Lutherse Bijbel (1648)

Het xxviij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Waerschouwinge tegen ongerechtigheyt. II. Onderrichtinge van quade tongen.

I.28

WIe den steen in de hooghte werpt, dien valt hy op ’t hooft: wie heymelijck steeckt, die verwondt hem selven:

29

Wie eenen kuyl graeft, ⁺ die valt’er selfs in:

+ Psal. 7,16. Prov. 26, 27.

30

Wie eenen anderen nae-stelt, die vangt hem selven: wie den anderen schade doen wil, dien komt het selven over sijnen hals, dat hy niet en weet, van waer.

31

De hooveerdige hoonen ende bespotten: maer de wrake loert op hen, als een leeuw.

32

Die hen verheugen, als ’t den Vromen qualijck gaet, worden in den strick gevangen: het herten-leet salse verteeren, eer sy sterven.

33

Toorn ende rasernye zijn grouwelen; ende de godt-loose bedrijftse.

1

Wie sich wreeckt, ⁺ aen dien sal hem de Heere weder wreken, ⁺ ende sal hem sijne sonden oock behouden.

+ Cap. XXVIII, Gr.

+ Matth. 18,35.

2

☜Vergeeft uwen Naesten, wat leet dat hy u gedaen heeft: ende bidt alsdan, so worden u uwe sonden oock vergeven.

3

Een Mensch houdt tegen den anderen den toorn; ende wil by den Heere genade soecken.

4

Hy is onbarmhertigh tegen sijns gelijcken; ende wil voor sijne sonden bidden.

5

Hy is maer vleesch ende bloet, ende houdt den toorn; wie wil hem dan sijne sonden vergeven?

6

Gedenckt aen ’t eynde, ende laet de vyantschap varen, die den doot ende het verderf soeckt:

7

Ende blijft in de geboden.

8

Gedenckt aen ’t gebodt, ende laet u dreygen nae tegen uwen Naesten.

9

Gedenckt aen’t verbondt des Hooghsten, ende vergeeft de onwetenheyt☞.

10

Laet af van ’t gekijf; so blijven vele sonden achter:

11

Want een toornigh Mensch ontsteeckt het gekijf, ende de godt-loose verwerret goede vrienden: ende hist die tegen malkanderen, die goeden vrede hebben.

12

Alsser veel houts is, so wort des vyers dies te meer: ende als de lieden geweldigh zijn, so wort de toorn dies te grooter: ende als de lieden rijck zijn, so wort de toorn dies te heftiger: ende als ’t gekijf lange duert, so brandt het dies te meer.

13

Haestigh zijn tot twist, ontsteeckt het vyer; ende haestigh zijn tot gekijf, vergiet bloet.

14

Blaest ghy in ’t voncxken, soo wort’er een groot vyer uyt; maer spouwt ghy in ’t voncxken, soo gaet het uyt: ende beyde dit kan uyt uwen mont komen.

II.15

DE oor-blasers ende valsche quade tongen zijn vervloeckt: ⁺ want sy verwerrender vele, die goeden vrede hebben.

+ Quade tongen.

16

Eene quade tonge maeckt vele lieden oneens;

17

Ende drijftse uyt ’et een lant in ’t ander:

18

Sy verbreeckt vaste steden, ende verstoort Vorstendommen.

19

Eene quade tonge verstoot redelijcke ^a wijven; ende berooftse van alles, dat haer suer geworden is.

a Wijven) Nae Mosis Wet, doe de scheyd-brief goud, is menigh wijf sonder schult verstooten geweest door sulcke quade tongen.

20

Wie haer gehoor geeft, die heeft nimmermeer ruste, ende en kan nergens met vrede blijven.

21

De geessel maeckt stramen; maer eene quade tonge vermorselt beenen, ende alles.

22

Vele zijnder gevallen door de scherpte des sweerts; maer nergens nae so vele, als door quade tongen.

23

Wel dien, die voor eene quade ton-ge bewaert is, ende van haer ongeplaegt blijft, ende haer jock niet dragen en moet, ende in hare stricken niet gebonden en is!

24

Want haer jock is yseren, ende hare stricken zijn koperen.

25

Hare plage is bitterder, dan de doot; ende erger, dan de Helle.

26

Maer sy en sal den godt-vreesenden niet onder-drucken, ende hy en sal in der selve vyer niet branden.

27

Wie den Heere verlaet, die sal daer in vallen, ende daer in branden; ende ’t en sal niet uyt-geblust worden: sy sal hem over-vallen, als een leeuw; ende te niet maken, als een luypaert.

28

☜Ghy om-tuynt uwe goederen met doornen; waerom en maeckt ghy niet veel meer uwen monde deure ende grendel?

29

Ghy weegt uw’ gout ende silver; waerom en weegt ghy niet oock uwe woorden op ’t gout-gewichte☞?

30

Wacht u, dat ghy daer door niet en glijdt, ende voor uwe vyanden valt, die op u loeren.