Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft seven deelen: I. Van sekeren melaetschen, welcken Christus reynigt. II. Van den Hooft-man te Capernaum en sijnen gichtigen knecht. III. Van Petri schoon-moeder. IV. Van sommige wonder-wercken Christi in ’t gemeyn. V. Van sommige, die Christum wilden nae-volgen. VI. Van de gevaerlijcke scheep-vaert Christi ende sijner Iongeren. VII. Van twee besetene Menschen, ende van de Gergesenen.

I.1

^❧ DOe Hy nu van den bergh af-ginck, volghde Hem veel volcx nae.

❧ Euangelium op den 3 Son-dagh nae de H. drie Koningen.

2

Ende siet, een melaetsche quam ende badt Hem aen, ⁺ ende sprack: Heere, ^a indien Ghy wilt, so kont Ghy my wel reynigen.

+ Marc. 1,40. Luc. 5,12.

a Indien Ghy wilt) Het geloove en weet niet, maer ’t betrouwt op Godts genade.

3

Ende Iesus streckte sijne hant uyt, roerde hem aen, ende sprack: Ick wil ’t doen, zijt gereynigt. Ende terstont wiert hy van sijne melaetscheyt reyn.

4

Ende Iesus sprack tot hem: Siet dat ghy ’t niemant en segt; maer gaet henen, ende toont u den Priester: ende offert de gave, ^{+ *} die Moses bevolen heeft, tot een getuygenisse over haer.

+ Luc. 5,14. cap. 17,14.

* Lev. 13,2. cap. 14.2, 5.

II.5

DOe nu Iesus te Capernaum in-ginck, ⁺ tradt een Hooft-man tot Hem, die badt Hem,

+ Luc. 7.1, etc.

6

Ende sprack: Heere, mijn knecht leyt t’ huys, ende is gichtigh, ende heeft groote qualen.

7

Iesus sprack tot hem: Ick sal komen, ende hem gesont maken.

8

De Hooft-man antwoordde, ende sprack: Heere, ick en ben niet weerdigh, dat Ghy onder mijn dack gaet; maer spreeckt alleenlijck een woort, so wort mijn knecht gesont.

9

Want ick ben een Mensch, daer toe der Overheyt onderdaen, ende hebbe onder my krijghs-knechten: nochtans wanneer ^b ick seggen tot den eenen, Gaet henen; so gaet hy: ende tot den anderen, Komt herwaerts; so komt hy: ende tot mijnen knecht, Doet dat; so doet hy ’t.

b Wanneer ick segge) dat is, Zijn mijne woorden soo machtigh, hoe veel te machtiger zijn dan uwe woorden.

10

Doe dat Iesus hoorde, verwonderde Hy Hem, ende sprack tot degene, die Hem nae-volgden: Voorwaer Ick segge u: Sulck Geloove en hebbe Ick in Israël niet gevonden.

11

Maer Ick segge u, Vele sullen komen ^c van Oosten ende van Westen, ⁺ ende met Abraham ende Isaac ende Iacob in ’t Hemel-rijck sitten:

c Van Oosten) dat is, De Heydenen worden aen-genomen, omdat sy gelooven sullen: de Ioden ende werck-heylige worden verworpen, Rom. 9,8.

+ Luc. 13,29.

12

Maer de kinderen des Rijcx worden uyt-gestooten in de uyterste duysternisse; ^* daer sal zijn weeninge ende knersinge der tanden.

* Matth. 13,42. cap. 22,13. cap. 24,51. cap. 25,30. Luc. 13,28.

13

Ende Iesus sprack tot den Hooft-man: Gaet henen, u geschiede, gelijck ghy gelooft hebt. Ende sijn knecht wiert gesont ter selver uyre☙.

III.14

ENde Iesus quam in Petri huys, ende sagh, dat sijns wijfs moeder lagh, ende hadde de koortse.

15

Doe greep Hy hare hant aen; ende de koortse verlietse: ende sy stont op, ende diende hen.

