Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Tobias by ’t water Tigris in gevaer zijnde, is door den Engel behouden geworden. II. Onderrichtinge van ’t gebruyck sommiger stucken eens vischs ter medicijne. III. Des Engels raet, wat Tobias by Raguël soude voor-nemen. IV. Des Engels antwoort op sekere swarigheyt, dewelcke Tobias in-bracht.

I.1

ENde Tobias toog henen, ende een hondeken liep met hem. Ende de eerste dagh-reyse bleef hy by ’t water Tigris.

2

Ende ginck henen, dat hy sijne voeten wiesch; ende siet, een groote visch schootder uyt om hem te verslinden.

3

Voor dien verschrickte Tobias, ende riep met luyder stemme, seggende: o Heere, hy wil my verslinden!

4

Ende de Engel sprack tot hem: Grijpt hem by de vinnen, ende treckt hem uyt. Ende hy trock hem op ’t lant: doe spronck hy voor sijne voeten.

II.5

DOe sprack de Engel: Houwt den visch van een: het herte, de galle ende de lever behoudt voor u; want sy zijn seer goet ter medicijne.

6

Ende sommige stucken van den visch brieden sy, ende namense mede op den wegh: het ander souttense in, dat sy ’t onder wegen hadden, tot dat sy quamen in de stadt Rages in Meden.

7

Doe vraegde Tobias den Engel, ende sprack tot hem: Ick bidd’ u Azarja, mijn Broeder, wilt my doch seggen, wat men voor medicijne maken kan van die stucken, dewelcke ghy hebt heeten bewaren!

8

Doe sprack de Engel: Als ghy een stucxken van ’t herte legt op gloeyende kolen: so verdrijft sulcke roock allerley boose spoockeryen, van man ende van vrouw, also dat sy niet meer schaden en konnen.

9

Ende de galle van den visch is goet de oogen daer mede te salven, dat sy yemant de starre verdrijve.

10

Ende Tobias sprack: Waer willen wy dan in keeren?

III.11

ENde de Engel antwoordde, ende sprack: Hier is een man, met namen Raguël, uwe bloet-vrient, van uwen stamme; die heeft maer eene eenige dochter, die heet Sara; ende anders geen kint.

12

U zijn alle sijne goederen toe-geschickt, ende ghy sult de dochter nemen.

13

Daerom houdt om haer aen by haren vader; so sal hyse u geven ten wijve.

IV.14

DOe sprack Tobias: Ick hebbe gehoort, dat sy alreede te vooren aen seven mannen getrouwt is, die zijn alle doot: ende daer-toe seyt men, Een boose geest hebbese gedoot.

15

Daerom vreese ick, dat ’et my niet oock alsoo en mochte gaen; so souden dan mijne Ouders van droeffenisse sterven, ⁺ dewijle ick een eenigh soon ben.

+ Gen. 42,38.

16

Doe sprack de Engel Raphaël: Hoort toe! ☜ick wil u seggen, over welcke de Duyvel gewelt heeft:

17

Namelijck, over die gene, welcke Godt verachten, ende alleen uyt dertelheyt wijven nemen, gelijck het domme vee☞.

18

Maer ghy, als ghy met uwe bruyt in de kamer komt, so sult ghy u drie dagen van haer onthouden, ende met haer bidden.

19

Ende in die selve nacht, als ghy sult de lever van den visch op de gloeyende kolen leggen; so sal de Duyvel verdreven worden.

20

Maer in de tweede nacht sult ghy zedigh tot haer gaen, als de heylige Patriarchen.

21

In de derde nacht sult ghy verkrijgen, dat gesonde kinderen van u geboren worden.

22

Maer als de derde nacht voor-by is, so sult ghy u tot de jonck-vrouwe voegen met Godts vreese, meer uyt begeerte der vrucht, dan uyt boose lust: op dat ghy ende uwe kinderen den segen verkrijgt, ⁺ die den zade Abrahams belooft is.

+ Gen. 15,5.