Lutherse Bijbel (1648)

Het xj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Des Engels raet, dat Tobias soude voor uyt reysen. II. Des jongenTobie weder-komste, ende hoe hem sijne ouders onthaelt. III. Hoe ende waer door de oude Tobias weder zy siende geworden. IV. Sare aen-komste met al het goet.

I.1

ENde onder weegs, doe sy te Haran quamen, ’t welck half weegs is nae Ninive, op den elfsten dagh,

2

Sprack de Engel: Tobia mijn Broeder, ghy weet, wat af-scheyt wy met uwen vader genomen hebben.

3

Als ’t u beliefde, so wilden wy voor henen trecken, ende uw’ wijf op haer gemack laten nae-trecken met ’et gesinne ende vee.

4

Ende als Tobia sulcx behaegde, sprack Raphaël: Neemt wat by u van des visches galle; want ghy sultse van doen hebben. Doe nam Tobias des vischs galle by hem; ende sy togen alsoo voor henen.

II.5

MAer Hanna sat dagelijcx aen den wegh op eenen bergh, dat sy konde wijt van haer sien.

6

Ende als sy aen die plaetse nae hem sagh, wiert sy haren soon gewaer van verre, ende kende hem terstont; ende liep henen, ende seyde ’t haren man, ende sprack: Siet, uw’ soon komt!

7

Ende Raphaël sprack tot Tobia: So haest als ghy sult in ’t huys komen, so bidt ende roept tot den Heere, ende danckt Hem; ende gaet daer nae tot uwen Vader, ende kust hem:

8

Ende terstont smeert hem de oogen met de galle van den visch, welcke ghy by u hebt: so sullen terstont sijne oogen geopent worden; ende uw’ vader sal weder siende, ende seer vrolijck worden.

9

Doe liep de hont voor henen, welcken sy met hen genomen hadden, ende wispelde met sijne steerte, spronck op, ende stelde sich vrolijck.

10

Ende sijn blinde vader stont rasch op, ende haestede hem, dat hy hem stiet: doe riep hy eenen knecht, die hem by de hant leydde, sijnen sone te gemoete.

11

Dier gelijcken dede de Moeder: ende sy kusten hem, ende weenden alle beyde van vreugde.

12

Ende als sy gebeden hadden, ende Godt gedanckt, setteden sy hen te samen neder.

III.13

DOe nam Tobias van de galle des vischs, ende smeerde den vader sijne oogen.

14

Ende hy leedt dat ontrent eene halve uyre; ende de starre gingh hem van de oogen, als een vliesken van een ey.

15

Ende Tobias nam het, ende trock het van sijne oogen, ende terstont wiert hy weder siende.

16

Ende sy presen Godt, hy ende sijn wijf, ende alle die ’t vernamen.

17

Ende Tobias sprack: Ick dancke u Heere, ⁺ Ghy Godt Israëls, dat Ghy my getuchtigt hebt; ende doch my weder geholpen, dat ick mijnen lieven soon weder sien kan.

+ Psal. 119,71.

IV.18

ENde nae seven dagen quam oock Sara sijne schoon-dochter, met al haer gesinne, vee ende kemelen, ende brachte veel gouts met haer; ende oock het gelt, dat hy ontfangen hadde van den Gabel.

19

Ende Tobias vertelde sijnen ouders soo veel goets, dat Godt by hem gedaen hadde, door den geselle, die met hem getrocken was.

20

Ende Achior ende Nabath, Tobie susterlingen, quamen tot hem, ende wenscheden hem geluck; verheugden sich met hem over alle’t geluck, dat hem Godt gegeven hadde;

21

Ende seven dagen lanck aten sy met malkanderen, ende waren vrolijck.