Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft seven deelen: I. Christus antwoordt den Phariseën op de vrage van de echt-scheydinge. II. Wil, dat men de kinderkens tot Hem sal laten komen, ende segentse. III. Beantwoordt de vrage van den wegh der eeuwige saligheyt; ende leert van ’t gevaer des bedriegelijcken rijckdoms. IV. Belooft den vol-standigen bekenners vergeldinge. V. Voor-seyt sijn lijden, doot ende verrijsenisse. VI. Antwoordt den kinderen Zebedei op haer versoeck; ende vermaent sijne Iongeren tot nederigheyt. VII. Maeckt den blinden Bartimeum siende.

I.1

ENde Hy maeckte Hem op, ⁺ ende quam van daer in de palen des Ioodschen lants, op gene zijde des Iordaens; ende het volck ginck weder-om met hoopen tot Hem: ende, gelijck sijne gewoonte was, leerde Hyse weder-om.

+ Matth. 19,1.

2

Ende de Phariseën traden tot Hem, ende vraegden Hem: Of een man hem scheyden mochte van sijn wijf? ende versochten Hem daer mede.

3

Maer Hy antwoordde, ende sprack: Wat heeft u Moses geboden?

4

Sy spraken: ⁺ Moses heeft toe-gelaten eenen scheyd-brief te schrijven, ende hem te scheyden.

+ Deut. 24,1. Matth. 5,31.

5

Iesus antwoordde, ⁺ ende sprack tot haer: Om uws herten hardigheyts wille heeft hy u soodanigh gebodt geschreven.

+ Matth. 19,8.

6

Maer van’t begin der creature, ⁺ heeftse Godt geschapen een Man ende wijf.

+ Gen. 1,27. Matth. 19,4.

7

☜Daerom sal de Mensch sijnen vader ende moeder verlaten, ⁺ ende sal sijnen wijve aen-hangen:

+ Gen. 2,24. 1 Cor. 6,16. Eph. 5,31.

8

Ende die twee sullen een vleesch zijn. So en zijn sy nu niet twee, maer een vleesch.

9

Wat dan Godt te samen gevoegt heeft, ⁺ dat en sal de Mensch niet scheyden☞.

+ 1 Cor. 7,10.

10

Ende in ’t huys vraegden Hem sijne Iongeren wederom van dat selve.

11

Ende Hy sprack tot haer: ⁺ Wie hem scheydt van sijn wijf, ende trouwt een ander, die doet overspel aen haer.

+ Matth. 5,32. cap. 19,9. Luc. 16,18. 1 Cor. 7,10.

12

Ende is ’t dat een wijf haer scheydt van haren man, ende trouwt eenen anderen, die doet overspel.

II.13

ENde sy brachten kinderkens tot Hem, ⁺ dat Hyse aen-roerde: maer de Iongeren bestraften de gene, diese droegen.

+ Matth. 19,13. Luc. 18,15.

14

Maer doe’t Iesus sagh, wiert Hy onwilligh, ende sprack tot haer: ☜Laet de kinderkens tot my komen, ende en weert haer niet; want sulcker is het Rijck Godts.

15

Voor-waer Ick segge u, ⁺ Wie het Rijck Godts niet en ontfangt, als een kindeken, die en sal daer niet in komen☞.

+ Matth. 18,3. cap. 19,14.

16

Ende Hy om-vinghse, ⁺ leyde de handen op haer, ende segendese.

+ Marc. 9,36.

III.17

ENde doe Hy uyt-gegaen was op den wegh, ⁺ liep ’er een voor uyt, knielde voor Hem, ende vraegde Hem: Goede Meester, wat sal ick doen, dat ick het eeuwige leven be-erve?

+ Matth. 19,16. Luc. 18,18.

18

Maer Iesus sprack tot hem: Wat heet ghy my goet? ☜niemant en is goet, dan de eenige Godt☞.

