Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Christus verkiest twaelf Apostelen, der welcker namen verhaelt worden. II. Sendt deselve uyt, om den Ioden te prediken, met by-gevoegde onder-richtinge, hoe sy haer dragen sullen. III. Voor-seyt hen hare swarigheden, ende troostse daer tegen.

I.1

ENde Hy riep sijne twaelf Iongeren tot Hem, ⁺ ende gaf hen macht over de onreyne geesten, dat sy deselve uyt-dreven, ende geneesden allerley sieckte, ende allerley kranckheyt.

+ Marc. 3.13. Luc. 6,13. cap. 9,1. Act. 1,13.

2

De namen nu der twaelf Apostelen zijn dese: De eerste, Simon, genoemt Petrus, ende Andreas sijn broeder; Iacobus Zebedei soon, ende Iohannes sijn broeder.

3

Philippus ende Bartholomeus, Thomas, ende Mattheus de tollenaer, Iacobus Alphei soon; ^a Lebbeus, met den toe-naem Thaddeus.

a Lebbeus) is de vrome Iudas.

4

Simon van Cana, ende Iudas Iscarioth, die Hem verriedt.

II.5

DEse twaelf sondt Iesus uyt, geboodt haer, ende sprack: En gaet niet op der Heydenen wegh, ende en trecket niet in der Samaritanen steden;

6

Maer gaet henen tot de verlorene schapen uyt den huyse Israëls. ⁺

+ Matth. 9,36. Act. 3,26. cap. 13.26, 46.

7

Maer gaet ende prediket, ⁺ ende spreket: ☜Het Hemel-rijck is nae-by gekomen☞.

+ Matth. 3,2. cap. 4,17. Luc. 9,2.

8

Maket de krancken gesont, ⁺ reynigt de melaetsche; wecket de dooden op, drijft de Duyvelen uyt: ⁺ om niet hebt ghy’t ontfangen, om niet geeft het oock.

+ Luc. 10,9.

+ Act. 8.18,20.

9

Ghy en sult geen gout, ⁺ noch silver, noch koper in uwe gordelen ^b hebben:

+ Marc. 6,8. Luc. 9,3. cap. 22,35.

b Hebben) Dit heet hier hebben, gelijck de gierigaerts den Mammon hebben, dewelcke met het herte daer-aen hangen, ende sorgen; ’t welck het predik-ampt verhindert: maer ter noot ende ten gebruyck hadde Christus selfs gelt, buydel ende broot-korven.

10

Oock geen male tot den wegh; oock niet twee rocken, geene schoenen, oock geenen stock: want ☜^* een arbeyder is sijner spijse weerdigh☞.

* Lev. 19,13. Deut. 24,14. cap. 25,4. Luc. 10,7. 1 Cor. 9.4, 14. 1 Tim. 5,18.

11

⁺ Maer waer ghy in eene stadt oft vlecke gaet, daer onder-soeckt, Of yemant daer in zy, die des weerdigh is; ende by den selven blijft, tot dat ghy van daer treckt.

+ Marc. 6,10. Luc. 9,4. cap. 10.5, etc.

12

Maer als ghy in een huys gaet, so groet het selve:

13

Ende indien dat selve huys dies weerdigh is, so sal uwen vrede op haer komen; maer indien’t dies niet weerdigh en is, so sal uwen vrede hem weder tot u keeren.

14

⁺⁺ Ende indien u yemant niet aen-nemen en sal, noch uwe redenen hooren; so gaet uyt dat selve Huys ofte stadt, ^/ ende ^c schuddet het stof af van uwe voeten.

++ Marc. 6,11. Luc. 9,5. cap. 10,11.

/ Act. 13,51. cap. 18,6.

c Schuddet) Alsoo geheel en sult ghy niet van haer nemen, dat ghy oock haer stof van de schoenen schuddet: op dat sy erkennen, dat ghy niet uw’ profijt; maer hare saligheyt gesocht hebt.

15

Voor-waer, Ick segge u: Den lande van Sodoma ende Gomorra sal ’t verdragelijcker gaen in den dag des oordeels, dan sulcke stadt.

III.16

SIet, Ick sende u als schapen, midden onder de wolven: daerom ☜syt kloeck, als de slangen; ende sonder valscheyt, als de duyven☞.

17

^* Maer wacht u voor de Menschen; want sy sullen u over-leveren voor hare Raet-huysen, ende sullen u geesselen in hare Scholen.

* Matth. 24,9. Marc. 13,9. Luc. 21,12. Joh. 15,20. cap. 16,2. Act. 5,40. Apoc. 2,10.

18

⁺ Ende men sal u voor Vorsten ende Koningen leyden, om mijnent wille, tot een getuygenisse over haer, ende over de Heydenen.

+ Act. 24,1. cap. 25,4.

19

Wanneer sy u nu over-leveren sullen, ⁺ so en sorget niet, hoe ofte wat ghy spreken sult: want het sal u in die uyre gegeven worden, wat ghy spreken sult.

+ Marc. 13,11. Luc. 12,11. cap. 21.14, 15.

20

Want ghy en zijt niet, die daer spreket; maer uwes Vaders Geest is ’t, die door u spreeckt.

21

Maer d’ een broeder sal den anderen ter doot over-leveren, ⁺ ende de vader den soon; ende de kinderen sullen haer verheffen tegen hare ouders, endese ter doot helpen.

