Lutherse Bijbel (1648)

Het xvj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Onderrichtinge, van waer so veel quaets in de Werelt kome, namelijck door onder-latinge van rechte kinder-tucht. II. Hoe de godt-loose van Godt onveylbaerlijck gestraft worden. III. Weder-legginge van ’t gene, dat sy gedencken ende daer-tegen in-brengen.

I.1

EN verheugt u niet, dat ghy vele ongeschickte kinderen hebt; ende en pocht daer niet op, dat ghy vele kinderen hebt, als sy Godt niet en vreesen.

2

En verlaet u niet op hen, ende en betrouwt niet op haer vermogen:

3

Want een vroom kint is beter, dan duysent godt-loose;

4

Ende ’t is beter sonder kinderen te sterven, ⁺ dan godt-loose kinderen te hebben.

+ Sap. 4,1.

5

Een vroom man kan eene stadt op-helpen: ⁺ maer of schoon der godt-loosen veel is, so wordt sy doch door hen verwoest.

+ Sir. 21,10.

6

Dies hebb’ ick mijn leef-dage veel gesien, ende noch veel meer gehoort.

II.7

HEt vyer verbrandde den gantschen hoop der godt-loose, ⁺ ende de toorn ginck aen over de ongeloovige.

+ Num. 11,1. cap. 16,46.

8

Hy en verschoonde de oude Reusen niet, ⁺ die met hare sterckte te gronde gingen.

+ Gen. 6,4.

9

Hy en verschoonde oock de gene niet, ⁺ by dewelcke Lot een vreemdelinck was; maer verdoemdese om haers hoogh-moets wille:

+ Gen. 19,24.

10

Ende verderf het gantsche lant sonder alle barmhertigheyt, die ’t met sonden te veel gemaeckt hadden.

11

Alsoo heeft Hy wel ses hondert duysent wegh-geruckt; daerom ⁺, dat sy ongehoorsaem waren: Hoe soude dan een eenigh ongehoorsame ongestraft blijven.

+ Num. 14.22, 23. cap. 26,65.

III.12

WAnt Hy is wel barmhertigh, maer Hy is oock toornigh; Hy laet sich versoenen, ende straft oock grouwelijck: soo groot als sijne barmhertigheyt is, soo groot is oock sijne straffe; ende Hy oordeelt eenen yegelijcken, gelijck hy ’t verdient.

13

De godt-loose en sal met sijn onrecht niet ontgaen: ⁺ ende des vromen hope en sal niet uyt blijven.

+ Eccl. 8.12, 13.

14

Alle weldaet sal hare stede vinden: ende eenen yegelijcken sal weder-varen, gelijck hy ’t verdient heeft.

[fol. 25v]

15

☜En segt niet: De Heere en siet nae my niet; wie vraegt in den Hemel nae my?

16

Onder sulcken eenen grooten hoop en denckt Hy aen my niet: wat ben ick tegen sulcke eene groote Werelt?

16

Want siet, de gantsche Hemel over-al, de Zee ende al de Aerde beven,

18

Bergen ende dalen daveren, wanneer Hy besoeckt: en soude Hy dan in uw’ herte niet sien☞?

19

Maer wat Hy doen wil, dat en siet niemant: ende het onweder dat voor handen is, en merckt geen Mensch:

20

Ende Hy kan veel doen, dat niemant en vermoedt; ende wie kan ’t uyt-seggen ende verdragen, als Hy oordeelt?

21

Maer soodanigh dreygen is te verre uyt de oogen.

22

Ende als ’t een rauw Mensch hoort, so blijft hy doch by sijne dwaesheyt, ende by sijne dwalinge.