Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft twee deelen: I. Worden vele weldaden Godts aen de Menschen verhaelt. II. Vermaninge tot oprechte boetveerdigheyt. | |
I.23MYn kint, geeft my gehoor, ende leert wijsheyt, ende merckt op mijne woorden met ernst. | |
24Ick wil u eene gewichtige leere geven, ende u klaerlijck onder-richten. | |
25Godt heeft van den beginne sijne wercken wel geordineert; | |
26Ende eenen yegelijcken sijn eygen werck gegeven: | |
27Ende onderhoudtse voort ende voort in sulcke order, dat sy haer ampt altoos uyt-richten | |
28Ende geen het ander en verhindere: maer zijn altoos sijn bevel gehoorsaem. | |
29Voorts heeft Hy oock op de Aerde gesien, ende die met sijne goederen vervult: | |
30Ende maeckt het aert-rijck vol dieren, welcke weder onder de aerde komen. | |
3Ende bestemt hen den tijt haers levens, ende schiepse beyde, een yegelijck tot sijnen Ga naar margenoota aert, ende maecktese nae sijn beelt. | |
4Hy gaf hen, Ga naar margenoot+ datse alle het vleesch vreesen moeste, ende dat sy heerschen souden over de dieren ende vogelen. | |
5Hy gaf hen vernuft, sprake, oogen, ooren, ende verstant, | |
6Ende kennisse; ende toonde hen beyde goet ende quaet; | |
7Ende heeftse voor andere dieren sonderlijck aen-gesien: | |
8Om hen te toonen sijne groote Majesteyt: | |
10Hy heeft een eeuwigh verbondt met Ga naar margenootb hen gemaeckt, ende sijne rechten hen geopenbaert. | |
11Sy hebben met hare oogen sijne Majesteyt gesien, Ga naar margenoot+ ende met hare ooren sijne heerlijcke stemme gehoort; | |
12Ende Hy sprack tot hen: Wachtet u voor al ’t onrecht: ende Hy beval eenen yegelijcken sijnen Naesten. | |
13Haer wesen is altoos voor Hem, ende niet verborgen. | |
15Maer over Israël is Hy selfs Heere geworden. | |
16Alle hare wercken zijn voor Hem soo openbaer, als de Sonne; ende sijne oogen sien sonder op-houden alle haer wesen. | |
17Oock zijn alle hare boosheden Hem onverborgen, ende alle hare sonden zijn voor Hem openbaer. | |
18☜Hy bewaert de weldaet des Menschen, als eenen segel-rinck; ende de goede wercken, als eenen oog-appel☞: | |
19Ende ten laetsten sal Hy ontwaken, Ga naar margenoot+ ende eenen yeglijcken vergelden op sijn hooft, gelijck hy ’t verdient heeft. | |
20Maer die sich beteren, laet Hy tot genade komen; ende die daer moede worden, troost Hy, dat sy niet en vertsagen. | |
II.21SO bekeert u nu tot den Heere, ende verlaet uw’ sondigh leven. | |
22Bidt den Heere, ende houdt op van ’t quade. | |
23Houdt u tot den Hooghsten, ende wendt u van ’t onrecht: | |
24Ende haett met ernst de afgoderye. | |
25Wie wil den Hooghsten loven in de Helle? | |
26Want alleen de levendige konnen loven; de doode, als die niet meer en zijn, Ga naar margenoot+ en konnen niet loven. | |
27Daerom looft den Heere, terwijle ghy leeft ende gesont zijt. |
|