Lutherse Bijbel (1648)

Het xx. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Iesus vergelijckt het Hemel-rijck by eenen wijn-bergh. II. Reyst uyt Galilea nae Ierusalem, ende voor-seyt onder-wegen sijn lijden, doot ende verrijsenisse. III. Antwoordt de moeder der kinderen Zebedei op hare begeerte. IV. Waerschouwt de Apostelen voor eer-gierigheyt. V. Maeckt twee blinden siende.

I.1

^❧ HEt Hemel-rijck is gelijck eenen Huys-vader, die des morgens vroegh uyt-ginck, om arbeyders te hueren in sijnen wijn-bergh.

❧ Euangelium op den Son-dagh Septua-gesima.

2

Ende doe hy met de arbeyders eens wiert, om eenen penninck tot dagh-loon, sondt hyse in sijnen wijn-bergh.

3

Ende hy ginck uyt ontrent de derde uyre, ende sagh andere op de marckt ledigh staen;

4

Ende sprack tot haer: Gaet ghy oock henen in den wijn-bergh; ick wil u geven wat recht is. Ende sy gingen henen.

5

Wederom ginck hy uyt ontrent de seste ende negenste uyre, ende dede desgelijcx.

6

Maer ontrent de elfste uyre ginck hy uyt, ende vondt andere ledigh staen, ende sprack tot haer: Wat staet ghy hier den geheelen dagh ledigh?

7

Sy spraken tot hem: Niemant en heeft ons gehuert. Hy sprack tot haer: Gaet ghy oock henen in den wijn-bergh ende wat recht zijn sal, sal u geworden.

8

Doe ’t nu avont wiert, sprack de Heere des wijn-berghs tot sijnen Rent-meester: Roept de arbeyders, ende geeft haer den loon; ende begint van de laetste tot de eerste.

9

Doe quamen die ontrent de elfste uyre gehuert waren, ende een yegelijck ontfingh sijnen penninck.

10

Doe nu de eerste quamen, meynden sy, sy souden meer ontfangen; ende sy ontfingen oock een yegelijck sijnen penninck.

11

Ende doe sy dien ontfingen, murmureerden sy tegen den Huys-vader,

12

Ende spraken: Dese laetste en hebben maer een uyre gearbeydt, ende ghy hebtse ons gelijck gemaeckt, wy die des daegs last ende de hitte gedragen hebben.

13

Maer hy antwoordde, ende sprack tot eenen onder haer: Myn vrient, ick en doe u geen onrecht. En zyt ghy niet met my eens geworden om eenen penninck?

14

Neemt wat uwe is, ende gaet henen. Maer ick wil desen laetsten geven, gelijck als u.

15

Oft en hebbe ick geene macht te doen, wat ick wil, met het mijne? Siet ghy daerom scheel, dat ick soo goedertieren ben?

16

☜Alsoo sullen de laetste de eerste, ⁺ ende de eerste de laetste zijn: ^* want vele zijnder geroepen, maer weynigh zijnder uyt-verkoren☞☙.

+ Matth. 19,30. Marc. 10,31. Muc. 13,30.

* Matth. 22,14.

II.17

ENde Hy trock op nae Ierusalem, ⁺ ende nam tot Hem de twaelf Iongeren by-sonder op den wegh, ende sprack tot haer:

+ Marc. 10,22. Muc. 18,31. cap. 24,7.

18

Siet, wy trecken op nae Ierusalem, ende des Menschen Soon sal den Hoogen-priesteren ende Schrift-geleerden over-gelevert worden: ende sy sullen Hem veroordeelen ter doot.

19

Ende sullen Hem over-leveren den Heydenen, ⁺ om te bespotten, ende te geesselen, ende te kruycigen; ende ten derden dage sal Hy weder op-staen.

+ Matth. 27,2. Luc. 23,1. Ioh. 18.28, 31, 35. Act. 3,13.

III.20

^❧ DOe tradt tot Hem de moeder der kinderen Zebedei met hare sonen, viel voor Hem neder, ⁺ ende badt wat van Hem.

❧ Euangelium op den dagh des Apostels Iacobi.

+ Marc. 10,35.

21

Ende Hy sprack tot haer: Wat wilt ghy? sy sprack tot Hem: Laet dese mijne twee sonen sitten in uw’ Rijck, den eenen tot uwe rechter-, ende den anderen tot uwe slincker-hant.

22

Maer Iesus antwoordde, ende sprack: ⁺ Ghy en weet niet wat ghy biddet. Kont ghy den ^a kelck drincken, dien Ick drincken sal; ende u doopen laten met den doop, ^* daer Ick mede gedoopt worde? Sy spraken tot Hem: Ia, wel.

+ Rom. 8,26.

a Den kelck) dat is, lijden: maer het vleesch wil altoos heerlijck worden, eer het gekruyst wort; ende verhoogt worden, eer het vernedert wort.

* Luc. 12,50.

23

Ende Hy sprack tot haer: Mijnen

[fol. 12r]

kelck sult ghy wel drincken; ende met den doop, daer Ick mede gedoopt worde, sult ghy gedoopt worden: maer het sitten tot mijne rechter- ende slincker-hant te geven, ⁺ en staet by my niet; maer dien het bereydt is van mijnen Vader.

+ Matth. 25,34.

IV.24

DOe dat de Tien hoorden, wierden sy onwilligh over de twee broeders.

25

Maer Iesus riepse tot Hem, ⁺ ende sprack: ☜Ghy weet, dat de wereltlijcke Vorsten heerschen, ende de Over-heeren hebben gewelt.

+ Marc. 10,41. Luc. 22,25.

26

Alsoo en sal ’t onder u niet zijn; ⁺ maer so yemant onder u wil geweldigh zijn, die zy uwe dienaer.

+ 1 Petr. 5,3.

27

Ende so wie daer wil de voornaemste zijn, ⁺ die zy uwe knecht.

+ Matth. 23,12. Marc. 9,35. cap. 10,43.

28

Gelijck als des Menschen Soon niet en is gekomen, ⁺ dat Hy Hem dienen late; maer dat Hy diene, ^* ende geve sijn leven tot eene verlossinge voor vele☞☙.

+ Luc. 22,27. Joh. 13,14. Phil. 2,7.

* Eph. 1,7. 1 Tim. 2,6. Tit. 2,14. 1 Petr. 1, 19.

V.29

⁺ ENde doe sy van Iericho uyttrocken, volgde Hem veel volcks nae.

+ Marc. 10,46. Luc. 18,35.

30

Ende siet, twee blinde saten aen den wegh: ende doe sy hoorden, dat Iesus voor-by ginck, riepen sy, ende spraken: Och Heere, Ghy Soon Davids, ontfermt u onser!

31

Maer het volck bestraftese, dat sy swijgen souden; maer sy riepen veel meer, ende spraken: Och Heere, Ghy Soon Davids, ontfermt u onser!

32

Ende Iesus stont stille, ende riepse ende sprack: Wat wilt ghy, dat Ick u doen sal?

33

Sy spraken tot Hem: Heere, dat onse oogen op-gedaen worden.

34

Ende het jammerde Iesum, ende Hy roerde hare oogen aen: ende terstont wierden hare oogen weder siende. Ende sy volgden Hem nae.