IV.16

ALs ’t nu avont was, ⁺ brachten sy vele besetene tot Hem; ende Hy dreef de geesten uyt met woorden, ende maeckte allerley krancken gesont:

+ Marc. 1,32. Luc. 4,40.

17

Op dat vervult wierde, dat geseyt is door den Propheet Iesaiam, die daer spreeckt: ⁺ ☜Hy heeft onse swackheden [op Hem] genomen, ende [onse] sieckten heeft Hy gedragen☞.

+ Jes. 43,4. 1 Petr. 2,24.

V.11[18]

"ENde doe Iesus veel volcx ront-om Hem sagh; hiet Hy, men soude aen d’andere zijde der Zee over varen.

19

Ende een Schrift-geleerde tradt tot Hem, ⁺ die sprack tot Hem: Meester, ick wil u volgen, ^d waer Ghy henen gaet.

+ Luc. 9,57.

d Waer ghy henen) Sommige en willen Christum niet volgen, ten zy dat sy versekert zijn, waer henen. Daerom verwerpt Christus desen, als die niet en betrouwt; maer van de sake eerst wil versekert zijn.

20

Iesus seyde tot hem: ☜De vossen hebben holen, ende de vogelen onder den Hemel hebben nesten; maer des Menschen Soon en heeft niet, daer Hy sijn hooft neder-legge☞.

21

Ende een ander onder sijne jongeren sprack tot Hem: Heere, oorloft my, dat ick henen gae, ende eerst mijnen vader begrave.

22

Maer Iesus sprack tot hem: Volgt ghy my, ende laet de doode hare dooden ^e begraven.

e Begraven) wenden goede wercken voor, dat sy niet volgen ofte gelooven en willen: maer die duydt Christus, als doode ende verlooren goede wercken.

VI.23

^{❧ +} ENde Hy tradt in ’t schip, ende sijne Iongeren volgden Hem.

❧ Euangelium op den 4 Son-dagh nae de H. drie Koningen.

+ Marc. 4,35, etc. Luc. 8,22, etc.

24

Ende siet, daer verhief haer een groote onstuymigheyt in de Zee, alsoo dat oock het schipken met golven bedeckt wiert: ende Hy sliep.

25

Ende de Iongeren traden tot Hem, ende weckten Hem op, ende spraken: Heere, helpt ons! wy vergaen.

26

Doe seyde Hy tot haer: Ghy kleyn-geloovige, waerom zijt ghy soo bevreest? Ende Hy stont op, ende dreygde den wint ende de Zee; doe wiert het geheel stille.

27

Maer de Menschen verwonderden haer, ende spraken: Wat is dat voor een Man, dat Hem de wint ende de Zee gehoorsaem is☙?

VII.28

ENde Hy quam aen d’andere zijde der Zee, ⁺ in de lantschap der Gergesenen: doe liepen Hem te gemoet twee besetene, die quamen uyt der dooden graven, ende waren seer wreet, alsoo dat

+ Marc. 5,1. Luc. 8,26.

[fol. 5v]

niemant door deselve strate wandelen en konde.

29

Ende siet, sy riepen ende spraken: Och Iesu, ghy Soon Godts, wat hebben wy met u te doen? zijt Ghy hier gekomen, om ons te quellen, eer dan het tijt is?

30

Maer verre van haer was eene groote kudde verckens in de weyde.

31

Doe baden Hem de Duyvelen, ende spraken: Wilt ghy ons uyt-drijven, so oorloft ons in de kudde verckens te varen.

32

Ende Hy sprack: Vaert henen. Doe voeren sy uyt, ende voeren in de kudde verckens: ende siet, de geheele kudde verckens stortede met eenen storm in de Zee, ende verdroncken in ’t water.

33

Ende de herders vloden, ende gingen henen in de stadt, ende seyden dat altemael, ende hoe ’t met de besetene [toe-gegaen was.]

34

Ende siet, doe ginck de geheele stadt uyt Iesu te gemoet: ende doe sy Hem sagen, baden sy Hem, dat Hy van hare palen wijcken wilde.