Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Tobie ende Sare Godts-vreese ende bruyloft, als oock de gevanckenisse van den Asmodeus. II. Tobie ende Sare Gebedt. III. Raguëls sorgvuldigheyt voor beyde echte-lieden. IV. Raguëls ende sijner huys-vrouwen dancksegginge voor der selver behoudenisse, ende hoe hy hem voorts tegen sijnen Schoon-soon hebbe gedragen.

I.1

ENde nae het avont-mael brachten sy den jongen Tobiam tot de jonck-vrouwe in de kamer.

2

Ende Tobias dachte aen de redenen des Engels, ⁺ ende langde uyt sijn sacxken, een stucxken van de lever, ende leyde ’t op de gloeyende kolen.

+ Tob. 6,8.

3

Ende de Engel Raphaël nam den geest gevangen, ende bandt hem in de woestijne verre in Egypten.

4

Daer-nae vermaende Tobias de jonck-vrouwe, ende sprack: Sara, staet op, ende laet ons Godt bidden heden ende morgen: want dese drie nachten willen wy bidden; daer-nae willen wy ons te samen houden, als echte-lieden.

5

Want wy zijn kinderen der Heyligen; ende ons en betaemt niet sulcken staet te beginnen, als de Heydenen, die Godt verachten.

6

Ende sy stonden op, ende baden beyde vlijtigh, datse Godt behoeden wilde.

II.7

ENde Tobias badt, ende sprack: ⁺ Heere mijn Godt, Ghy Godt onser vaderen! U sullen loven Hemel, ⁺ Aerde, Zee, alle wateren ende fonteynen, ende alle creaturen, ende wat daer in is.

+ Gebedt van Tobias ende Sara.

+ Psal. 148,4.

8

Ghy hebt gemaeckt Adam uyt eenen aerden-kluyt, ⁺ ende hebt hem gegeven Hevam tot eene hulpe.

+ Gen. 2.7, 18, 21.

9

Ende nu Heere, Ghy weet, dat ick niet booser lust halven dese mijne suster ten wijve genomen hebbe; maer dat ick mochte kinderen gewinnen, daer door uw’ heylige Naem eeuwighlijck gepresen ende gelooft worde.

10

Ende Sara sprack: Heere, ontfermt u onser, dat wy beyde gesont mogen onsen ouderdom verkrijgen!

III.11

ENde ontrent ter midder-nacht riep Raguël sijne dienaers, ende ginck met hen, dat sy een graf maeckten.

12

Want hy sprack: Misschien mocht ’et hem oock gegaen zijn, als den anderen seven, die met haer vertrouwt geweest zijn.

13

Ende als sy het graf gemaeckt hadden, quam Raguël tot sijn wijf, ende sprack:

14

Sendt eene dienst-maegt henen, ende laet sien, of hy oock doot zy; op dat wy hem voor den dage begraven.

15

Ende de dienst-maegt sloop in de kamer, vandtse beyde gesont ende frisch, ende slapende by malkanderen. Ende sy bracht hen de goede boodschap.

IV.16

ENde Raguël ende sijn wijf Hanna danckten Godt, ende spraken:Wy dancken u Heere, Ghy Godt Israëls, dat ’et niet geschiedt en is als wy sorgden.

17

Want Ghy hebt uwe barmhertigheyt aen ons betoont; ende hebt onsen vyant, die ons leet dede, verdreven; ende hebt u ontfermt over dese twee eenige kinderen.

18

Ende nu Heere, geeft hen, dat sy u altijt loven voor sulcke genade, ende u altijt prijs ende lof offeren: op dat andere lieden aen hen erkennen, dat Ghy alleen Godt zijt in alle de Werelt.

19

Ende terstont beval Raguël, dat

[fol. 18r]

sy het graf weder vulden, eer ’t dagh wierde.

20

Ende sijnen wijve beval hy, dat sy weder eene maeltijt bereyden soude, ende hen alle nootdruft op den wegh bestelde.

21

Ende hy liet twee vette runderen slachten, ende vier schapen: noodde alle sijne gebueren ende vrienden te gaste.

22

Ende Raguël vermaende ende badt Tobiam ten hooghsten, dat hy twee weken wilde by hem blijven.

23

Ende van alle sijne goederen gaf hy de helft aen Tobias; ende maeckte eene schrift, dat nae sijnen doot, de ander helft oock Tobie geworden soude.