Lutherse Bijbel (1648)

Het xij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Christus stelt de gelijckenisse van de Konincklijcke bruyloft voor. II. Beantwoordt der Phariseën vrage van den cijns-penninck. III. Spreeckt met de Sadduceën van de verrijsenisse der dooden. Ende IV met de Phariseën van ’t grootste gebodt in de Wet, ende van den Messia.

I.1

^❧ ENde Iesus antwoordde, ende sprack wederom door gelijckenissen tot haer, ende seyde:

❧ Euangelium op den 20 Son-dagh nae der H. Drievuldigheyt.

2

Het Hemel-rijck is gelijck eenen Koninck, ⁺ die sijnen sone een bruyloft maeckte.

+ Luc. 14,16. Apoc. 19.7, 9.

3

Ende sondt sijne knechten uyt, dat sy de gasten ter bruyloft riepen; ende sy en wilden niet komen.

4

Wederom sondt hy andere knechten uyt, ende sprack: Segt den gasten; Siet, mijn mael-tijt hebbe ick bereydt; mijne ossen, ende mijn mest-vee is geslachtet, ende alles bereydt; komet ter bruyloft.

5

Maer sy verachteden dat, ende gingen henen; d’ een op sijnen acker, de ander tot sijne handteringe.

6

Maer sommige grepen sijne knechten, versmaedden ende dooddense.

7

Doe dat de Koninck hoorde, wiert hy toornigh, ende sondt sijn heyr uyt, ende vernielde dese moordenaers, ende stack hare stadt aen.

8

Doe sprack hy tot sijne knechten: De bruyloft is wel bereydt; maer de gasten en waren ’t niet weerdigh.

[fol. 13r]

9

Daerom gaet henen op de straten, ende noodet tot de bruyloft, wien ghy vindet.

10

Ende de knechten gingen uyt op de straten, ende brachten te samen, wien sy vonden, quade ende goede; ende de tafelen wierden alle vol.

11

Doe ginck de Koninck daer in, om de gasten te besien; ende sagh aldaer eenen Mensche, die geen ^a bruylofts-kleet aen en hadde;

a Bruylofts-kleet) is het geloove; want het Euangelium verwerpt de werck-heyligen; ende neemt de geloovigen aen.

12

Ende sprack tot hem: Vrient, hoe zijt ghy hier in gekomen, ende en hebt doch geen bruylofts-kleet aen? maer hy verstomde.

13

Doe sprack de Koninck tot sijne dienaers: Bindet hem handen ende voeten, ⁺ ende werpet hem in de uyterste duysternisse; daer sal zijn huylinge ende knersinge der tanden.

+ Matth. 8,12. cap. 13,42. cap. 24,51. cap. 25,30. Luc. 13,28.

14

Want ☜vele zijnder geroepen; ⁺ maer weynigh zijnder uyt-verkoren☞☙.

+ Matth. 20,16.

II.15

^❧ DOe gingen de Phariseën henen, ende hielden eenen raet, hoe sy Hem vangen mochten in sijne reden. ⁺

❧ Euangelium op den 23 Son-dagh nae der H. Drie-vuldigheyt.

+ Marc. 12,13. Luc. 20,20.

16

Ende sonden tot Hem hare Iongeren met Herodis dienaers, ende spraken: Meester, wy weten, dat Ghy waerachtigh zijt, ende den wegh Godts recht leert; ende Ghy en vraegt nae niemant: want Ghy en acht het aen-sien der Menschen niet.

17

Daerom segt ons; Wat dunct u? Is ’t recht, dat men den Keyser cijns geve, ofte niet?

18

Doe nu Iesus hare schalckheyt merckte, sprack Hy: Ghy huychelaers, wat versoeckt ghy my?

19

Toont my de cijns-munte. Ende sy langden Hem eenen penninck.

20

Ende Hy sprack tot haer: Wiens is dat beelt, ende de op-schrift?

21

Sy spraken tot Hem: Des Keysers. Doe sprack Hy tot haer: ☜So gevet den Keyser, ⁺ wat des Keysers is; ende Gode, wat Godts is☞.

