Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Tobie Gebedt. II. Het Gebedt van Sara. III. Verhooringe van alle beyde.

I.1

DOe suchtte Tobias diep, ende begost te weenen ende te bidden, seggende:

2

☜Heere, ⁺ Ghy zijt rechtveerdigh; ende alle uw’ doen is recht, ende enckel goetheyt ende trouwe☞.

+ Psal. 119,137.

3

Ende nu, mijn Heere, zijt my genadigh, ende en wreeckt niet mijne sonden; gedenckt niet mijner ofte mijner vaderen misdaet.

4

Want dewijle wy uwe geboden niet gehouden en hebben; so zijn wy oock over-gegeven onsen vyanden, dat sy ons berooven, gevangen houden, ende dooden: ende wy zijn tot schande, ende spot, ende hoon geworden den vreemden, daer Ghy ons henen verstroyt hebt.

5

Ende nu Heere, verschricklijck zijn uwe oordeelen, dewijle wy uwe geboden niet gehouden, ende niet recht gewandelt en hebben voor U.

6

Och Heere, bewijst my genade, ende neemt mijnen geest wegh in vrede! want ick wil liever doot zijn, dan leven.

II.7

ENde ’t gebeurde op den selven dagh, dat Sara eene dochter Raguëls, in der Meden stadt Rages, oock qualijck gesmaedt ende gescholden wiert van eene dienst-maegt hares vaders.

8

Dier hadde men seven mannen nae malkanderen gegeven, ende een boose Geest, Asmodi genoemt, haddese alle gedoodt, so haest als sy by-liggen souden.

9

Daerom scholdtse hares vaders dienst-maegt, seggende: Godt geve, dat wy nimmermeer eenen soon ofte dochter van u en sien op aerden, ghy mannen-moordersche! wilt ghy my oock dooden, gelijck ghy de seven mannen gedoodt hebt?

10

Op sulcke woorden ginck sy in eene kamer, boven in ’t huys, ende en at noch en dranck niet drie dagen ende drie nachten:

11

Ende hielt aen met bidden ende weenen; ende badt Godt, dat Hy haer van de versmaetheyt verlossen wilde.

12

Daer-nae op den derden dagh, doe sy haer gebedt vol-eyndt hadde, loofde sy Godt, ende sprack:

13

Gelooft zy uw’ Naem, Heere, een Godt onser Vaderen: want☜als Ghy toornigh zijt, so bewijst Ghy genade ende goetheyt; ⁺ ende in de droeffenisse vergeeft Ghy de sonden den genen, die U aen-roepen☞.

+ Hab. 4,2.

14

Tot U, mijn Heere, keere ick mijn aengesichte: tot U heffe ick mijne oogen op:

15

Ende bidde U, dat Ghy my verlost van dese sware versmaetheyt, ofte my wegh-neemt.

16

Ghy weet Heere, dat ick geenen man begeert en hebbe, ende mijne ziele reyn behouden van alle boose lust:

17

Ende en hebbe my noyt tot ontuchtigh ende lichtveerdigh geselschap gehouden.

18

Maer eenen man te nemen, hebb’ ick bewilligt in uwe vreese, ende niet uyt dartelheyt.

19

Ende of ick en ben harer, ofte sy en zijn mijner niet weerdigh geweest; ende Ghy hebt my misschien eenen anderen man behouden.

20

Want uwen raet en staet niet in ’s Menschen gewelt.

21

Maer dat weet ick voorwaer,☜wie Godt dient, ⁺ die wort nae de aenvechtinge getroost, ende uyt de droeffenisse verlost, ende nae de kastijdinge vindt hy genade: want Ghy en hebt geenen lust aen onse verderf.

+ Jer. 31,13. Thren. 3,31. Psal. 30,6. Ezech. 18,23.

22

Want nae ’t onweder laet Ghy de Sonne weder schijnen; ende nae ’t huylen ende weenen vervult Ghy ons met vreugde☞.

23

Uwen Name sy eeuwighlijck eere ende lof, Ghy Godt Israëls!

III.24

IN die uyre wiert deser beyder gebedt verhoort van den Heere in den Hemel.

25

Ende de heylige Raphaël, de Engel des Heeren wiert gesonden, dat hy hen beyden helpen soude: dewijle haer gebedt t’effens op eenen tijt voor den Heere voor-gebracht wiert.