Lutherse Bijbel (1648)

Het xlv. Capittel.

Beschrijft sommige Vaders, dewelcke nae de openbaringe van de Wet geleeft hebben, als. I. Mose. II. Aaron. III. Pinehas.

I.1

HY heeft van hem komen laten den heyligen Man Mosen, ⁺ die alder werelt lief ende weert was, ende beyde Godt ende de Menschen hem gunstigh waren; diens naem hoogh gepresen wort.

+ Mose. Exod. 2,10. Act. 7,20.

2

Hy heeft hem oock ge-eert, als de heylige vaders; ende hoogh verheven, dat hem de vyanden vreesen moesten; ende liet hem met woorden vele teeckenen doen.

3

Hy maeckte hem heerlijck voor de Koningen, ende gaf hem bevel aen sijn volck, ende toonde hem sijne Heerlijckheyt.

4

Hy heeft hem uyt-verkoren tot eenen heyligen ^a staet, om sijner getrouwigheyt ende sacht-moedigheyt wille, ende uyt alle Menschen verkoren.

a Staet) Dat hy Godt alleen waer-nemen soude.

5

Hy liet hem hooren sijne stemme, ende voerde hem in de donckere wolcke.

6

Hy heeft hem tegenwoordigh de Geboden gegeven; namelijck, ⁺ de Wet des levens ende der Wijsheyt: dat hy Iacob soude het verbondt leeren, ende Israël sijne rechten:

+ Exod. 19,7.

II.7

HY heeft Aaron sijnen broeder uyt den selven stamme Levi oock verhoogt, ⁺ ende hem gelijck uyt-verkoren.

+ Aaron. Exod. 4.14, 15, 16.

8

Hy maeckte een eeuwigh verbondt met hem, ende gaf hem het priesterdom onder ’t volck.

9

Hy heeft hem eerlijck ende schoon gekleedt, ⁺ ende dede hem eenen heerlijcken rock aen, ende trock hem allerley cieragie aen.

+ Exod. 28,2.

10

Hy ruste hem uyt met kostelijcken gesmijde; ende dede hem aen de onder-broecken, den langen rock, ende lijf-rock.

11

Ende hinck vele goude schellekens ende knoopen ront-om aen hem, dat

[fol. 36r]

het klonck, als hy uyt-ende in-ginck; ende de klanck gehoort wierde in ’t Heyligdom, op dat sijns volcx voor Godt gedacht wierde.

12

Ia, den heyligen rock met gout, geele zijde ende scharlaken geborduert:

13

Den borst-lap der macht, met het Licht ende Recht, konstelijck gewrocht, met de edele steenen: daer in de namen der twaelf stammen Israëls gegraveert, ende in gout in-gevat waren, door de steen-snijders; dat harer gedacht wierde voor Godt.

14

De goude voor-hoofs-plate aen den hoet, daer in de Heyligheyt gegraveert was: ’t welck alles was heerlijck, kostelijck, lieflick ende schoon.

15

Men heeft dies gelijcken voor hem noyt gesien.

16

So en moestese oock niemant anders aen-trecken, dan alleen sijne kinderen, ende kints-kinderen voort ende voort.

17

Sijne offer-handen wierden dagelijcx twee-mael volbracht.

18

Moses vulde hem de handen, ⁺ ende salfde hem met de heylige olye.

+ Lev. 8.2, 12, 14.

19

Het verbondt wiert met hem gemaeckt, ⁺ Dat hy ende sijne sonen eeuwiglijck, so lange als de dagen des Hemels dueren, Hem dienen, Priesters zijn, ende sijn volck in sijnen Name segenen souden.

+ Deut. 11,21.

20

Hy heeft hem verkoren uyt alle levendige, dat hy den Heere offeren soude spijs-offeren ende reuck-offeren, tot eenen soeten reuck ende gedachtenisse, om het volck te versoenen.

21

Hy beval hem het ampt sijns Woorts, dat hy Iacob sijne getuygenissen leeren, ende Israël met sijne Wet verlichten soude.

22

Daer stonden wel andere tegen hem op, ⁺ ende benijdden hem in de woestijne; namelijck, die met Dathan ende Abiram waren, ende de woedende rotte van Korah.

+ Dathan. Abiram. Korah. Num. 16.1, 32, 35.

23

Maer de Heere sagh het, ende ’t en behaegde Hem niet; ende sy wierden verslonden in den grimmigen toorn.

24

Hy bewees een schrickelijck wonder aen hen, ende verslondtse met sijn vyer.

25

Hy eerde Aaron noch voorder, ende gaf hem een erf-deel; namelijck, alle eerstelingen deelde Hy hem toe: voor alle andere verordineerde Hy hen, ten eersten broots genoegh:

26

Want sy souden eten des Heeren offeren, die Hy hem ende sijnen zade gaf.

27

Maer sy en moesten geen deel aen ’t lant hebben, noch met het volck erven; want de Heere was haer deel ende erfenisse.

III.28

PInehas de soon Eleasars, was de derde in sulcke eere: ⁺ die yverde in Godts vreese:

+ Pinehas. Num. 25.7, 11. Psal. 106,30.

29

Ende doe het volck af-viel, stont hy getrouwelijck, vast ende moedigh, ende versoende Israël.

30

Daerom wiert hem gegeven het verbondt des vredes, dat hy ’t Heyligdom, ende ’t volck voor-staen, ende hy ende sijn zaet de priesterlijcke weerdigheyt eeuwighlijck hebben soude:

31

Gelijck als met David uyt den stamme Iuda het verbondt gemaeckt is, Dat een uyt sijne sonen alleen Koninck zijn sal;

32

Also sullen oock Aaron ende sijn zaet de erfgenamen zijn; dat men ons wijsheyt leere, ende sijn volck recht regeere: op dat haer staet ende heerlijckheyt niet onder en gae, maer voort ende voort by hem blijve.