+ Matt. 17,25. Rom. 13,7.

22

Doe sy dat hoorden, verwonderden sy haer, ende verlieten Hem, ende gingen wegh☙.

III.23

OP den selven dagh traden tot Hem de Sadduceën, ⁺ die daer houden, datter geene op-standinge en zy; ende vraegden Hem,

+ Marc. 12,18. Luc. 20,27. Act. 23,8.

24

Ende spraken: ⁺ Meester, Moses heeft geseyt, Is ’t datter yemant sterft, ende en heeft geene kinderen; so sal sijn broeder sijn wijf trouwen, ende sijnen broeder zaet verwecken.

+ Deut. 25,5.

25

Nu zijnder by ons seven broeders geweest: d’eerste trouwde, ende sterf; ende dewijle hy geen zaet en hadde, so liet hy sijn wijf sijnen broeder nae.

26

Des-gelijcks de tweede, ende de derde, tot den sevensten toe.

27

Ten laetsten nae allen sterf oock het wijf.

28

Nu in de op-standinge, wiens wijf sal sy zijn onder die seven? sy hebbense immers alle gehadt.

29

Maer Iesus antwoordde, ende sprack tot haer: Ghy dwaelt, ende en weet de Schrift niet, noch de kracht Godts.

30

In de op-standinge en sullen sy niet trouwen, noch ten houwelijck uyt-gegeven worden; maer sy zijn gelijck als de Engelen Godts in den Hemel.

31

Maer en hebt ghy niet gelesen van de op-standinge der dooden, dat u van Godt geseyt is, daer Hy spreeckt:

32

☜Ick ben de Godt Abrahams, ⁺ ende de Godt Isaacs, ende de Godt Iacobs? maer Godt en is niet een Godt der dooden, maer der levendig☞.

+ Exod. 3,6.

33

Ende doe het volck sulcx hoorde, ⁺ ontsetteden sy haer over sijne leere.

+ Matth. 7,28.

IV.34

^❧ DOe nu de Phariseën hoorden, ⁺ dat Hy den Sadduceën den mont gestopt hadde, vergaderden sy haer.

❧ Euangelium op den 18 Son-dagh nae der H. Drie-vuldigheyt.

+ Marc. 12, 28.

35

Ende een onder haer, ⁺ een Schriftgeleerde, versochte Hem, ende sprack:

+ Luc. 10,25.

36

Meester, welck is het voornaemste gebodt in de Wet?

37

Maer Iesus seyde tot hem: ⁺ ☜Ghy sult Godt uwen Heere lief hebben van gantscher herten, van gantscher ziele, van gantschen gemoede.

+ Deut. 6.4, etc. cap. 10,12. cap. 30,6. Luc. 10,27.

38

Dit is het voor-naemste ende grootste gebodt.

39

Het tweede is desen gelijck: ⁺ Ghy sult uwen Naesten lief hebben, als u selven.

+ Lev. 19,18. Marc. 12,31. Rom. 13,9. Gal. 5,14. Iac. 2,8.

40

In dese twee geboden hangt de geheele Wet, ende de Propheten☞.

41

Doe nu de Phariseën by malkanderen waren, ⁺ vraegde haer Iesus,

+ Marc. 12,35. Luc. 20,41.

42

Ende sprack: Hoe dunckt u van Christo? wiens Soon is Hy? Sy seyden: Davids.

43

Hy sprack tot haer: Hoe noemt Hem dan David in den Geest eenen Heere? daer hy seyt:

44

☜De Heere heeft geseyt tot mijnen Heere; ⁺ Set u tot mijne rechter-hant, tot dat Ick uwe vyanden legge tot een voet-banck uwer voeten☞.

+ Psal. 110,1. Act. 2,34. 1 Cor. 15,25. Ebr. 1,13. cap. 10,13.

45

Nae-dien Hem nu David eenen Heere noemt, hoe is Hy dan syn Soon?

46

Ende niemant en konde Hem een woort antwoorden; ende niemant en dorste Hem oock van dien dage aen meer vragen☙.