Lutherse Bijbel (1648)

VOOR-REDEN van JESUS SIRACH op sijn Boeck.

VEle ende groote lieden hebben ons de Wijsheyt uyt de Wet, Propheten ende andere, die den selven nae-gevolgt hebben, over gegeven: waerom men Israël billijck loven moet, om hare wijsheyt ende leere. Daerom en sullen niet alleen de gene, die ’t hebben ende lesen, wijs daer uyt worden; maer oock den anderen dienen met leeren ende schrijven.

Mijn groot-vader Iesus, nae-dien hy hem sonderling beneerstigde te lesen de Wet, de Propheten, ende andere Boecken meer, die ons van onse vaderen nae-gelaten zijn, ende sich daer-in wel geoeffent hadde; nam hy voor oock wat te schrijven van wijsheyt ende goede manieren: op dat de gene die geerne leeren ende kloeck willen worden, dies te verstandiger ende geschickter wierden, om een goet leven te leyden.

Daerom bidd’ick, dat ghy ’t wilt vriendelijck aen-nemen, ende met neerstigheyt lesen, ende ons-te goede houden, als of wy niet soo wel spreken en konnen, gelijck vermaerde Orateurs: want wat in de Ebreeusche tale geschreven is, dat en luydt niet soo wel, als men ’t in eene andere tale over-set. Niet alleen dit mijn Boeck, maer oock des Wets, der Propheten, ende ander boecken, luyden geheel veel anders, als sy in hare tale gesproken worden.

ALs ick nu in Egypten quam in ’t acht-en-dertighste jaer ter tijt des Konincx Ptolemaei Euergetis, ende sijn leven lanck daer-in bleef, soo kreeg ick tijt om veel goets te lesen ende te schrijven. Daerom sagh ick ’t voor goet ende noodigh aen, dat ick de neerstigheyt ende de moeyte daer-aen dede, ende dit Boeck vertaelde. Ende dewijle ick tijt hadde, arbeydde ick, ende wendde neerstigheyt aen, dat ick dit Boeck ten eynde ende aen den dagh brachte: op dat oock de vreemde, die leeren willen, hen tot goede zeden gewennen, op dat sy nae de Wet des Heeren leven mogen.