Lutherse Bijbel (1648)

’t Gebedt Asarie in’t derde Capittel Daniëls, nae’t drie-en-tvvintigste vers. behoorende.

Heeft twee deelen: I. Asarie Gebedt. II. Wat dit gebedt hebbe uyt-gericht.

I.25

ENde Asaria stont midden in den gloeyenden oven, ende dede sijnen mont op, badt ende sprack:

26

Gelooft zijt Ghy Heere, de Godt onser vaderen, ende uwe Naem moet gepresen ende ge-eert worden eeuwighlijck:

27

Want Ghy zijt rechtveerdigh in allen, dat Ghy ons gedaen hebt: alle uwe wercken zijn waerachtigh; ende wat Ghy doet, dat is recht; ende alle uwe oordeelen zijn onstraffelijck.

28

Ghy doet ons recht, dat Ghy ons

[fol. 70r]

gestraft hebt met sulcke straffe, die Ghy over ons hebt gaen laten, ende over Ierusalem de heylige Stadt onser vaderen: ja Ghy doet recht ende wel daer aen, om onser sonder wille.

29

Want wy hebben gesondiget ende quaet gedaen, daer mede, dat wy van u geweken zijn, ende over-al tegen u gedaen,

30

Ende nae uwe geboden niet gehoort, noch die geacht en hebben, dat wy daer nae deden, gelijck Ghy ons bevolen hebt, op dat ’et ons wel ginge.

31

Daerom hebt Ghy recht gedaen, dat Ghy sulcx alles over ons hebt gaen laten,

32

Ende ons gegeven in de handen onser vyanden, der godtlooser booser lieden, ende den onrechtveerdigen grouwelijcksten Koninck op Aerden.

33

Ende wy en derven onsen mont niet op doen, soo zijn wy te schande ende tot spot geworden voor uwe Knechten, ende voor alle die u vreesen.

34

Maer en verstoot ons doch niet geheel, om uwes heyligen Naems wille, ende en verwerpt uw’ verbondt niet.

35

Ende en neemt uwe barmhertigheyt niet van ons, ⁺ om Abrahams uwes lieven vrients wille, om uwes Knechts Isaacs, ende Israëls uwes Heyligen:

+ Judith. 8,13. Jacob. 2,23.

36

Welcken Ghy belooft hebt haer zaet te vermeerderen, ⁺als de sterren aen den Hemel, ende als het zant aen de zee.

+ Gen. 22,17. c. 32,12.

37

Want wy zijn weyniger geworden, dan alle Heydenen, ende zijn nu de verachtste op Aerden, om onser sonden wille.

38

So dat wy nu geenen Vorst, Propheet, noch Leeraer hebben, ende noch brand-offer, noch dagelijcx offer, noch spijs-offer, noch reuck-werck meer en hebben: ende en hebben geene stede, daer wy voor u offeren, ende genade vinden mochten;

39

Maer met een bedroeft herte, ende verslagen geest komen wy voor u;

40

Als of wy brand-offer van rammen ende runderen, ende vele duysent vette schapen brachten: alsoo wilt doch onse offer heden voor u gelden ende aen-genaem zijn laten: want Ghy en laet niet te schanden worden de gene, die op u hopen.

41

Alsoo komen wy nu met gantscher herten, ende soecken uw’ aengesichte met vreese.

42

Daerom en laet ons niet te schande worden; maer doet ons Heere nae uwe genade, ende nae uwe groote barmhertigheyt:

43

Ende verlost ons nae uwe wonder-daden, ende geeft uwen Name de eere:

44

Dat hen schamen moeten alle, die uwen Knechten leet aen-doen; ende te schande worden voor uwe groote macht ende gewelt, dat hare macht verstoort worde.

45

Op dat sy gewaer worden, dat Ghy zijt de Heere, de eenige Godt, heerijck op den gantschen aerd-bodem.

II.46

ENde de dienaers des Konincx, diese in den oven geworpen hadden, ende hielden niet op, ende wierpen altoos toe swevel ende peck, ende werck, ende drooge rijsen;

47

So dat de vlamme boven uyt den oven sloegh, by negen-en-veertigh ellen hoogh,

48

Ende verteerde ront-om, ende verbrandde de Chaldeën, die sy bereyckte voor den oven.

49

Maer de Engel des Heeren ginck met de gene, die by Asaria waren, in den oven:

50

Ende stiet de vlamme van ’t vyer uyt den oven, ende maeckte ’t in den oven gelijck eenen koelen dauw’; so datse het vyer geheel niet aen en raeckte, noch smerte noch schade en dede.