Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Hoe Tobias van Raguël onthaelt zy II. Hoe Tobias om Sara aen-gehouden, ende de toesegginge verkregen heeft. III. D’onder-trouw gehouden.

I.1

ENde sy keerden tot Raguël in; ende Raguël ontfingse met vreugde.

2

Ende hy sagh Tobiam aen, ende sprack tot Hanna sijn wijf: Hoe gelijck siet dese jongelinck onsen Neve!

3

Ende als hy dat seyde, sprack hy: Van waer zijt ghy, lieve broeders? Sy spraken: Uyt den stamme Naphthali zijn wy, van de gevangenen in Ninive.

4

Raguël sprack tot hen: Kent ghy-lieden Tobiam mijnen broeder? Sy spraken: Ia, wy kennen hem wel.

[fol. 17v]

5

Ende als hy nu veel goets van Tobia sprack, seyde de Engel tot Raguël: Die Tobias, nae dien ghy vraegt, is deses jongelincx vader.

6

Ènde Raguël neygde sich tot hem, weende, ende viel hem om den hals, ende kuste hem.

7

Ende sprack: O mijn lieve soon, gesegent zijt ghy! want ghy zijt eenes rechten vromen mans soon.

8

Ende Hanna sijn wijf, ende Sara hare dochter, begosten oock te weenen.

9

Daer-nae hiet Raguël eenen ram slachten, ende de maeltijt bereyden.

II.10

ENde als syse baden, dat sy doch wilden aen de tafel gaen sitten; Sprack Tobias: Ick en wil heden niet eten noch drincken, ghy voldoet my dan eene bede, ende belooft my Saram uwe dochter te geven.

11

Doe dat Raguël hoorde, verschrickte hy: want hy dachte daer-aen, wat den seven mannen wedervaren was, aen dewelcke hy te vooren sijne dochter gegeven hadde; ende vreesde, het mocht desen oock alsoo gaen.

12

Ende doe hy niet antwoorden en wilde, sprack de Engel tot hem: En schroomt niet hem de maegt te geven: uwe dochter is hem versien tot een wijf, dewijle hy Godt vreest; daerom en heeft uwe dochter geenen anderen mogen geworden.

13

Doe sprack Raguël: Ick en twijffelder niet aen, dat Godt mijne bittere tranen ende gebedt verhoort hebbe;

14

Ende geloove, dat Hy u daerom hebbe laten tot my komen, op dat mijne dochter desen krijgen soude, uyt haer geslachte, ⁺ nae de Wet Mose: ende nu, en twijffelt ’er niet aen, ick wilse u geven.

+ Num. 36,6.

III.15

ENde hy nam de hant der dochter, ende sloegse Tobie in de hant, seggende: De Godt Abrahams, de Godt Isaacs, de Godt Iacobs zy met u-lieden, ende helpe u te samen, ende geve sijnen segen rijckelijck over u!

16

Ende sy namen eenen brief, ende schreven de houwelijcksche voorwaerden:

17

Ende loofden Godt, ende hielden maeltijt.

18

Ende Raguël ontboodt Hannam sijn wijf, ende hietse de andere kamer bereyden.

19

Ende bracht Saram sijne dochter daer-in; ende sy weende.

20

Ende hy sprack tot haer: Hebt eenen goeden moet, mijne dochter, de Heere des Hemels geve u vreugde voor dat leet, ’t welck ghy geleden hebt!