19

Ghy weet immers de geboden wel: ⁺ Ghy en sult geen overspel doen. Ghy en sult niet dooden. Ghy en sult niet stelen. Ghy en sult geen valsch getuygenisse spreken. Ghy en sult niemant bedriegen. Eert uwen vader ende moeder.

+ Exod. 20.12, etc. cap. 21,12. Deut. 5.17, etc. Rom. 13,9.

20

Maer hy antwoordde, ende sprack tot Hem: Meester, dat hebbe ick altemael gehouden van mijne jeugt af.

21

Ende Iesus sagh hem aen, ende hadde hem lief, ende sprack tot hem: ^a Een dinck ontbreeckt u; Gaet henen, verkoopt alles wat ghy hebt, ende geeft het den armen, so sult ghy eenen schat in den Hemel hebben; ende komt, ende volgt my nae, ^* ende neemt het kruys op u.

a Een dinck) dat is, het ontbreeckt u heel end’ al: want ghy wilt vroom zijn, ende nochtans uw’ goet niet verlaten om mijnent wille, noch met my lijden; daerom is Mammon gewisselijck uwe Godt, ende ghy hebt hem liever dan my.

* Matth. 10,38.

22

Maer hy wiert bedroeft over die reden, ende ginck treurigh wegh; want hy hadde vele goederen.

23

Ende Iesus sagh ront-om, ende sprack tot sijne Iongeren: ☜Hoe swaerlijck sullen de rijcke in ’t Rijck Godts komen☞!

24

Ende de Iongeren ontsetteden haer over sijne woorden. Maer Iesus antwoordde wederom, ende sprack tot haer: Lieve kinderen, ☜hoe swaerlijck is ’t, dat de gene, die haer betrouwen op rijckdom setten, in ’t Rijck Godts komen!

25

Het is lichter, dat een kemel door een naelden-ooge gae, dan dat een rijcke in ’t Rijck Godts kome☞.

26

Maer sy ontsetteden haer noch veel meer, ende spraken onder malkanderen: Wie kan dan saligh worden?

27

Maer Iesus saghse aen, ende sprack: By de Menschen is ’t onmogelijck, maer niet by Godt; ⁺ want ☜alle dingen zijn mogelijck by Godt☞.

+ Job 42,2. Jer. 32,17. Zach. 8,6. Luc. 1,37.

IV.28

^* DOe seyde Petrus tot Hem: Siet, wy hebben alles verlaten, ende zijn u nae-gevolgt.

* Matth. 4,20. cap. 19,27. Luc. 5,11. cap. 18,28.

29

Iesus antwoordde, ende sprack: ☜Voor-waer Ick segge u, Daer en is niemant, indien hy verlaet huys, ofte broeders, ofte susters, ofte vader, ofte moeder, ofte wijf, ofte kinderen, ofte ackers, om mijnent wille, ende om des Euangeliums wille,

30

Die niet hondert-vout en ontfangt,

[fol. 23v]

nu in desen tijt, huysen ende broeders, ende susters ende moeders, ende kinderen ende ackers, met ^b vervolgingen, ende in de toe-komende werelt het eeuwige leven.

b Vervolgingen) Wie gelooft, die moet vervolginge lijden, ende het al daer by op-setten: nochtans heeft hy genoegh, waer hy henen komt, daer vindt hy vader, moeder, broeders, goederen, meer dan hy oyt verlaten konde.

31

^* Maer vele sullen de laetste zijn, die de eerste zijn; ende de eerste zijn, die de laetste zijn☞.

* Matth. 19,30. cap. 20,16. Luc. 13,30.

V.32

⁺ ENde sy waren op den wegh, ende gingen op-waerts nae Ierusalem; ende Iesus ginck voor haer: ende sy ontsetteden haer, volgden Hem nae, ende vreesden haer. Ende Iesus nam de Twaelve weder tot Hem, ende begon haer te seggen, wat Hem over-komen soude:

+ Matth. 16,21. cap. 17,22. cap. 20,18. Marc. 8,31. cap. 9,31. Luc. 9,22. cap. 18,31.

