Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Een Gebedt om eene getoomde tonge ende gedachte. II. Onderrichtinge van voorsichtigheyt in ’t spreken ende doen.

I.33

☜O Dat ick konde een slot aen mijn mont hangen, ende een vast segel op mijne lippen drucken: op dat ick daer door niet ten val en quame, ende mijne tonge my niet en verdorde☞!

1

Heere Godt Vader, ⁺ ende Heere mijnes levens, en laet my niet onder de lasteraers geraken, ende en laet my niet onder hen verderven.

+ Cap. XXIII, Gr.

2

O dat ick mijne gedachten konde in den toom houden, ende mijn herte met Godts Woort tuchtigen; ende dat ick mijner niet en verschoonde, so wanneer ick feylde!

3

Op dat ick geene sonden aenrichtede, ende groote dwalingen stichtede, ende veel quaets beginge: op dat ick niet onder-gaen en moeste voor mijne vyanden, ende hen tot eenen spot en wierde.

4

☜Heere Godt Vader, ende Heere mijnes levens, behoedt my voor een onbeschaemt gesichte;

5

Ende wendt van my alle boose lusten.

6

En laet my niet in gulsigheyt ende onkuyscheyt geraken, ende behoedt my voor een onbeschaemt herte☞.

II.7

LIeve kinderen, leeret den mont houden! want wie dien houdt, die en sal hem met woorden niet vergrijpen:

8

Gelijck de godt-loose ende lasteraers, ende hooveerdige daer door vallen.

9

En gewendt uwen mont niet tot sweeren, ⁺ ende Godts Naem te gebruycken:

+ Exod, 20,7. Matth. 5,34.

10

Want gelijck als een knecht, die dickwils gegeesselt wort, niet sonder stramen en is:

11

Alsoo en kan de gene oock niet reyn van sonden zijn, die dickwils sweert, ende Godts Name gebruyckt.

12

Wie dickwils sweert, die sondigt dickwils; ende de plage en sal van sijn huys niet blijven.

13

Sweert hy, ende en verstaet het niet; so sondigt hy evenwel: verstaet hy ’t, ende veracht ’et; so sondigt hy dobbel:

14

Maer sweert hy ^a te vergeefs; so en is hy nochtans niet sonder sonde, sijn huys sal hart gestraft worden.

a Te vergeefs) sonder schade sijns Naesten.

15

Daer is oock een doodelijcke ^b vloeck: daer voor behoede Godt het huys Iacobs!

b Vloeck) gelijck de Heydenen sweeren door Afgoden.

16

Ende de Godt-vreesende vlieden sulcx, ende en besoetelen sich niet met dese sonde.

17

En gewent uwen mont niet tot lichtveerdigh sweeren: want het komt uyt een quaet voornemen.

18

En vergeet niet uwes vaders ende uwer moeder leere; ⁺ so sult ghy onder de Heeren sitten:

+ Sir.3, 1.

19

Ende uw’s en sal oock niet vergeten worden: op dat ghy u niet en gewent ter sotheyt, ende ten laetsten soudt willen, ghy en waert noyt geboren, ende soudt den dagh uwer geboorte vervloecken.

20

Wie hem gewent tot ^c versmaden, die en betert sich sijn leef-dage niet.

c Versmaden) tot achterklappen, ende andere lieden te oordelen.

21

☜Ten tweeden-mael sondigen, dat is te veel: ten derden-mael brengt de straffe met sich☞.

[fol. 28r]

22

Wie met hittige lust ontsteken is, die is als een brandende vyer; ende en houdt niet op, tot dat hy hem selven verbrande.

23

Een onkuysch Mensch en heeft geene ruste aen sijn lichaem, tot dat hy een vyer ontsteke.

24

Eenen onkuyschen Mensche is alle ^d spijse soete; ende hy en laet niet af, tot dat hy ’t volbrenge.

d Spijse) Hy neemt ’et waer hy ’t vint, dickwils een vuyl vel voor sijn schoon wijf.

25

☜Een man die overspel doet, ende denckt by hem selven, Wie siet my?

26

’t Is duyster ront-om my; ⁺ ende de wanden verbergen my, dat my niemant en siet: wien sal ick schuwen? De Aller-hooghste en acht mijne sonde niet.

+ Jes. 29,15.

27

Een soodanigh schuwt alleen der Menschen oogen;

28

Ende en denckt niet, dat de oogen des Heeren veel klaerder zijn dan de Sonne; ende sien alles, wat de Menschen doen, ende sien oock in de heymelijcke hoecken☞.

29

Alle dingen zijn Hem bekent, ⁺ eer sy geschapen worden, alsoo wel, als wanneer sy geschapen zijn.

+ Psal.139,16.

30

Deselve man sal opentlijck in de stadt gestraft worden; ⁺

+ Lev. 20,10. Deut. 22,22. Joh. 8,5.

31

Ende sal betrapt worden, als hy ’t minst vermoedt.

32

Alsoo sal ’t oock gaen den wijve, die haren man verlaet, ende eenen erfgenaem van eenen anderen krijgt.

33

Ten eersten, is sy den gebode Godts ongehoorsaem: ten tweeden, sondigt sy tegen haren man: ten derden, brengt sy door haer overspel kinderen van eenen anderen.

34

Dese sal men uyt de Gemeynte werpen, ⁺ ende hare kinderen moeten harer ontgelden.

+ Deut. 22,24. Ezech. 16,40. Sap. 4.3, 4.

35

Hare kinderen en sullen niet wortelen, ende hare tacken en sullen geene vrucht brengen.

36

Sy laet eene vervloeckte gedachtenisse achter, ⁺ ende hare schande en wordt nimmermeer verdelgt.

+ Num. 5,27.

37

Daer-aen leeren de na-komelingen, dat ’er niet beters en zy, dan Godt vreesen; ende niet soeters, dan op Godts geboden achten.