Lutherse Bijbel (1648)

Het xiiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. D’onhoofdinge van Iohannes den Dooper. II. Christus spijst vijf duysent mannen met vijf brooden ende twee visschen. III. Der Iongeren gevaerlijcke scheep-vaert by nachte. IV. Christi wonder-wercken in ’t lant Genezareth.

I.1

Te dier tijt quam het gerucht van Iesu voor den ^a Vier-vorst Herodes. ⁺

a Vier-vorst) Iudea met het gene, dat daer-toe behoorde, was in vier Heerschappyen gedeelt: dieshalven men dese Heeren Tetrarchas; dat is, Vier-vorsten noemde.

+ Marc. 6,14. Luc. 9,7.

2

Ende hy sprack tot sijnen knechten: Dese is Iohannes de Dooper; hy is van den dooden op-gestaen, daerom doet hy sulcke daden.

3

^* Want Herodes hadde Iohannem gevangen, gebonden, ende in de gevanckenisse geleyt, van wegen Herodias, sijns broeders Philippi wijf.

* Marc. 6,17. Luc. 6.19, 20.

4

Want Iohannes hadde tot hem geseyt: ⁺ ’t En is niet recht, dat ghyse hebt.

+ Lev. 18,16.

5

Ende hy hadde hem geerne gedoodt, ⁺ maer hy vreesde het volck; want sy hielden hem voor een Propheet.

+ Matth. 21,26

6

Als nu Herodes sijnen geboorts-dagh hieldt, ⁺ doe danste de dochter van Herodias voor hen; ende dat behaegde Herodi wel:

+ Marc. 6,21.

7

Daerom beloofde hy haer met een eedt, hy wilde haer geven, wat sy eyschen soude.

8

Ende als sy te vooren van hare moeder onder-richt was, sprack sy: Geeft my hier in een schotel het hooft Iohannis des Doopers.

9

Ende de Koninck wiert treurigh: doch om des eedts wille, ende der gener die met hem aen de tafel saten, beval hy ’t haer te geven.

10

Ende sandt henen, ende onthoofde Iohannem in de gevanckenisse.

11

Ende sijn hooft wiert gebracht in een schotel, ende den meysken gegeven; ende sy bracht het harer moeder.

12

Doe quamen sijne Iongeren, ende namen sijn lichaem, ende begroeven ’t; ende quamen, ende verkondigden dat Iesu.

II.13

DOe dat Iesus hoorde, ⁺ weeck Hy van daer te schepe, in eene woestijne alleen. Ende doe het volck dat hoorde, volgde het Hem nae te voet uyt de steden.

+ Marc. 6,31. Luc. 9,10.

14

Ende Iesus ginck uyt, ⁺ ende sagh het groote volck; ende Hem jammerde der selver, ende genas hare krancken.

+ Ioh. 6,5.

15

Des avonts nu traden sijne Iongeren tot Hem, ⁺ ende spraken: Dit is eene woestijne, ende de nacht komt aen; laet het volck van u, dat sy henen gaen in de vlecken, ende haer spijse koopen.

+ Marc. 6,35. Luc. 9,12.

[fol. 9r]

16

Maer Iesus sprack tot haer: ⁺ ’t En is niet van noode, dat sy henen gaen; geeft ghy haer te eten.

+ Marc. 6,38. Luc. 9,13. Joh. 6,5.

17

Sy spraken: Wy en hebben hier niet dan vijf brooden, ende twee visschen.

18

Ende Hy sprack: Brengtse my hier.

19

Ende hy hiet het volck neder sitten op het gras; ende nam de vijf brooden, ende de twee visschen, sagh opwaerts nae den Hemel, ende danckte, ende brackse; ende gaf de brooden den Iongeren, ende de Iongeren gavense den volcke.

20

Ende sy aten alle, ende wierden versadigt; ende sy namen op, wat daer over-bleef van de brocken, twaelf korven vol.

21

Die nu gegeten hadden, dier waren by vijf duysent mannen, sonder de wijven ende kinderen.

III.22

ENde terstont dreef Iesus sijne Iongeren, ⁺ dat sy in ’t schip traden, ende voor Hem over voeren, tot dat Hy het volck van Hem liete.

+ Marc. 6,55. Joh. 6,15.

23

Ende doe Hy ’t volck van Hem gelaten hadde, klam Hy op eenen bergh alleen, om te bidden: ende des avonts was Hy aldaer alleen.

24

Ende het schip was al-reede midden op de Zee, ende leedt noot van de baren; want de wint was haer tegen.

25

Maer in de vierde ^b nacht-wake quam Iesus tot haer, ende ginck op de Zee.

b Den nacht deelde men eertijts in vier waken; daervan elck drie uyren hadde.

26

Ende doe Hem de Iongeren sagen op de Zee gaen, verschrickten sy, ende spraken: Het is een spoocksel! ende schreeuwden van vreese.

27

Maer terstont sprack Iesus met haer, ende seyde: Hebt eenen goeden moet, Ick ben ’t; en vreest niet.

28

Maer Petrus antwoordde Hem, ende sprack: Heere, zijt Ghy ’t; so heet my tot u komen op ’t water.

29

Ende Hy sprack: Komt. Ende Petrus tradt uyt het schip, ende ginck op ’t water, dat hy tot Iesum quame.

30

Maer hy sagh eenen stercken wint, doe verschrickte hy, ende begon te sincken, riep ende sprack: Heere, helpt my!

31

Ende Iesus reyckte terstont de hant uyt, ende greep hem, ende sprack tot hem: ô ghy kleyn-geloovige! waer-om twijfelt ghy?

32

Ende sy traden in ’t schip, ende de wint ginck liggen.

33

Die nu in ’t schip waren, quamen ende vielen voor Hem neder, ende spraken: ⁺ Ghy zijt voor-waer Godts Soon.

+ Marc. 6,35.

IV.34

ENde sy voeren over, ende quamen in ’t lant Genezareth.

35

Ende als de lieden van deselve plaetse Hem gewaer wierden, schickten sy uyt in ’t gantsche lant ront-om, ende brachten allerley ongesonde tot Hem;

36

Ende baden Hem, ⁺ Dat sy slechts den soom sijns kleets aen-roeren mochten: ende alle die daer aen roerden, wierden gesont.

+ Matth. 9,21. Marc. 3,10. Luc. 6,19.