33

☜Siet, wy gaen op nae Ierusalem, ende des Menschen Soon sal over-gelevert worden den Hoogen-priesters ende Schrift-geleerden; ende sy sullen Hem veroordeelen ter doot, ende over-leveren den Heydenen:

34

Die sullen Hem bespotten, ende geesselen, ende bespouwen, ende dooden: ende ten derden dage sal Hy weder op-staen☞.

VI.35

DOe gingen tot Hem Iacobus ende Iohannes, ⁺ de sonen Zebedei, ende spraken: Meester, wy willen, dat Ghy ons doet, wat wy bidden sullen.

+ Matth. 20,20.

36

Hy sprack tot haer: Wat wilt ghy, dat Ick u doe?

37

Sy spraken tot Hem: Geeft ons, dat wy sitten, d’ een tot uwe rechter-, ende d’ ander tot uwe slincker-hant, in uwe heerlijckheyt.

38

Maer Iesus sprack tot haer: Ghy en weet niet, wat ghy biddet. Kont ghy den kelck drincken, ⁺ dien Ick drincke; ende u laten doopen u met den doop, daer Ick mede gedoopt worde?

+ Matth. 20,22. Luc. 12,50.

39

Sy spraken tot Hem: Ia, wy konnen ’t wel. Maer Iesus sprack tot haer: Ghy sult wel den kelck drincken, dien Ick drincke; ende gedoopt worden met den doop, daer Ick mede gedoopt worde:

40

Maer te sitten tot mijne rechter- ende tot mijne slincker-hant, en staet by my niet u te geven, ⁺ maer den welcken het bereydt is.

+ Matth. 25,34.

41

Ende doe dat de Tien hoorden, ⁺ wierden sy onwilligh op Iacobum ende Iohannem.

+ Matth. 20,24.

42

Maer Iesus riepse, ende sprack tot haer: ⁺ ☜Ghy weet, dat de Wereltlijcke Vorsten heerschen, ende de Machtige onder haer hebben gewelt.

+ Matth. 20,25. Luc. 22,25.

43

Maer alsoo en sal ’t onder u niet zijn; ⁺ maer wie onder u groot wil worden, die sal uwe dienaer zijn.

+ 1 Petr. 5,3.

44

Ende wie onder u de voornaemste wil worden, die sal uwer aller knecht zijn.

45

Want oock des Menschen Soon en is niet gekomen, ⁺ dat Hy Hem dienen late; ⁺ maer dat Hy diene, ende geve sijn leven tot eene betalinge voor vele☞.

+ Joh. 13,14. Phil. 2,7.

+ Eph. 1,7. Col. 1,14. 1 Tim. 2,6. Tit. 2,14.

VII.46

ENde sy quamen tot Iericho; ende doen Hy uyt Iericho ginck, ⁺ Hy ende sijne Iongeren, ende een groot volck, doe sat een blinde, Bartimeus Timei soon, aen den wegh, ende bedelde.

+ Matth. 20,29. Luc. 18,35.

47

Ende doe hy hoorde, dattet Ie-sus van Nazareth was, begon hy te roepen, ende te seggen: Iesu, Ghy Soon Davids, ontfermt u mijner!

48

Ende vele bestraften hem, hy soude stil swijgen; maer hy riep veel meer: Ghy soon Davids, ontfermt u mijner!

49

Ende Iesus stont stil, ende liet hem roepen. Ende sy riepen den blinden, ende spraken tot hem: Hebt eenen goeden moet, staet op, Hy roept u.

50

Ende hy wierp sijn kleet van hem, stont op, ende quam tot Iesum.

51

Ende Iesus antwoordde, ende sprack tot hem: Wat wilt ghy, dat Ick u doen sal? de blinde sprack tot Hem: Rabboni, dat ick siende worde.

52

Ende Iesus sprack tot hem: Gaet henen, uw’ geloove heeft u geholpen. Ende terstont wiert hy siende, ende volgde Hem nae op den wegh.