+ Luc. 21,16. Mich. 7.2, 5.

22

^// Ende ghy moet gehatet worden van alle-man, om mijns Naems wille: maer ☜wie tot den eynde toe vol-standigh blijft, die wort saligh☞.

// Matth. 24,13. Marc. 13,13. Luc. 21,19. Joh. 15.18, 19. Apoc. 2,10. cap. 3,10.

23

Maer wanneer sy u in d’ eene stadt vervolgen, so vliedet in eene andere: ^\ voor-waer, Ick segge u; Ghy en sult de

\ Matth. 2,13. cap. 4,12. cap. 12,15. Act. 8,1. cap. 9,25. cap. 14,6.

[fol. 6v]

steden Israëls ^d niet uyt-richten, tot dat des Menschen Soon komt.

d Niet uyt-richten) als of hy wilde seggen: Ick weet wel, dat sy u vervolgen sullen: want dit volck sal het Euangelium vervolgen, ende niet bekeert worden, tot het eynde der werelt toe.

24

^* De Ionger en is niet boven sijnen Meester, noch de knecht boven den Heere.

* Matth. 9,34. Luc. 6,40. Ioh. 13,16. cap. 15,20.

25

Het is den Ionger genoegh, dat hy zy als sijn Meester, ende de knecht als sijn Heere: hebben sy ⁺ den Huys-vader Beel-zebub geheeten, hoe veel te meer sullen sy sijne huys-genooten alsoo heeten?

+ Matth. 9.34. cap. 12,24. Marc. 3,22. Luc. 11,15. Ioh. 8,48.

26

⁺⁺ Daerom en vreest u niet voor haer: daer en is niet verborgen, dat ^/ niet openbaer en worde; ende niet heymelijcx, dat met niet en sal weten.

++ Ies. 8,12. Ier. 1,8.

/ Marc. 4,22. Luc. 8,17. cap. 12,2.

27

Wat Ick u segge in de duysternisse, dat segget in ’t licht; ende wat ghy hoort in ’t oore, dat predikt op de daken.

28

^// ☜Ende en vreest u niet voor de gene, die het lichaem dooden, ende de ziele niet en konnen dooden; maer vreest u veel meer voor Dien, die lichaem ende ziele verderven kan in de Helle☞.

// Luc. 12,4.

29

En koopt men niet twee musschen om eenen penningh? ⁺ nochtans en valt ’er geen van deselve op de aerde, sonder uwen Vader.

+ Luc. 12,6.

30

Maer nu zijn oock uwe hayren op ’t hooft alle getelt. ⁺

+ 1 Sam. 14,45. Luc. 21,18.

31

Daerom en vreest u niet; ghy zijt beter dan vele musschen.

32

Daerom, ⁺ ☜wie My bekent voor de Menschen, dien wil Ick bekennen voor mijnen Hemelschen vader.

+ Marc. 8,38. Luc. 9,26. cap. 12,8. 2 Tim. 2,12.

33

Maer wie My verloochent voor de Menschen, dien wil Ick oock verloochenen voor mijnen hemelschen Vader☞.

34

Ghy en sult niet meynen, ⁺ dat Ick gekomen zy, om vrede te senden op Aerden: Ick en ben niet gekomen om vrede te senden, maer het sweert.

+ Luc. 12,51.

35

Want Ick ben gekomen, ⁺ om den Mensch te verwecken tegen sijnen vader, ende de dochter tegen hare moeder, ende de snare tegen hare schoon-moeder.

+ Mich. 7,6.

36

Ende des Menschen vyanden sullen sijne eygen huys-genooten zijn. ⁺

+ Psal. 41,10. ende 55,13. Joh. 13,18.

37

Wie vader ofte moeder meer lief heeft, dan My, ⁺ die en is mijns niet weerdigh: ende wie soon ofte dochter meer lief heeft, dan My, die en is mijns niet weerdigh.

+ Luc. 14,26.

38

Ende ☜wie sijn kruys niet op hem en neemt, ⁺ ende My nae en volgt, die en is mijns niet weerdigh☞.

+ Matth. 16.24, 25. Marc. 8.34, etc. Luc. 9.23, etc. cap. 14,27.

39

^* Wie sijn leven vindt, die sal ’t verliesen; ende wie sijn leven verliest om mijnent wille, die sal ’t vinden.

* Ioh. 12,25.

40

Wie u aen-neemt, ⁺ die neemt My aen; ende wie My aen-neemt, die neemt Dien aen, die My gesonden heeft.

+ Luc. 10,16. Ioh. 13,20.

41

Wie eenen Propheet aen-neemt, ⁺ in eens Propheten name, die sal eens Propheten loon ontfangen: wie eenen Rechtveerdigen aen-neemt, in eens Rechtveerdigen name, die sal eens Rechtveerdigen loon ontfangen.

+ 1 Reg. 17,10. cap. 18,4. 2 Reg. 4,8.

42

Ende so wie eenen van dese aller-kleynste alleenlijck eenen beker kout [waters] te drincken geeft, ⁺ in eens Ion-gers name; voor-waer Ick segge u, ’t en sal hem niet ongeloont blijven.

+ Matth. 25,40. Marc. 9,41. Ebr. 6,10.