Lutherse Bijbel (1648)

Het xviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Christus onder-richt sijne Apostelen, wie de grootste zy in ’t Hemel-rijck. II. Leert, met wat ordre men bestraffen sal den broeder, die tegen ons sondigt. III. Petri gespreck met Christo van de broederlijcke versoeninge.

I.1

⁺ TE dier selver uyre traden de Iongeren tot Iesum, ⁺ ende spraken: Wie is doch de grootste in het Hemel-rijck?

+ ☙Euangelium op den dagh van den Eerts-Engel Michaël.

+ Marc. 9,34. Luc. 9,46. cap. 22,24.

2

Iesus riep een kint tot Hem, ende stelde dat midden onder haer;

3

Ende sprack: Voor-waer Ick segge u, ⁺ ☜’t En zy dan, dat ghy u om-keert, ende wordet als de kinderen, so en sult ghy in ’t Hemel-rijck niet komen☞.

+ Matth. 19,14. 1 Cor. 14,20. 1 Petr. 2,2.

4

Wie nu hem selven vernedert, ⁺ gelijck dit kint, die is de grootste in ’t Hemel-rijck.

+ 1 Petr. 5,6.

5

Ende wie sulck een kint aen-neemt in mijnen Name, ⁺ die neemt My aen:

+ Matth. 10,40. Marc. 9,37. Luc. 9,48. Ioh. 13,20.

6

^* Maer wie een van dese minste, die aen My gelooven, ergert, dien ware ’t beter, dat een meulen-steen aen sijnen hals gehangen wierde, ende hy verdroncken wierde in de Zee, daer sy op ’t diepste is.

* Marc. 9,42. Luc. 17.1, 2.

7

Wee der Werelt, ⁺ der ergernisse halven! daer moet wel ergernisse komen; doch wee dien Mensche, ⁺ door welcken d’ergernisse komt!

+ 1 Cor. 11,19.

+ Matth. 26,24. Act. 2,23. cap. 4.27, 28.

8

Indien dan uwe hant, ⁺ ofte uwe voet u ergert, so houwt hem af, ende werpt hem van u: het is u beter, dat ghy tot het leven lam ofte kreupel in-gaet; dan dat ghy twee handen, ofte twee voeten hebt, ende wordt in ’t eeuwige vyer geworpen.

+ Deut. 13,6. Matth. 5.29, 30. Marc. 9,43.

9

Ende indien uw’ooge u ergert, so treckt ’et uyt, ende werpt ’et van u: het is u beter, dat ghy een-oogigh tot het leven in-gaet; dan dat ghy twee oogen hebt, ende wordt in het helsche vyer geworpen.

10

Siet toe, dat ghy niemant van dese kleyne en veracht; want Ick segge u: Hare Engelen in den Hemel sien altijt het aengesicht mijns Vaders in den Hemel☙.

11

☜Want des Menschen Soon is gekomen, ⁺ om saligh te maken dat verloren is☞.

+ Luc. 19,10.

12

Wat dunckt u? wanneer eenigh Mensche hondert schapen hadde, ⁺ ende een van deselve verdwaelde; en laet hy niet de negen-en-tnegentigh op de bergen, gaet henen, ende soeckt het verdwaelde?

+ Luc. 15,4.

13

Ende indien ’t gebeurt, dat hy ’t vindt; voor-waer Ick segge u, hy verblijdt hem meer daer over, dan over de negen-en-tnegentigh, die niet verdwaelt en zijn.

14

Alsoo en is ’t oock voor uwen Vader in den Hemel de wille niet, datter yemant van dese kleyne verloren worde.

II.15

☜MAer sondigt uwe broeder aen u, ⁺ so gaet henen, ende bestraft hem tusschen u ende hem alleen: hoort hy u, ⁺ so hebt ghy uwen broeder gewonnen.

+ Lev. 19,17. Prov. 17,10. Luc. 17,3. Gal. 6,1.

+ 1 Cor. 9,19. Iac. 5.19, 20.

