quamen haestelijck, ende vonden beyde Mariam ende Ioseph, daer toe het Kint in de Kribbe liggen. | |
17Ende doe sy ’t gesien hadden, verbreydden sy het woort, welck tot haer van dit Kint geseyt was. | |
18Ende alle, daer ’t voor quam, verwonderden haer over de reden, die haer de herders geseyt hadden. | |
19Maer Maria onthieldt alle dese woorden, ende over-leydese in haer herte. | |
20Ende de herders keerden wederom, presen ende loofden Godt over alles, dat sy gehoort ende gesien hadden; als dan tot haer geseyt was. | |
II.21Ga naar margenoot❧ ENde doe acht dagen om waren, Ga naar margenoot+ dat het Kint besneden wierde, Ga naar margenoot* doe wiert sijnen Naem genoemt, IESUS; welcke genoemt was van den Engel, eer hy in Moeders lichaem ontfangen wiert☙. | |
III.22Ga naar margenoot❧ ENde doe de dagen harer reyniginge Ga naar margenoot* nae de Wet Mosis quamen, brachten sy Hem te Ierusalem, op dat sy Hem voor-stelden den Heere: | |
23(Als dan geschreven staet in de Wet des Heeren: Ga naar margenoot+ ☜Al wat manlijck is, dat ten eersten de moeder breeckt, sal den Heere geheyligt heeten☞. | |
24Ende dat sy gaven het offer, Ga naar margenoot+ nae dien geseyt is in de Wet des Heeren, een paer tortel-duyven, ofte twee jonge duyven. | |
25Ende siet, een Mensch was te Ierusalem, met name Simeon, ende deselve Mensch was vroom ende Godt-vreesende, ende wachtede op den troost Israëls; Ga naar margenoot+ ende de heylige Geest was in hem. | |
[Folio 29r]
| |
26Ende hem was een antwoort geworden van den heyligen Geest, hy en soude den doot niet sien, hy hadde dan te vooren den Christum des Heeren gesien. | |
27Ende hy quam uyt bewegen des Geestes in den Tempel. Ende doe de Ouders het Kint Iesum in den Tempel brachten, dat sy voor Hem deden, als men plagh nae de Wet. | |
28Doe nam hy Hem op sijne armen, ende loofde Godt, ende sprack: | |
30Want mijne oogen hebben uwen Heylant gesien; | |
31Welcken Ghy bereydt hebt voor alle volckeren: | |
32Een Licht tot verlichtinge der Heydenen, Ga naar margenoot+ ende tot prijs uw’s volcks Israëls☞☙. | |
34Ende Simeon segendese, ende ende sprack tot Mariam sijne Moeder: ☜Siet, Ga naar margenoot+ dese wort geset tot eenen val ende op-standinge veler in Israël, ende tot een Ga naar margenoot* teecken, dien weder-sproken wort. | |
35Ende een sweert sal door uwe ziele dringen, op dat veler herten gedachten openbaer worden☞. | |
36Ende daer was eene Prophetersse Hanna, eene dochter Phanuëls, van ’t geslachte Aser; die was wel bedaegt, ende hadde geleeft seven jaer met haren man, nae haren maegdom: | |
37Ende was nu eene weduwe by vier-en-tachtentigh jaren, die en quam nimmer-meer van den Tempel, dienende Godt met vasten ende bidden dagh ende nacht. | |
38Deselve tradt oock daer toe, ter selver uyre, ende prees den Heere, ende sprack van Hem tot allen, Ga naar margenoot+ die op de verlossinge te Ierusalem wachteden. | |
39Ende doe sy ’t alles vol-eyndet hadden, nae de Wet des Heeren, keerden sy weder in Galileam, tot hare stadt Nazareth. | |
40Ende het Kint wies, Ga naar margenoot+ ende wiert sterck in den Geest, vol wijsheyt; ende Godts genade was by Hem☙. | |
IV.41Ga naar margenoot❧ ENde sijne Ouders gingen alle Ga naar margenoot* jaer nae Ierusalem op het Paesch-feest. | |
42Ende doe Hy twaelf jaren out was, gingen sy op nae Ierusalem, nae de gewoonte des Feestes. | |
43Ende doe de dagen vol-eyndt waren, ende sy weder t’ huys gingen, bleef het Kint Iesus te Ierusalem; ende sijne Ouders en wisten ’t niet. | |
44Maer sy meynden, Hy ware onder ’t geselschap: ende quamen eene dagh-reyse, ende sochten Hem onder de Magen ende bekenden. | |
45Ende doe sy Hem niet en vonden, gingen sy wederom nae Ierusalem, ende sochten Hem. | |
46Ende het geschiedde nae drie dagen, vonden sy Hem in den Tempel sitten, midden onder de Leeraers, dat Hy haer aen-hoorde, ende haer vraegde. | |
47Ende alle die Hem aen-hoorden, Ga naar margenoot+ verwonderden haer sijns verstants, ende sijner antwoort. | |
48Ende doe sy Hem sagen, ontsetteden sy haer; ende sijne Moeder sprack tot Hem: Mijn Soon, waerom hebt Ghy ons dat gedaen? siet, uwe vader ende ick hebben u met smerten gesocht. | |
49Ende Hy sprack tot haer: Wat is’t dat ghy my gesocht hebt? en weet ghy niet, Ga naar margenoot+ dat Ick zijn moet in ’t gene dat mijnes Vaders is? | |
50Ende sy en verstonden dat woort niet, dat Hy met haer sprack. | |
51Ende Hy ginck met haer af, ende quam tot Nazareth, ende was haer onderdanigh: ende sijne Moeder behieldt alle dese woorden in haer herte. | |
52Ende Iesus nam toe aen wijsheyt, Ga naar margenoot+ ouderdom, ende genade by Godt ende de Menschen☙. |
|