Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Des ouden Tobie bevel aen sijnen soon, dat hy hem om een goet geselschap om-sien sal. II. Des soons gehoorsaemheyt, ende hoe hem een Engel in Menschen-gedaente ontmoett, die hem op de reyse heeft geleydt. III. Tobie ende sijner huys-vrouwen gespreck van wegen haers soons reyse.

I.1

DOe antwoordde de jonge Tobias sijnen vader, ende sprack: Alles wat ghy my geseyt hebt, mijn vader, dat wil ick doen.

2

Maer hoe ick dat gelt in-manen sal, dat en weet ick niet: hy en kent my niet, so en kenne ick hem oock niet. Wat sal ick hem voor een teecken brengen, dat hy my geloof geve? so en weet ick oock den wegh niet daer henen.

3

Doe antwoordde hem sijn vader, ende sprack: Sijne hant-schrift hebb’ ick by my; als ghy deselve hem toonen sult, so sal hy u haest het gelt geven.

4

Gaet nu henen, ende soeckt eenen getrouwen geselle, die voor sijnen loon met u trecke; op dat ghy sulck gelt by mijn leven weder krijgt.

II.5

DOe ginck de jonge Tobias uyt, ende vondt eenen fijnen jongen gesellen staen, die hadde hem aen-getogen ende gereet gemaeckt om te reysen.

6

Ende en wiste niet, dat ’et de Engel Godts was, groette hem, ende sprack: Waer van daen zijt ghy, mijn vrient?

7

Ende hy sprack: Ick ben een Israëlijt. Ende Tobias sprack tot hem: Weet ghy den wegh in ’t lant Meden?

8

Hy antwoordde: Ick weet hem wel, ende hebbe dien dickwils gereyst, ende hebbe ter herberge gelegen by onsen broeder Gabel, welcke woont in de stadt Rages in Meden, welcke leyt op den bergh Ecbatana.

9

Ende Tobias sprack tot hem: Lieve, vertoeft een weynigh, tot dat ick dit mijnen vader weder segge.

10

Ende Tobias ginck binnen, ende seyde sulcx sijnen vader: ende de vader verwonderde hem; ende badt den jongelinck, dat hy in quame.

11

Ende hy quam in tot den ouden, ende groette hem, ende sprack: Godt geve u vreugde!

12

Ende Tobias sprack tot hem: Wat sal ick voor vreugde hebben, ick die in ’t duystere sitten moet, ende het licht des Hemels niet sien en kan.

13

Ende de jongelinck sprack tot hem: Zijt verduldigh, Godt sal u haest helpen.

14

Ende Tobias sprack tot hem: Wilt ghy mijnen sone geleyden in de stadt Rages in Meden, tot Gabel? so wil ick u uwen loon geven, als ghy weder-komt.

15

Ende de Engel sprack tot hem: Ick wil hem daer henen leyden, ende wederom tot u brengen.

16

Ende Tobias sprack tot hem: Ick bidd’ u, wijst my aen, uyt wat geslachte, ende van welcken stamme zijt ghy?

17

Ende de Engel Raphaël sprack: Zijt te vreden; en isset niet genoegh, dat ghy eenen bode hebt: wat behoeft ghy te weten, van waer ick ben?

18

Doch, op dat ghy dies te minder hoeft te sorgen, so wil ick ’t u seggen: Ick ben Azarias des grooten Ananie soon.

19

Ende Tobias sprack: Ghy zijt uyt een goet geslachte: ick bidd’ u, en wilt niet toornigh worden, dat ick nae uw’ geslachte gevraegt hebbe.

20

Ende de Engel sprack: Ick wil

[fol. 17r]

uwen soon gesont henen ende weder leyden.

21

Tobias antwoordde: So trecket henen, Godt zy met u op den wegh, ende sijn Engel geleyde u-lieden!

22

Doe maeckte hem Tobias gereet met al ’t gene dat hy met hem wilde nemen, ende nam van vader ende moeder sijn af-scheyt, ende toog met sijnen geselle wegh.

III.23

ENde sijne moeder begost te weenen, ende sprack: Den troost onses ouderdoms hebt ghy ons genomen ende wegh-gesonden.

24

Ick woude, dat het gelt noyt geweest en ware, daerom ghy hem wegh gesonden hebt.

25

Wy souden wel te vreden geweest zijn met onse armoet: dat soude een grooten rijckdom zijn, dat onse soon by ons ware!

26

Ende Tobias sprack: En weent niet! onse soon sal frisch ende gesont henen ende weder trecken, ende uwe oogen sullen hem sien.

27

Want ick geloove, dat de goede Engel Godts hem geleyde, ende alles wel schicken sal, dat hy voor heeft; alsoo dat hy met vreugde sal weder tot ons komen.

28

Alsoo sweegh sijne Moeder stil, ende gaf haer te vreden.