16

Hoort hy u niet, so neemt noch een ofte twee tot u; ⁺ op dat alle sake bestae in den mont van twee ofte drie getuygen.

+ Num. 35,30. Deut. 17,6. cap. 19,15. Ioh. 8,17. 2 Cor. 13,1. Ebr. 10,28.

17

Hoort hy die niet, ⁺ so segt het der Gemeynte; hoort hy de Gemeynte niet, ⁺ so houdt hem als een Heyden ende tollenaer.

+ 2 Thess. 3,14.

+ 1 Cor. 5,9.

18

Voor-waer Ick segge u: ⁺ Wat ghy op der aerden binden sult, sal oock in den Hemel gebonden zijn; ende wat ghy op der aerden ontbinden sult, sal oock in den Hemel ontbonden zijn.

+ Matth. 16,19. Ioh. 20,23.

19

Voorder segge Ick u, Is ’t datter twee onder u eens worden op Aerden, waerom dat het is, dat sy bidden willen, dat sal haer geschieden van mijnen Vader in den Hemel.

20

Want waer twee ofte drie vergadert zijn ^a in mijnen Name, daer ben Ick midden onder haer☞.

a Mijnen Name) Uyt mijn bevel, ende my ter eeren; so gaet ’et oock alles wel voort.

III.21

^* DOe tradt Petrus tot Hem, ende sprack: Heere, hoe dickwils moet ick dan mijnen broeder, die aen my sondigt, vergeven? is ’t genoegh seven-mael?

* Luc. 17,4.

22

Iesus sprack tot hem: Ick en

[fol. 11 r]

segge u niet seven-mael, ⁺ maer tseventigh-mael seven-mael.

+ Matth. 6,14. Marc. 11,25. Col. 3,13.

23

^❧ Daerom is het Hemel-rijck gelijck eenen Koninck, die met sijne knechten rekenen wilde.

❧ Euangelium op den 22 Son-dagh nae der H. Drievuldigheyt.

24

Ende als hy begon te rekenen, quam daer een voor hem, die was hem tien duysent pont schuldigh.

25

Doe hy ’t nu niet en hadde te betalen, ⁺ hiet de Heere verkoopen hem, ende sijn wijf, ende sijne kinderen, ende al wat hy hadde, ende betalen.

+ Matth. 5,25.

26

Doe viel de knecht neder, ende badt hem aen, ende sprack: Heere, hebt gedult met my! ick wil ’t u altemael betalen.

27

Doe jammerde den Heere desselven knechts, ende liet hem los; ende de schuldt scholdt hy hem oock quijt.

28

Doe ginck deselve knecht uyt, ende vandt eenen van sijne mede-knechten, die was hem hondert penningen schuldigh: ende hy greep hem aen, ende vattede hem by de kele, ende sprack: Betaelt my, wat ghy my schuldigh zijt.

29

Doe viel sijn mede-knecht neder, ende badt hem, ende sprack: Hebt gedult met my! ick wil ’t u altemael betalen.

30

Doch hy en wilde niet; maer ginck henen, ende wierp hem in de gevanckenisse, tot dat hy betaelde, wat hy schuldigh was.

31

Maer doe sijne mede-knechten sulcx sagen, wierden sy seer bedroeft, ende quamen, ende brachten voor haren Heere al watter geschiedt was.

32

Doen ontboodt hem sijn Heere voor hem, ende sprack tot hem: Ghy schalckachtige knecht! alle dese schult hebbe ick u quijt gescholden, dewijle ghy my baedt.

33

En soudt ghy u dan oock niet ontfermen over uwen mede-knecht, gelijck ick my over u ontfermt hebbe?

34

Ende sijn Heere wiert toornigh, ende leverde hem den pijnigers over, tot dat hy betaelde, al wat hy hem schuldigh was.

35

☜Alsoo sal u mijn Hemelsche Vader oock doen, ⁺ is ’t dat ghy niet en vergeeft van uwer herten, een yegelijck sijnen broeder sijne feylen☞☙.

+ Matth. 6,14. Marc. 11,26. Jac. 2,13.